Język bośniacki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
redakcyjne
Linia 18: Linia 18:
}}
}}


'''Język bośniacki''' (bośn. ''bosanski'' / ''босански'') – [[Języki południowosłowiańskie|mowa południowosłowiańska]] o spornym statusie – w zależności od przyjętych kryteriów uznawana za jedną z czterech ustandaryzowanych odmian [[Język serbsko-chorwacki|języka serbsko-chorwackiego]]<ref>David Dalby, ''Linguasphere'' (1999/2000, Linguasphere Observatory), s. 445, 53-AAA-g, "Srpski+Hrvatski, Serbo-Croatian".</ref><ref>{{cytuj książkę| nazwisko r = Bunčić | imię r = Daniel | rozdział = Die (Re-)Nationalisierung der serbokroatischen Standards | nazwisko = Kempgen | imię = Sebastian |tytuł = Deutsche Beiträge zum 14. Internationalen Slavistenkongress, Ohrid, 2008 |wydawca= Otto Sagner |miejsce= Monachium |rok=2008 |strony=93 |seria= Welt der Slaven |isbn= |oclc= 238795822 |język=de}}</ref><ref>{{cytuj książkę | nazwisko r = Kordić | imię r = Snježana | autor r link = Snježana Kordić | rozdział = Jezična politika: prosvjećivati ili zamagljivati? | adres rozdziału = http://bib.irb.hr/datoteka/565627.JEZICNA_POLITIKA.PDF | nazwisko = Gavrić | imię = Saša |tytuł = Jezička/e politika/e u Bosni i Hercegovini i njemačkom govornom području: zbornik radova predstavljenih na istoimenoj konferenciji održanoj 22. marta 2011. godine u Sarajevu |wydawca= Goethe-Institut Bosnien und Herzegowina ; Ambasada Republike Austrije ; Ambasada Švicarske konfederacije |miejsce= Sarajewo |rok=2011 |strony=61–62 |isbn=978-9958-1959-0-7| język=sh}}</ref><ref>{{cytuj książkę | nazwisko r = Kafadar | imię r = Enisa | rozdział = Bosnisch, Kroatisch, Serbisch – Wie spricht man eigentlich in Bosnien-Herzegowina? | adres rozdziału =http://books.google.hr/books?id=63hKaFGtTDAC&pg=PA95&lpg=false#v=onepage&q&f=false | nazwisko = Henn-Memmesheimer | imię = Beate | nazwisko2 = Franz | imię2 = Joachim |tytuł = Die Ordnung des Standard und die Differenzierung der Diskurse | tom = 1 |wydawca= Peter Lang |miejsce= Frankfurt nad Menem |rok=2009 |strony=103 |seria= |isbn= |oclc= 699514676|język=de}}</ref> lub za odrębny [[język (mowa)|język]]<ref>{{Cytuj książkę| autor=Graeme Trousdale | tytuł=Introduction to English Sociolinguistics |url=http://books.google.com/books?id=ZTEkDQAAQBAJ | rok=2010 | wydawca=Edinburgh University Press | strony=7 | język=en}}</ref><ref>{{Cytuj książkę| autor=Mirjana N. Dedaić | autor2=Daniel N. Nelson | tytuł=At War with Words |url=http://books.google.com/books?id=_EJC-rX8eeYC | rok=2012 | wydawca=Walter de Gruyter | strony=248-249 | język=en}}</ref>, czasami traktowany jako część diasystemu zwanego środkowo-południowosłowiańskim<ref>{{Cytuj książkę | url=http://books.google.com/books?id=P8ZpQgAACAAJ | autor=Dževad Jahić | autor2=Senahid Halilović | autor3=Ismail Palić | tytuł=Gramatika bosanskoga jezika | rok=2000 | język=sh}}</ref>.
'''Język bośniacki''' (bośn. ''bosanski'' / ''босански'') – [[Języki południowosłowiańskie|mowa południowosłowiańska]] uznawana za jedną z czterech ustandaryzowanych odmian [[Język serbsko-chorwacki|języka serbsko-chorwackiego]]<ref>David Dalby, ''Linguasphere'' (1999/2000, Linguasphere Observatory), s. 445, 53-AAA-g, "Srpski+Hrvatski, Serbo-Croatian".</ref><ref>{{cytuj książkę| nazwisko r = Bunčić | imię r = Daniel | rozdział = Die (Re-)Nationalisierung der serbokroatischen Standards | nazwisko = Kempgen | imię = Sebastian |tytuł = Deutsche Beiträge zum 14. Internationalen Slavistenkongress, Ohrid, 2008 |wydawca= Otto Sagner |miejsce= Monachium |rok=2008 |strony=93 |seria= Welt der Slaven |isbn= |oclc= 238795822 |język=de}}</ref><ref>{{cytuj książkę | nazwisko r = Kordić | imię r = Snježana | autor r link = Snježana Kordić | rozdział = Jezična politika: prosvjećivati ili zamagljivati? | adres rozdziału = http://bib.irb.hr/datoteka/565627.JEZICNA_POLITIKA.PDF | nazwisko = Gavrić | imię = Saša |tytuł = Jezička/e politika/e u Bosni i Hercegovini i njemačkom govornom području: zbornik radova predstavljenih na istoimenoj konferenciji održanoj 22. marta 2011. godine u Sarajevu |wydawca= Goethe-Institut Bosnien und Herzegowina ; Ambasada Republike Austrije ; Ambasada Švicarske konfederacije |miejsce= Sarajewo |rok=2011 |strony=61–62 |isbn=978-9958-1959-0-7| język=sh}}</ref><ref>{{cytuj książkę | nazwisko r = Kafadar | imię r = Enisa | rozdział = Bosnisch, Kroatisch, Serbisch – Wie spricht man eigentlich in Bosnien-Herzegowina? | adres rozdziału =http://books.google.hr/books?id=63hKaFGtTDAC&pg=PA95&lpg=false#v=onepage&q&f=false | nazwisko = Henn-Memmesheimer | imię = Beate | nazwisko2 = Franz | imię2 = Joachim |tytuł = Die Ordnung des Standard und die Differenzierung der Diskurse | tom = 1 |wydawca= Peter Lang |miejsce= Frankfurt nad Menem |rok=2009 |strony=103 |seria= |isbn= |oclc= 699514676|język=de}}</ref>, używana głównie przez [[Boszniacy|Boszniaków]]. Standard bośniacki ma status języka urzędowego w [[Bośnia i Hercegowina|Bośni i Hercegowinie]], obok odmian [[Język chorwacki|chorwackiej]] i [[Język serbski|serbskiej]]. Odmiana bośniacka jest również objęta statusem języka regionalnego w [[Serbia|Serbii]]<ref>{{Cytuj stronę | url=https://web.archive.org/web/20140103175919/http://www.coe.int/t/dg4/education/minlang/Report/EvaluationReports/SerbiaECRML1_en.pdf | tytuł=European charter for regional or minority languages: Application of the charter in Serbia | wydawca = Rada Europy | rok=2009 | data dostępu = 2018-01-19}}</ref> i [[Kosowo|Kosowie]]<ref>{{Cytuj książkę | url=https://books.google.com/books?id=WZ1GAAAAQBAJ | tytuł=Handbook on Policing in Central and Eastern Europe | autor=Driton Muharremi | autor2= Samedin Mehmeti | wydawca=Springer | rok=2013 | strony=129 | data dostępu = 2018-01-19}}</ref> i dopuszcza się ją do użytku urzędowego w [[Czarnogóra|Czarnogórze]]<ref>{{Cytuj stronę |url=http://www.snp.co.me/strana.asp?kat=1&id=1278 | tytuł = Ustav Crne Gore | data dostępu = 2018-01-19}}</ref>.

Standard bośniacki używany jest głównie przez [[Boszniacy|Boszniaków]]. Objęty jest statusem języka urzędowego w [[Bośnia i Hercegowina|Bośni i Hercegowinie]], obok odmian [[Język chorwacki|chorwackiej]] i [[Język serbski|serbskiej]]. Odmiana bośniacka ma również status języka regionalnego w [[Serbia|Serbii]]<ref>{{Cytuj stronę | url=https://web.archive.org/web/20140103175919/http://www.coe.int/t/dg4/education/minlang/Report/EvaluationReports/SerbiaECRML1_en.pdf | tytuł=European charter for regional or minority languages: Application of the charter in Serbia | wydawca = Rada Europy | rok=2009 | data dostępu = 2018-01-19}}</ref> i [[Kosowo|Kosowie]]<ref>{{Cytuj książkę | url=https://books.google.com/books?id=WZ1GAAAAQBAJ | tytuł=Handbook on Policing in Central and Eastern Europe | autor=Driton Muharremi | autor2= Samedin Mehmeti | wydawca=Springer | rok=2013 | strony=129 | data dostępu = 2018-01-19}}</ref> i dopuszcza się ją do użytku urzędowego w [[Czarnogóra|Czarnogórze]]<ref>{{Cytuj stronę |url=http://www.snp.co.me/strana.asp?kat=1&id=1278 | tytuł = Ustav Crne Gore | data dostępu = 2018-01-19}}</ref>.


Standardowa forma bośniackiego opiera się na [[Dialekt sztokawski|dialekcie sztokawskim]], a dokładniej na poddialekcie wschodniohercegowińskim<ref>{{Cytuj książkę | autor = Branka Magaš | url = http://books.google.com/books?id=qfYzAAAAMAAJ | tytuł = Pitanje opstanka: zajednički obrazovni sustav za Bosnu i Hercegovinu | rok = 1998 | wydawca=Promocult | język=sh}}</ref><ref>{{Cytuj książkę | autor = Senahid Halilović | url = http://books.google.com/books?id=NWtiAAAAMAAJ | tytuł = Bosanski jezik | rok = 1991 | strony=182 | język=sh}}</ref>, który stanowi również podstawę trzech pozostałych języków standardowych (chorwackiego, serbskiego i czarnogórskiego). Wariant bośniacki wyróżnia się stosunkowo licznymi zapożyczeniami z osmańskotureckiego, arabskiego i perskiego<ref>{{Cytuj książkę | autor = Emil Tokarz | url = http://books.google.com/books?id=lGXlAAAAMAAJ | tytuł = Język wobec przemian kultury | rok = 1997 | wydawca=Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego | strony=65 | język=pl}}</ref><ref>{{Cytuj książkę | autor = Uniwersytet Jagielloński | url = http://books.google.com/books?id=qfYzAAAAMAAJ | tytuł = Rocznik Slawistyczny (tomy 54-56) | rok = 2004 | wydawca=G. Gebenther i Spółka | strony=145 | język=pl}}</ref>, głównie ze względu na wpływy tamtejszych kultur.
Standardowa forma bośniackiego opiera się na [[Dialekt sztokawski|dialekcie sztokawskim]], a dokładniej na poddialekcie wschodniohercegowińskim<ref>{{Cytuj książkę | autor = Branka Magaš | url = http://books.google.com/books?id=qfYzAAAAMAAJ | tytuł = Pitanje opstanka: zajednički obrazovni sustav za Bosnu i Hercegovinu | rok = 1998 | wydawca=Promocult | język=sh}}</ref><ref>{{Cytuj książkę | autor = Senahid Halilović | url = http://books.google.com/books?id=NWtiAAAAMAAJ | tytuł = Bosanski jezik | rok = 1991 | strony=182 | język=sh}}</ref>, który stanowi również podstawę trzech pozostałych języków standardowych (chorwackiego, serbskiego i czarnogórskiego). Wariant bośniacki wyróżnia się stosunkowo licznymi zapożyczeniami z osmańskotureckiego, arabskiego i perskiego<ref>{{Cytuj książkę | autor = Emil Tokarz | url = http://books.google.com/books?id=lGXlAAAAMAAJ | tytuł = Język wobec przemian kultury | rok = 1997 | wydawca=Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego | strony=65 | język=pl}}</ref><ref>{{Cytuj książkę | autor = Uniwersytet Jagielloński | url = http://books.google.com/books?id=qfYzAAAAMAAJ | tytuł = Rocznik Slawistyczny (tomy 54-56) | rok = 2004 | wydawca=G. Gebenther i Spółka | strony=145 | język=pl}}</ref>, głównie ze względu na wpływy tamtejszych kultur.
Linia 26: Linia 24:
Standard bośniacki zapisuje się najczęściej alfabetem łacińskim, ale dozwolony jest również zapis cyrylicą serbską<ref group="uwaga" name="zapis" />.
Standard bośniacki zapisuje się najczęściej alfabetem łacińskim, ale dozwolony jest również zapis cyrylicą serbską<ref group="uwaga" name="zapis" />.


Do czasu rozpadu Jugosławii upowszechniony był pogląd o istnieniu jednego języka, zwanego serbsko-chorwackim. Miano to pozostaje w powszechnym użyciu wśród językoznawców i określa się nim wspólną podstawę, na której oparte zostały współczesne cztery języki standardowe, aczkolwiek ze względu na kontrowersje, jakie budzi stosowanie tego terminu wśród rodzimych użytkowników tych standardów, bywa on parafrazowany jako ''Serbo-Croat-Bosnian'' (''SCB'')<ref>{{Cytuj książkę | wydawca = UCL Psychology and Language Sciences | autor = Amela Čamdžić | autor2 = Richard Hudson | url =http://www.phon.ucl.ac.uk/home/PUB/WPL/02papers/camdzic_hudson.pdf | tytuł = Serbo-Croat-Bosnian clitics and Word Grammar | data dostępu = 2018-01-19 | język=en}}</ref> ("język serbsko-chorwacko-bośniacki"), ''Bosnian-Croatian-Serbian'' (''BCS'')<ref name="p4"/> ("język bośniacko-chorwacko-serbski") lub ''Bosnian-Croatian-Montenegrin-Serbian'' (''BCMS'')<ref>{{Cytuj książkę | autor = CTI Reviews | url=http://books.google.com/books?id=y5hX0u4dpCEC | tytuł = The Atlas of Languages: Communication, Human communication | rok=2016 | język=en}}</ref> ("język bośniacko-chorwacko-czarnogórsko-serbski").
Standard bośniacki wraz z pozostałymi trzema językami standardowymi podciąga się pod pojęcie "język serbsko-chorwacki". Miano to nie jest powszechnie akceptowane w krajach byłej Jugosławii, ale pozostaje w powszechnym użyciu wśród językoznawców i określa się nim wspólną podstawę, na której oparte zostały współczesne cztery standardy. Ze względu na kontrowersje, jakie budzi stosowanie tego terminu, bywa on parafrazowany jako ''Serbo-Croat-Bosnian'' (''SCB'')<ref>{{Cytuj książkę | wydawca = UCL Psychology and Language Sciences | autor = Amela Čamdžić | autor2 = Richard Hudson | url =http://www.phon.ucl.ac.uk/home/PUB/WPL/02papers/camdzic_hudson.pdf | tytuł = Serbo-Croat-Bosnian clitics and Word Grammar | data dostępu = 2018-01-19 | język=en}}</ref> ("język serbsko-chorwacko-bośniacki"), ''Bosnian-Croatian-Serbian'' (''BCS'')<ref name="p4"/> ("język bośniacko-chorwacko-serbski") lub ''Bosnian-Croatian-Montenegrin-Serbian'' (''BCMS'')<ref>{{Cytuj książkę | autor = CTI Reviews | url=http://books.google.com/books?id=y5hX0u4dpCEC | tytuł = The Atlas of Languages: Communication, Human communication | rok=2016 | język=en}}</ref> ("język bośniacko-chorwacko-czarnogórsko-serbski").

Przy wzięciu pod uwagę aspektów socjolingwistycznych bośniacki bywa również uznawany za odrębny [[język (mowa)|język]]<ref>{{Cytuj książkę| autor=Graeme Trousdale | tytuł=Introduction to English Sociolinguistics |url=http://books.google.com/books?id=ZTEkDQAAQBAJ | rok=2010 | wydawca=Edinburgh University Press | strony=7 | język=en}}</ref><ref>{{Cytuj książkę| autor=Mirjana N. Dedaić | autor2=Daniel N. Nelson | tytuł=At War with Words |url=http://books.google.com/books?id=_EJC-rX8eeYC | rok=2012 | wydawca=Walter de Gruyter | strony=248-249 | język=en}}</ref>, czasami traktowany jako część diasystemu zwanego środkowo-południowosłowiańskim<ref>{{Cytuj książkę | url=http://books.google.com/books?id=P8ZpQgAACAAJ | autor=Dževad Jahić | autor2=Senahid Halilović | autor3=Ismail Palić | tytuł=Gramatika bosanskoga jezika | rok=2000 | język=sh}}</ref>.


== Historia ==
== Historia ==

Wersja z 14:28, 22 sty 2018
bosanski jezik
босански језик
Klasyfikacja genetyczna

{{{klasyfikacja}}}

Status oficjalny
Ethnologue 1 narodowy↗
Kody języka
ISO 639-1 bs
ISO 639-2 bos
ISO 639-3 bos
IETF bs
Glottolog bosn1245
Ethnologue bos
WALS bos
SIL BOS
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku bośniackim
Słownik języka bośniackiego
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język bośniacki (bośn. bosanski / босански) – mowa południowosłowiańska uznawana za jedną z czterech ustandaryzowanych odmian języka serbsko-chorwackiego[4][5][6][7], używana głównie przez Boszniaków. Standard bośniacki ma status języka urzędowego w Bośni i Hercegowinie, obok odmian chorwackiej i serbskiej. Odmiana bośniacka jest również objęta statusem języka regionalnego w Serbii[8] i Kosowie[9] i dopuszcza się ją do użytku urzędowego w Czarnogórze[10].

Standardowa forma bośniackiego opiera się na dialekcie sztokawskim, a dokładniej na poddialekcie wschodniohercegowińskim[11][12], który stanowi również podstawę trzech pozostałych języków standardowych (chorwackiego, serbskiego i czarnogórskiego). Wariant bośniacki wyróżnia się stosunkowo licznymi zapożyczeniami z osmańskotureckiego, arabskiego i perskiego[13][14], głównie ze względu na wpływy tamtejszych kultur.

Standard bośniacki zapisuje się najczęściej alfabetem łacińskim, ale dozwolony jest również zapis cyrylicą serbską[a].

Standard bośniacki wraz z pozostałymi trzema językami standardowymi podciąga się pod pojęcie "język serbsko-chorwacki". Miano to nie jest powszechnie akceptowane w krajach byłej Jugosławii, ale pozostaje w powszechnym użyciu wśród językoznawców i określa się nim wspólną podstawę, na której oparte zostały współczesne cztery standardy. Ze względu na kontrowersje, jakie budzi stosowanie tego terminu, bywa on parafrazowany jako Serbo-Croat-Bosnian (SCB)[15] ("język serbsko-chorwacko-bośniacki"), Bosnian-Croatian-Serbian (BCS)[3] ("język bośniacko-chorwacko-serbski") lub Bosnian-Croatian-Montenegrin-Serbian (BCMS)[16] ("język bośniacko-chorwacko-czarnogórsko-serbski").

Przy wzięciu pod uwagę aspektów socjolingwistycznych bośniacki bywa również uznawany za odrębny język[17][18], czasami traktowany jako część diasystemu zwanego środkowo-południowosłowiańskim[19].

Historia

Standaryzacja

Nazwa "język bośniacki" została przyjęta w 1995 roku po rozpadzie Jugosławii, stosuje się ją również w standardzie ISO 639. Niektórzy językoznawcy (niemal wyłącznie bośniaccy) wyrażają pogląd, że język bośniacki istniał już wcześniej i posiada własną, sięgającą wczesnego średniowiecza, historię. Jest to kwestia dyskusyjna i umowna, ponieważ dialekty języka serbsko-chorwackiego, jak i same języki standardowe – bośniacki, chorwacki i serbski są do siebie bardzo zbliżone. Jednak choć już w latach 70. XX w. zaczęto wyróżniać w języku serbsko-chorwackim subwariant bośniacki (obok wariantu serbskiego i chorwackiego), dopiero w 1995 r. Boszniacy zdecydowali się podnieść status swojej mowy do rangi języka narodowego i standardowego.

W latach 90. XX w. rozpoczął się proces kodyfikacji oraz elaboracji języka bośniackiego. Wydano pierwszy słownik i akademicką gramatykę, a także liczne podręczniki do nauki tego standardu (Isaković, Rječnik bosanskoga jezika: karakteristična leksika, Sarajewo 1995; Jahić, Školski rječnik bosanskoga jezika, Sarajewo 1999; Jahić, Halilović, Palić, Gramatika bosanskoga jezika, Zenica 2000). Na razie jednak stopień elaboracji i kodyfikacji tego wariantu jest wyraźnie niższy niż w przypadku większości języków standardowych.

Kontrowersje wokół nazewnictwa

Nazwa "język bośniacki" (serb.-chorw. bosanski / босански) ma charakter kontrowersyjny dla niektórych Chorwatów i Serbów, którzy nazywają ten standard językiem boszniackim (serb.-chorw. bošnjački / бошњачки). Kontrowersje wynikają ze zbyt rozległego znaczenia, jakie niesie promowany przez Boszniaków termin. Określenie "język bośniacki" sugeruje, że odmiana bośniacka jest językiem wszystkich Bośniaków, podczas gdy większość bośniackich Chorwatów i Serbów swoje mowy określa odpowiednio mianem języka chorwackiego i języka serbskiego[20].

Wielu serbskich i chorwackich językoznawców uznaje narzucenie nazwy "język bośniacki" za próbę unitaryzacji obszaru językowego BiH[21][22] i zalecają używanie - ich zdaniem - odpowiedniejszego terminu "język boszniacki"[23]. Wśród boszniackich językoznawców dominuje natomiast przekonanie, że jedyne prawidłowe określenie to "język bośniacki"[24], i że tą nazwą powinni posługiwać się również Chorwaci i Serbowie.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Fatima Pelešić-Muminović: Bosanski jezik. 1. Bemust, s. 5. (serb.-chorw.).
  2. ↑ Senahid Halilović: Pravopis bosanskoga jezika. Preporod, 1996, s. 15. (serb.-chorw.).
  3. ↑ a b Ronelle Alexander: Bosnian, Croatian, Serbian, a Grammar: With Sociolinguistic Commentary. Univ of Wisconsin Press, s. 1-2. ISBN 978-0-299-21193-6. (ang.).
  4. ↑ David Dalby, Linguasphere (1999/2000, Linguasphere Observatory), s. 445, 53-AAA-g, "Srpski+Hrvatski, Serbo-Croatian".
  5. ↑ Daniel Bunčić: Die (Re-)Nationalisierung der serbokroatischen Standards. W: Sebastian Kempgen: Deutsche Beiträge zum 14. Internationalen Slavistenkongress, Ohrid, 2008. Monachium: Otto Sagner, 2008, s. 93, seria: Welt der Slaven. OCLC 238795822. (niem.).
  6. ↑ Snježana Kordić: Jezična politika: prosvjećivati ili zamagljivati?. W: Saša Gavrić: Jezička/e politika/e u Bosni i Hercegovini i njemačkom govornom području: zbornik radova predstavljenih na istoimenoj konferenciji održanoj 22. marta 2011. godine u Sarajevu. Sarajewo: Goethe-Institut Bosnien und Herzegowina ; Ambasada Republike Austrije ; Ambasada Švicarske konfederacije, 2011, s. 61–62. ISBN 978-9958-1959-0-7. (serb.-chorw.).
  7. ↑ Enisa Kafadar: Bosnisch, Kroatisch, Serbisch – Wie spricht man eigentlich in Bosnien-Herzegowina?. W: Beate Henn-Memmesheimer, Joachim Franz: Die Ordnung des Standard und die Differenzierung der Diskurse. T. 1. Frankfurt nad Menem: Peter Lang, 2009, s. 103. OCLC 699514676. (niem.).
  8. ↑ European charter for regional or minority languages: Application of the charter in Serbia. 2009. [dostęp 2018-01-19].
  9. ↑ Driton Muharremi, Samedin Mehmeti: Handbook on Policing in Central and Eastern Europe. Springer, 2013, s. 129. [dostęp 2018-01-19].
  10. ↑ Ustav Crne Gore. [dostęp 2018-01-19].
  11. ↑ Branka Magaš: Pitanje opstanka: zajednički obrazovni sustav za Bosnu i Hercegovinu. Promocult, 1998. (serb.-chorw.).
  12. ↑ Senahid Halilović: Bosanski jezik. 1991, s. 182. (serb.-chorw.).
  13. ↑ Emil Tokarz: Język wobec przemian kultury. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 1997, s. 65. (pol.).
  14. ↑ Uniwersytet Jagielloński: Rocznik Slawistyczny (tomy 54-56). G. Gebenther i Spółka, 2004, s. 145. (pol.).
  15. ↑ Amela Čamdžić, Richard Hudson: Serbo-Croat-Bosnian clitics and Word Grammar. UCL Psychology and Language Sciences. [dostęp 2018-01-19]. (ang.).
  16. ↑ CTI Reviews: The Atlas of Languages: Communication, Human communication. 2016. (ang.).
  17. ↑ Graeme Trousdale: Introduction to English Sociolinguistics. Edinburgh University Press, 2010, s. 7. (ang.).
  18. ↑ Mirjana N. Dedaić, Daniel N. Nelson: At War with Words. Walter de Gruyter, 2012, s. 248-249. (ang.).
  19. ↑ Dževad Jahić, Senahid Halilović, Ismail Palić: Gramatika bosanskoga jezika. 2000. (serb.-chorw.).
  20. ↑ Pål Kolstø: Strategies of Symbolic Nation-building in South Eastern Europe. 2016. (ang.).
  21. ↑ Dalibor Brozović: Odnos hrvatskoga i bosanskoga odnosno bošnjačkoga jezika. 1999, s. 13-16. (serb.-chorw.).
  22. ↑ Odbor za standardizaciju srpskog jezika. [dostęp 2018-01-19]. (serb.-chorw.).
  23. ↑ Ronelle Alexander: Bosnian, Croatian, Serbian, a Grammar: With Sociolinguistic Commentary. Univ of Wisconsin Press, s. 426-427. ISBN 978-0-299-21193-6. (ang.).
  24. ↑ Ranko Bugarski: Linguistic (Un)reality in Contemporary Bosnia and Herzegovina. 2012, s. 38. [dostęp 2018-01-19]. (ang.).

Szablon:Przypisy-lista

Języki słowiańskie
zachodniosłowiańskie
lechickie
wschodniolechickie
środkowolechickie
zachodniolechickie †
czesko-słowackie
serbołużyckie
wschodniosłowiańskie
staroruski †
ruski †
południowosłowiańskie
zachodnie
serbsko-chorwacki
wschodnie
odrębne dialekty
(mikrojęzyki)
języki mieszane
  1. ↑ Język prasłowiański nie jest językiem słowiańskim, lecz przodkiem wszystkich języków słowiańskich.


Błąd w przypisach: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>
BŁĄD PRZYPISÓW
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Język_bośniacki&oldid=52147839”