Przejdź do zawartości

Zamek w Starych Tarnowicach: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m int., drobne techniczne
Konarski (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 35: Linia 35:
== Historia ==
== Historia ==


Pierwsza siedziba rycerska w [[Stare Tarnowice|Tarnowicach]] (obecnie dzielnicy [[Tarnowskie Góry|Tarnowskich Gór]]) znajdowała się w okolicach kościoła parafialnego, gdzie zachowało się niewielkie wzniesienie będące pozostałością dawnego [[Rezydencja rycerska typu motte|gródka rycerskiego]] – prawdopodobnie siedziby Adama de Tarnowice – najstarszego znanego z imienia mieszkańca osady wzmiankowanego w dokumentach pomiędzy 1310 i 1351 rokiem. Później Tarnowicami władał Święcisław, członek dworu księcia oleśnickiego Konrada II, wyznaczony w 1369 roku jako rozjemca przy sporze o podział księstwa bytomskiego. Ostatnimi znanymi rycerzami z Tarnowic są rycerz Sambor wzmiankowany w 1411 roku oraz Mikołaj i Teodor Włodkowie [[Sulima (herb szlachecki)|herbu Sulima]], poświadczeni w 1415 roku. Siedziba w postaci gródka rycerskiego funkcjonowała w XIV i XV wieku i zastąpił ją zbudowany w XVI wieku w nowym miejscu zamek w stylu [[Architektura renesansu|renesansowym]] z [[dziedziniec|dziedzińcem]] i [[krużganek|krużgankami]]. Otoczony z trzech stron dziedziniec pierwotnie był otwarty ku północy. Fundatorem nowego założenia był przypuszczalnie rycerski ród Włodków albo [[Piotr Wrochem]] będący właścicielem majątku w 1525 roku. Zamek był w następnych wiekach wielokrotnie przebudowywany. Między innymi zamurowano krużganki, przebudowano sień wjazdową, powiększono skrzydło północne.
Pierwszy gród w [[Stare Tarnowice|Tarnowicach]] (obecnie dzielnicy [[Tarnowskie Góry|Tarnowskich Gór]]) stał w okolicach kościoła parafialnego, gdzie zachowało się niewielkie wzniesienie, dawny gródek rycerski – prawdopodobnie siedziba Adama de Tarnowice – najstarszego znanego z imienia mieszkańca osady.


W 1820 r. kupił od Gottlieba von Büttnera zamek wraz z okolicznymi dobrami hrabia [[Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck]] ze [[Świerklaniec|Świerklańca]]. Dobra tarnowickie wraz z m.in. [[Repty Śląskie|repeckimi]] zostały przekształcone przez hrabiego [[Guido Henckel von Donnersmarck|Guido]] w [[Ordynacja rodowa|fideikomis]] dla jego młodszego syna Krafta, który odziedziczył je w 1916 roku. Nie zamieszkał on jednak w zamku, lecz na swoją na swoją siedzibę wybrał nowy pałac zbudowany w pobliżu Rept.
Zamek w stylu [[renesans]]u z wewnętrznym [[dziedziniec|dziedzińcem]] i [[krużganek|krużgankami]] został wybudowany najpewniej w [[XVI wiek]]u. Zamek był w następnych wiekach wielokrotnie przebudowywany. Fundatorem był najprawdopodobniej [[Piotr Wrochem]].

W 1820 r. kupił od Gottlieba von Büttnera zamek wraz z okolicznymi dobrami hrabia [[Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck]] ze [[Świerklaniec|Świerklańca]]. Dobra tarnowickie wraz z m.in. [[Repty Śląskie|repeckimi]] zostały przekształcone przez hrabiego [[Guido Henckel von Donnersmarck|Guido]] w [[Ordynacja rodowa|fideikomis]] dla jego młodszego syna Krafta. W 1916 r. odziedziczył on te dobra, jako ostatni z rodziny Hencklów.


Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] zamek i dobra tarnowickie zostały znacjonalizowane. Zamek stał się własnością [[Państwowe gospodarstwo rolne|PGR]]-u. W ciągu następnych dziesięcioleci coraz bardziej niszczał. W 2000 r. właścicielami stali się Rajner i Krystyna Smolorzowie, którzy podjęli się całkowitej renowacji zamku i otoczenia. W zamek wmontowany został renesansowy portal z datą 1545 roku pochodzący z [[Pałac w Płoninie|pałacu w Płoninie]]. Z tamtego pałacu pochodzi również altana wybudowana w zamkowym parku<ref>{{Cytuj stronę | url = http://niesytno.pl/index.php/aktualnosci/139-czy-tylko-portal | tytuł = Zamek Niesytno w Płoninie - Czy tylko portal? | opublikowany = niesytno.pl | data dostępu=2015-06-17}}</ref><ref>{{Cytuj stronę | url = http://niesytno.pl/index.php/aktualnosci/146-wiecej-ploniny-w-starych-tarnowicach| tytuł = Zamek Niesytno w Płoninie - Więcej Płoniny w Starych Tarnowicach | opublikowany = niesytno.pl | data dostępu=2015-06-17}}</ref>.
Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] zamek i dobra tarnowickie zostały znacjonalizowane. Zamek stał się własnością [[Państwowe gospodarstwo rolne|PGR]]-u. W ciągu następnych dziesięcioleci coraz bardziej niszczał. W 2000 r. właścicielami stali się Rajner i Krystyna Smolorzowie, którzy podjęli się całkowitej renowacji zamku i otoczenia. W zamek wmontowany został renesansowy portal z datą 1545 roku pochodzący z [[Pałac w Płoninie|pałacu w Płoninie]]. Z tamtego pałacu pochodzi również altana wybudowana w zamkowym parku<ref>{{Cytuj stronę | url = http://niesytno.pl/index.php/aktualnosci/139-czy-tylko-portal | tytuł = Zamek Niesytno w Płoninie - Czy tylko portal? | opublikowany = niesytno.pl | data dostępu=2015-06-17}}</ref><ref>{{Cytuj stronę | url = http://niesytno.pl/index.php/aktualnosci/146-wiecej-ploniny-w-starych-tarnowicach| tytuł = Zamek Niesytno w Płoninie - Więcej Płoniny w Starych Tarnowicach | opublikowany = niesytno.pl | data dostępu=2015-06-17}}</ref>.

Wersja z 11:57, 21 kwi 2016

Zamek w Starych Tarnowicach
Symbol zabytku nr rej. A/639/66 z 2 maja 1966[1]
Ilustracja
Zamek w Starych Tarnowicach
Państwo

 Polska

Miejscowość

Tarnowskie Góry

Adres

ul. Pyskowicka 39

Styl architektoniczny

styl renesansu

Rozpoczęcie budowy

1520

Ukończenie budowy

1570

Ważniejsze przebudowy

XIX wiek

Pierwszy właściciel

Piotr Wrochem

Kolejni właściciele

Baltazar Ohm-Januszewski,
Wacław Ohm-Januszewski i Anna Felicjana Ohm-Januszewska,
Kasper Hunter de Grandon,
Elżbieta de Jungret,
Krzysztof Fryderyk Kosiecki,
Karol Erdmann Larisch,
Jan Daniel Neugebauer,
Gottlieb von Büttner,
Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck,
Guido Henckel von Donnersmarck,
Kraft Henckel von Donnersmarck,
Państwowe Gospodarstwo Rolne

Obecny właściciel

Krystyna i Rajner Smolorz

Położenie na mapie Tarnowskich Gór
Mapa konturowa Tarnowskich Gór
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie powiatu tarnogórskiego
Mapa konturowa powiatu tarnogórskiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}
Strona internetowa

Zamek w Starych Tarnowicach − zabytkowy obiekt w Starych Tarnowicach, dzielnicy Tarnowskich Gór.

Historia

Pierwsza siedziba rycerska w Tarnowicach (obecnie dzielnicy Tarnowskich Gór) znajdowała się w okolicach kościoła parafialnego, gdzie zachowało się niewielkie wzniesienie będące pozostałością dawnego gródka rycerskiego – prawdopodobnie siedziby Adama de Tarnowice – najstarszego znanego z imienia mieszkańca osady wzmiankowanego w dokumentach pomiędzy 1310 i 1351 rokiem. Później Tarnowicami władał Święcisław, członek dworu księcia oleśnickiego Konrada II, wyznaczony w 1369 roku jako rozjemca przy sporze o podział księstwa bytomskiego. Ostatnimi znanymi rycerzami z Tarnowic są rycerz Sambor wzmiankowany w 1411 roku oraz Mikołaj i Teodor Włodkowie herbu Sulima, poświadczeni w 1415 roku. Siedziba w postaci gródka rycerskiego funkcjonowała w XIV i XV wieku i zastąpił ją zbudowany w XVI wieku w nowym miejscu zamek w stylu renesansowym z dziedzińcem i krużgankami. Otoczony z trzech stron dziedziniec pierwotnie był otwarty ku północy. Fundatorem nowego założenia był przypuszczalnie rycerski ród Włodków albo Piotr Wrochem będący właścicielem majątku w 1525 roku. Zamek był w następnych wiekach wielokrotnie przebudowywany. Między innymi zamurowano krużganki, przebudowano sień wjazdową, powiększono skrzydło północne.

W 1820 r. kupił od Gottlieba von Büttnera zamek wraz z okolicznymi dobrami hrabia Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck ze Świerklańca. Dobra tarnowickie wraz z m.in. repeckimi zostały przekształcone przez hrabiego Guido w fideikomis dla jego młodszego syna Krafta, który odziedziczył je w 1916 roku. Nie zamieszkał on jednak w zamku, lecz na swoją na swoją siedzibę wybrał nowy pałac zbudowany w pobliżu Rept.

Po II wojnie światowej zamek i dobra tarnowickie zostały znacjonalizowane. Zamek stał się własnością PGR-u. W ciągu następnych dziesięcioleci coraz bardziej niszczał. W 2000 r. właścicielami stali się Rajner i Krystyna Smolorzowie, którzy podjęli się całkowitej renowacji zamku i otoczenia. W zamek wmontowany został renesansowy portal z datą 1545 roku pochodzący z pałacu w Płoninie. Z tamtego pałacu pochodzi również altana wybudowana w zamkowym parku[2][3].

Pod koniec 2010 zakończył się remont zamku oraz jego otoczenia (oranżerii, stodoły). W czerwcu 2011 nastąpiło oficjalne otwarcie Centrum Sztuki i Rzemiosła Dawnego.

Galeria

Zobacz też

Henckel von Donnersmarck; Wrochem

Literatura

  • J.Krawczyk, A.Kuzio-Podrucki, Zamki i pałace Donnersmarcków, Radzionków 2003

Linki zewnętrzne