Język bośniacki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
||
| Linia 32: | Linia 32: | ||
* [[język serbski]] |
* [[język serbski]] |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 20:23, 14 sty 2018
| Klasyfikacja genetyczna | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
{{{klasyfikacja}}} | |||||||
| Status oficjalny | |||||||
| Ethnologue | 1 narodowy↗ | ||||||
| Kody języka | |||||||
| ISO 639-1 | bs | ||||||
| ISO 639-2 | bos | ||||||
| ISO 639-3 | bos | ||||||
| IETF | bs | ||||||
| Glottolog | bosn1245 | ||||||
| Ethnologue | bos | ||||||
| WALS | bos | ||||||
| SIL | BOS | ||||||
| W Wikipedii | |||||||
| |||||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||||
Język bośniacki (bosanski jezik) – jeden z czterech standardów serbsko-chorwackiego języka policentrycznego[3][4][5], oparty na dialekcie sztokawskim[6].
Język bośniacki jest używany przez Boszniaków i większości Bośniaków niedeklarujących przynależności etnicznej do jednej z trzech konstytutywnych grup w Bośni i Hercegowinie, gdzie obok języków serbskiego i chorwackiego jest językiem urzędowym. Jednak prawne i konstytucyjne zapisy sankcjonujące istnienie określonego języka nie mogą zostać uznane za naukowe kryteria służące klasyfikacji kodów językowych[7]. Posługują się nim także Boszniacy zamieszkujący znajdujący się w Serbii region Sandżak. Do zapisu tego języka używa się alfabetu łacińskiego, podczas gdy cyrylica uznawana jest za dawne, historyczne pismo bośniackie. Językiem bośniackim mówi około 2 milionów ludzi.
Nazwa język bośniacki została przyjęta w 1995 roku po rozpadzie Jugosławii, stosuje się ją również w standardzie ISO 639. Niektórzy językoznawcy (niemal wyłącznie bośniaccy) wyrażają pogląd, że język bośniacki istniał już wcześniej i posiada własną, sięgającą wczesnego średniowiecza, historię. Jest to kwestia dyskusyjna i umowna, ponieważ dialekty języka serbsko-chorwackiego, jak i same języki standardowe – bośniacki, chorwacki i serbski są do siebie bardzo zbliżone. Jednak choć już w latach 70. XX w. zaczęto wyróżniać w języku serbsko-chorwackim subwariant bośniacki (obok wariantu serbskiego i chorwackiego), dopiero w 1995 r. Bośniacy zdecydowali się podnieść status swojej mowy do rangi języka narodowego i standardowego.
W latach 90. XX w. rozpoczął się proces kodyfikacji oraz elaboracji języka bośniackiego. Wydano pierwszy słownik i akademicką gramatykę, a także liczne podręczniki do nauki języka bośniackiego (Isaković, Rječnik bosanskoga jezika: karakteristična leksika, Sarajewo 1995; Jahić, Školski rječnik bosanskoga jezika, Sarajewo 1999; Jahić, Halilović, Palić, Gramatika bosanskoga jezika, Zenica 2000). Na razie jednak stopień elaboracji i kodyfikacji języka bośniackiego jest wyraźnie niższy niż w przypadku większości języków standardowych.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Ronelle Alexander: Bosnian, Croatian, Serbian, a Grammar: With Sociolinguistic Commentary. Univ of Wisconsin Press, s. 1–2. ISBN 978-0-299-21193-6. (ang.).
- ↑ a b Fatima Pelešić-Muminović: Bosanski jezik. 1. Bemust, s. 5. (ang.).
- ↑ Daniel Bunčić: Die (Re-)Nationalisierung der serbokroatischen Standards. W: Sebastian Kempgen: Deutsche Beiträge zum 14. Internationalen Slavistenkongress, Ohrid, 2008. Monachium: Otto Sagner, 2008, s. 93, seria: Welt der Slaven. OCLC 238795822. (niem.).
- ↑ Snježana Kordić: Jezična politika: prosvjećivati ili zamagljivati?. W: Saša Gavrić: Jezička/e politika/e u Bosni i Hercegovini i njemačkom govornom području: zbornik radova predstavljenih na istoimenoj konferenciji održanoj 22. marta 2011. godine u Sarajevu. Sarajewo: Goethe-Institut Bosnien und Herzegowina ; Ambasada Republike Austrije ; Ambasada Švicarske konfederacije, 2011, s. 61–62. ISBN 978-9958-1959-0-7. (serb.-chorw.).
- ↑ Enisa Kafadar: Bosnisch, Kroatisch, Serbisch – Wie spricht man eigentlich in Bosnien-Herzegowina?. W: Beate Henn-Memmesheimer, Joachim Franz: Die Ordnung des Standard und die Differenzierung der Diskurse. T. 1. Frankfurt nad Menem: Peter Lang, 2009, s. 103. OCLC 699514676. (niem.).
- ↑ Snježana Kordić. I dalje jedan jezik. „Sarajevske sveske”, s. 84, 87, 2005. Sarajewo. ISSN 1512-8539. (serb.-chorw.).
- ↑ Bernhard Gröschel: Das Serbokroatische zwischen Linguistik und Politik: mit einer Bibliographie zum postjugoslavischen Sprachenstreit. Monachium: Lincom Europa, 2009, s. 348–350, seria: Studies in Slavic Linguistics ; 34. ISBN 978-3-929075-79-3. (niem.).