Reprezentacja Gruzji w piłce nożnej mężczyzn: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Aktualne eliminacje: Baraże o Euro 2020, brak awansu |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 9: | Linia 9: | ||
|sponsor techniczny = [[Adidas]] |
|sponsor techniczny = [[Adidas]] |
||
|menedżer generalny = |
|menedżer generalny = |
||
|trener = |
|trener = wakat |
||
|asystent trenera = |
|asystent trenera = |
||
|kapitan = |
|kapitan = |
Wersja z 14:00, 29 lis 2020
Emblemat reprezentacji | |
Przydomek |
Dżwarosnebi (ჯვაროსნები) (Krzyżowcy) |
---|---|
Związek |
Sakartwelos Pechburtis Pederacia (საქართველოს ფეხბურთის ფედერაცია) |
Sponsor techniczny | |
Trener |
wakat |
Skrót FIFA |
GEO |
Ranking FIFA |
86. (1287 pkt.)[a] |
Miejsce w rankingu Elo |
91. (10 lipca 2016) (1461 pkt.) |
Zawodnicy | |
Najwięcej występów |
Lewan Kobiaszwili (100) |
Najwięcej bramek |
Szota Arweladze (26) |
Mecze | |
Pierwszy mecz Gruzja 2:2 Litwa (Tbilisi, Gruzja; 27 maja 1990) | |
Najwyższe zwycięstwo Gruzja 7:0 Armenia (Tbilisi, Gruzja; 30 marca 1997) | |
Najwyższa porażka Rumunia 5:0 Gruzja (Bukareszt, Rumunia; 24 kwietnia 1996) | |
Strona internetowa | |
|
Reprezentacja Gruzji w piłce nożnej mężczyzn – drużyna, która reprezentuje Gruzję w piłce nożnej mężczyzn. Swój pierwszy mecz rozegrała w 1990, kiedy była jeszcze częścią Związku Radzieckiego. Od 1992 roku należy do FIFA i UEFA. Dotychczas ani razu nie awansowała do finałów mistrzostw świata i Europy. Swoje mecze domowe reprezentacja rozgrywa głównie na stadionie stadion im. Borisa Paiczadze.
Historia
Wielu Gruzinów grało w reprezentacji Związku Radzieckiego. W 1960 roku w pierwszych mistrzostwach Europy, wygranych przez Sborną, uczestniczyli Giwi Czocheli i Micheil Meschi z Dinama Tbilisi oraz Slawa Metreweli z Torpeda Moskwa. W drugiej połowie lat 60. w bramce drużyny ZSRR słynnego Lwa Jaszyna zastępował Anzor Kawazaszwili (Torpedo Moskwa). W tym czasie gwiazdą radzieckiej piłki był obrońca Dinama Tbilisi Murtaz Churcilawa. Zdobył w nią wicemistrzostwo Europy w 1972 roku, brązowy medal na Igrzyskach Olimpijskich 1972 i IV miejsce na Mundialu 1966. W obronie Sbornej często grywał z klubowym kolegą – Rewazem Dzodzuaszwilim. Ich następcą w linii defensywnej zarówno w reprezentacji, jak i w Dinamie był Aleksandre Cziwadze. Churcilawa i Cziwadze to jedyni Gruzini, którzy nosili opaskę kapitana w drużynie narodowej ZSRR.
W 1981 roku najlepszy klub gruziński Dinamo Tbilisi triumfował w finale Pucharu Zdobywców Pucharów. W tamtej drużynie, obok Cziwadzego, występowały także inne piłkarskie indywidualności – obrońca Tengiz Sulakwelidze, rozgrywający Dawit Kipiani, strzelec decydującego o zwycięstwie gola Witalij Daraselia i napastnicy Ramaz Szengelia oraz Władimir Gucajew.
W występującej na Euro 1992 w miejsce drużyny radzieckiej reprezentacji Wspólnoty Niepodległych Państw grali obrońcy Kachaber Cchadadze i, pochodzący z Abchazji, Achrik Cwejba. Cwejba zaliczył później kilka gier w barwach Rosji.
9 kwietnia 1991 roku Gruzja ogłosiła niepodległość. Jej piłkarska reprezentacja walkę o udział w międzynarodowym turnieju rozpoczęła od eliminacji do Euro 1996. W grupie eliminacyjnej Gruzini zajęli trzecie miejsce. Kolejne eliminacje reprezentacja przegrywała z kretesem, kończąc najczęściej na ostatnim lub przedostatnim miejscu w grupie.
Od sierpnia 2008 roku selekcjonerem kadry był Héctor Cúper. Argentyńczyk nie był pierwszym zagranicznym trenerem reprezentacji. Przed nim pracowali z nią Holender Johan Boskamp, Chorwat Ivo Šušak, Francuz Alain Giresse i Niemiec Klaus Toppmöller. Po Héctorze Raúlu Cuperze gruzińską ekipę prowadzili kolejno Temur Kecbaia, oraz Kachaber Cchadadze. Obecnie trenerem kadry jest Vladimír Weiss[1]
Gruzińska „Drużyna Marzeń”
W 1998 roku z inicjatywy gazety sportowej Sarbieli przeprowadzony został plebiscyt, którego celem było wyłonienie: najlepszego piłkarza, trenera oraz jedenastki gruzińskiego futbolu w XX wieku. Zwycięzcami plebiscytu zostali: Micheil Meschi (piłkarz) i Nodar Achalkaci (trener). W składzie „Drużyny Marzeń” znaleźli się: Sergo Kotrikadze (bramkarz), Rewaz Dzodzuaszwili, Aleksandre Cziwadze, Murtaz Churcilawa, Giwi Czocheli (obrońcy), Witalij Daraselia, Awtandil Gogoberidze, Dawit Kipiani (pomocnicy), Slawa Metreweli, Boris Paiczadze, Micheil Meschi (napastnicy).
Aktualne eliminacje
Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2020
|
|
Baraże o udział w Euro 2020
Półfinały
8 października 2020 18:00 CET
|
Gruzja |
1:0 (1:0)
|
Białoruś | Stadion im. Borisa Paiczadze, Tbilisi Widzów: 0 Sędzia: Cüneyt Çakır |
Finał
12 listopada 2020 18:00 CET
|
Gruzja | 0:1 (0:0)
|
Macedonia Północna |
Stadion im. Borisa Paiczadze, Tbilisi Sędzia: Anthony Taylor |
Udział w międzynarodowych turniejach
Igrzyska olimpijskie
|
Mistrzostwa świata
|
Mistrzostwa Europy
|
Rekordziści
Kolorem niebieskim zaznaczono wciąż aktywnych piłkarzy
Najwięcej występów w kadrze
Aktualizacja: 25 lutego 2014 |
Najwięcej goli w kadrze
Aktualizacja: 29 maja 2012 |
Trenerzy reprezentacji Gruzji
- 1990-93 – Giga Norakidze
- 1994-97 – Aleksandre Cziwadze
- 1997-97 – Dawit Kipiani
- 1998-99 – Władimir Gucajew
- 1999-99 – Johan Boskamp
- 2000-01 – Dawit Kipiani i Rewaz Dzodzuaszwili
- 2001-03 – Aleksandre Cziwadze
- 2003-04 – Ivo Šušak
- 2004-04 – Gocza Tkebuczawa (tymczasowo)
- 2004-05 – Alain Giresse
- 2005-05 – Gajoz Darsadze (tymczasowo)
- 2006-08 – Klaus Toppmöller
- 2008-09 – Héctor Cúper
- 2009-14 – Temur Kecbaia
- 2014 -16 – Kachaber Cchadadze
- 2016 – Vladimír Weiss
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Georgia signs Vladimir Weiss as new coach, „Mail Online” [dostęp 2017-03-06] .
- ↑ a b c d eu-football.info. [dostęp 29 maja 2012]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Oficjalna witryna związku. (gruz.).
- Profil na stronie FIFA. (ang.).
- Profil na National Football Teams. (ang.).
- RSSSF – archiwum wyników 1990-. (ang.).
- RSSSF – archiwum zawodników z największą liczbą występów i goli. (ang.).
- Gruzińska „Drużyna Marzeń” na stronie związku. (gruz.).