Zamek w Starych Tarnowicach: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m int., drobne techniczne |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 35: | Linia 35: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
Pierwsza siedziba rycerska w [[Stare Tarnowice|Tarnowicach]] (obecnie dzielnicy [[Tarnowskie Góry|Tarnowskich Gór]]) znajdowała się w okolicach kościoła parafialnego, gdzie zachowało się niewielkie wzniesienie będące pozostałością dawnego [[Rezydencja rycerska typu motte|gródka rycerskiego]] – prawdopodobnie siedziby Adama de Tarnowice – najstarszego znanego z imienia mieszkańca osady wzmiankowanego w dokumentach pomiędzy 1310 i 1351 rokiem. Później Tarnowicami władał Święcisław, członek dworu księcia oleśnickiego Konrada II, wyznaczony w 1369 roku jako rozjemca przy sporze o podział księstwa bytomskiego. Ostatnimi znanymi rycerzami z Tarnowic są rycerz Sambor wzmiankowany w 1411 roku oraz Mikołaj i Teodor Włodkowie [[Sulima (herb szlachecki)|herbu Sulima]], poświadczeni w 1415 roku. Siedziba w postaci gródka rycerskiego funkcjonowała w XIV i XV wieku i zastąpił ją zbudowany w XVI wieku w nowym miejscu zamek w stylu [[Architektura renesansu|renesansowym]] z [[dziedziniec|dziedzińcem]] i [[krużganek|krużgankami]]. Otoczony z trzech stron dziedziniec pierwotnie był otwarty ku północy. Fundatorem nowego założenia był przypuszczalnie rycerski ród Włodków albo [[Piotr Wrochem]] będący właścicielem majątku w 1525 roku. Zamek był w następnych wiekach wielokrotnie przebudowywany. Między innymi zamurowano krużganki, przebudowano sień wjazdową, powiększono skrzydło północne. |
|||
Pierwszy gród w [[Stare Tarnowice|Tarnowicach]] (obecnie dzielnicy [[Tarnowskie Góry|Tarnowskich Gór]]) stał w okolicach kościoła parafialnego, gdzie zachowało się niewielkie wzniesienie, dawny gródek rycerski – prawdopodobnie siedziba Adama de Tarnowice – najstarszego znanego z imienia mieszkańca osady. |
|||
⚫ | W 1820 r. kupił od Gottlieba von Büttnera zamek wraz z okolicznymi dobrami hrabia [[Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck]] ze [[Świerklaniec|Świerklańca]]. Dobra tarnowickie wraz z m.in. [[Repty Śląskie|repeckimi]] zostały przekształcone przez hrabiego [[Guido Henckel von Donnersmarck|Guido]] w [[Ordynacja rodowa|fideikomis]] dla jego młodszego syna Krafta, który odziedziczył je w 1916 roku. Nie zamieszkał on jednak w zamku, lecz na swoją na swoją siedzibę wybrał nowy pałac zbudowany w pobliżu Rept. |
||
Zamek w stylu [[renesans]]u z wewnętrznym [[dziedziniec|dziedzińcem]] i [[krużganek|krużgankami]] został wybudowany najpewniej w [[XVI wiek]]u. Zamek był w następnych wiekach wielokrotnie przebudowywany. Fundatorem był najprawdopodobniej [[Piotr Wrochem]]. |
|||
⚫ | W 1820 r. kupił od Gottlieba von Büttnera zamek wraz z okolicznymi dobrami hrabia [[Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck]] ze [[Świerklaniec|Świerklańca]]. Dobra tarnowickie wraz z m.in. [[Repty Śląskie|repeckimi]] zostały przekształcone przez hrabiego [[Guido Henckel von Donnersmarck|Guido]] w [[Ordynacja rodowa|fideikomis]] dla jego młodszego syna Krafta |
||
Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] zamek i dobra tarnowickie zostały znacjonalizowane. Zamek stał się własnością [[Państwowe gospodarstwo rolne|PGR]]-u. W ciągu następnych dziesięcioleci coraz bardziej niszczał. W 2000 r. właścicielami stali się Rajner i Krystyna Smolorzowie, którzy podjęli się całkowitej renowacji zamku i otoczenia. W zamek wmontowany został renesansowy portal z datą 1545 roku pochodzący z [[Pałac w Płoninie|pałacu w Płoninie]]. Z tamtego pałacu pochodzi również altana wybudowana w zamkowym parku<ref>{{Cytuj stronę | url = http://niesytno.pl/index.php/aktualnosci/139-czy-tylko-portal | tytuł = Zamek Niesytno w Płoninie - Czy tylko portal? | opublikowany = niesytno.pl | data dostępu=2015-06-17}}</ref><ref>{{Cytuj stronę | url = http://niesytno.pl/index.php/aktualnosci/146-wiecej-ploniny-w-starych-tarnowicach| tytuł = Zamek Niesytno w Płoninie - Więcej Płoniny w Starych Tarnowicach | opublikowany = niesytno.pl | data dostępu=2015-06-17}}</ref>. |
Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] zamek i dobra tarnowickie zostały znacjonalizowane. Zamek stał się własnością [[Państwowe gospodarstwo rolne|PGR]]-u. W ciągu następnych dziesięcioleci coraz bardziej niszczał. W 2000 r. właścicielami stali się Rajner i Krystyna Smolorzowie, którzy podjęli się całkowitej renowacji zamku i otoczenia. W zamek wmontowany został renesansowy portal z datą 1545 roku pochodzący z [[Pałac w Płoninie|pałacu w Płoninie]]. Z tamtego pałacu pochodzi również altana wybudowana w zamkowym parku<ref>{{Cytuj stronę | url = http://niesytno.pl/index.php/aktualnosci/139-czy-tylko-portal | tytuł = Zamek Niesytno w Płoninie - Czy tylko portal? | opublikowany = niesytno.pl | data dostępu=2015-06-17}}</ref><ref>{{Cytuj stronę | url = http://niesytno.pl/index.php/aktualnosci/146-wiecej-ploniny-w-starych-tarnowicach| tytuł = Zamek Niesytno w Płoninie - Więcej Płoniny w Starych Tarnowicach | opublikowany = niesytno.pl | data dostępu=2015-06-17}}</ref>. |
Wersja z 11:57, 21 kwi 2016
![]() | |
Zamek w Starych Tarnowicach | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres | |
Styl architektoniczny | |
Rozpoczęcie budowy |
1520 |
Ukończenie budowy |
1570 |
Ważniejsze przebudowy |
XIX wiek |
Pierwszy właściciel | |
Kolejni właściciele |
Baltazar Ohm-Januszewski, |
Obecny właściciel |
Krystyna i Rajner Smolorz |
Położenie na mapie Tarnowskich Gór ![]() Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Polski ![]() Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie województwa śląskiego ![]() Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie powiatu tarnogórskiego ![]() Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Strona internetowa |
Zamek w Starych Tarnowicach − zabytkowy obiekt w Starych Tarnowicach, dzielnicy Tarnowskich Gór.
Historia
Pierwsza siedziba rycerska w Tarnowicach (obecnie dzielnicy Tarnowskich Gór) znajdowała się w okolicach kościoła parafialnego, gdzie zachowało się niewielkie wzniesienie będące pozostałością dawnego gródka rycerskiego – prawdopodobnie siedziby Adama de Tarnowice – najstarszego znanego z imienia mieszkańca osady wzmiankowanego w dokumentach pomiędzy 1310 i 1351 rokiem. Później Tarnowicami władał Święcisław, członek dworu księcia oleśnickiego Konrada II, wyznaczony w 1369 roku jako rozjemca przy sporze o podział księstwa bytomskiego. Ostatnimi znanymi rycerzami z Tarnowic są rycerz Sambor wzmiankowany w 1411 roku oraz Mikołaj i Teodor Włodkowie herbu Sulima, poświadczeni w 1415 roku. Siedziba w postaci gródka rycerskiego funkcjonowała w XIV i XV wieku i zastąpił ją zbudowany w XVI wieku w nowym miejscu zamek w stylu renesansowym z dziedzińcem i krużgankami. Otoczony z trzech stron dziedziniec pierwotnie był otwarty ku północy. Fundatorem nowego założenia był przypuszczalnie rycerski ród Włodków albo Piotr Wrochem będący właścicielem majątku w 1525 roku. Zamek był w następnych wiekach wielokrotnie przebudowywany. Między innymi zamurowano krużganki, przebudowano sień wjazdową, powiększono skrzydło północne.
W 1820 r. kupił od Gottlieba von Büttnera zamek wraz z okolicznymi dobrami hrabia Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck ze Świerklańca. Dobra tarnowickie wraz z m.in. repeckimi zostały przekształcone przez hrabiego Guido w fideikomis dla jego młodszego syna Krafta, który odziedziczył je w 1916 roku. Nie zamieszkał on jednak w zamku, lecz na swoją na swoją siedzibę wybrał nowy pałac zbudowany w pobliżu Rept.
Po II wojnie światowej zamek i dobra tarnowickie zostały znacjonalizowane. Zamek stał się własnością PGR-u. W ciągu następnych dziesięcioleci coraz bardziej niszczał. W 2000 r. właścicielami stali się Rajner i Krystyna Smolorzowie, którzy podjęli się całkowitej renowacji zamku i otoczenia. W zamek wmontowany został renesansowy portal z datą 1545 roku pochodzący z pałacu w Płoninie. Z tamtego pałacu pochodzi również altana wybudowana w zamkowym parku[2][3].
Pod koniec 2010 zakończył się remont zamku oraz jego otoczenia (oranżerii, stodoły). W czerwcu 2011 nastąpiło oficjalne otwarcie Centrum Sztuki i Rzemiosła Dawnego.
Galeria
- Galeria
-
Zamek w 2008 roku, przed remontem
-
Zachodnie wejście do zamku z renesansowym portalem z pałacu w Płoninie
-
Dziedziniec zamkowy
-
Elewacja północna
-
Stodoła
-
Obora, obecnie hotel
-
Stajnia, obecnie gospoda
-
Wnętrze stajni, obecnie gospody
-
Oficyna I
-
Oficyna II
Zobacz też
Henckel von Donnersmarck; Wrochem
Literatura
- J.Krawczyk, A.Kuzio-Podrucki, Zamki i pałace Donnersmarcków, Radzionków 2003
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo śląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 marca 2024 .
- ↑ Zamek Niesytno w Płoninie - Czy tylko portal?. niesytno.pl. [dostęp 2015-06-17].
- ↑ Zamek Niesytno w Płoninie - Więcej Płoniny w Starych Tarnowicach. niesytno.pl. [dostęp 2015-06-17].