Brad Gilbert

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brad Gilbert
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

9 sierpnia 1961
Oakland

Wzrost

185 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1982

Zakończenie kariery

1995

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

20

Najwyżej w rankingu

4 (1 stycznia 1990)

Australian Open

4R (1984)

Roland Garros

3R (1993)

Wimbledon

QF (1990)

US Open

QF (1987)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

3

Najwyżej w rankingu

18 (29 września 1986)

Australian Open

2R (1987)

Roland Garros

2R (1987)

Wimbledon

2R (1986)

US Open

2R (1988)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
brąz Seul 1988 tenis ziemny
(gra pojedyncza)
Strona internetowa

Brad Glibert (ur. 9 sierpnia 1961 w Oakland) – amerykański tenisista i trener tenisa, komentator tenisowy, zdobywca Pucharu Davisa, brązowy medalista igrzysk olimpijskich w Seulu (1988) w grze pojedynczej.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

W 1981 występował w amerykańskim zespole w zawodach Junior Davis Cup. W tym samym roku zdobył złoty medal w deblu na Olimpiadzie Machabejskiej.

Jako zawodowy tenisista występował w latach 1982–1995.

Startując w turniejach singlowych osiągnął 40 finałów rangi ATP World Tour, odnosząc 20 zwycięstw. Jest 2–krotnym ćwierćfinalistą imprez wielkoszlemowych, US Open 1987 i Wimbledonu 1990. W roku 1990 doszedł do finału Pucharu Wielkiego Szlema, gdzie przegrał z Pete’em Samprasem.

W grze podwójnej Gilbert wygrał 3 turnieje ATP World Tour oraz przegrał 3 finały.

Amerykanin zdobył w 1988 brązowy medal podczas igrzysk olimpijskich w Seulu. Mecz o udział w finale zakończył się porażką Gilberta 4:6, 4:6, 3:6 z Timem Mayotte.

Reprezentował Stany Zjednoczone w Pucharze Davisa w meczach singlowych odnosząc 10 triumfów na 15 rozegranych meczów. W 1991 roku przyczynił się do wygrania trofeum przez drużynę amerykańską, występując w 1 rundzie i ćwierćfinale przeciwko Meksykowi i Czechosłowacji. W półfinale i finale nie zagrał.

Brad Gilbert prezentował defensywny styl gry[1]. Dysponował mocnym serwisem oraz efektownym i trudnym do odbicia dla rywali bekhendem[1]. Skupiał się na przebijaniu piłki i wyczekiwaniu na błąd przeciwnika[1].

W rankingu gry pojedynczej najwyżej był na 4. miejscu (1 stycznia 1990), a w klasyfikacji gry podwójnej na 18. pozycji (29 września 1986).

Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (20–20)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 1982 Tajpej Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Craig Wittus 6:1, 6:4
Zwycięzca 2. 1984 Columbus Twarda Stany Zjednoczone Henry Pfister 6:3, 2:6, 6:3
Finalista 1. 1984 San Francisco Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone John McEnroe 4:6, 4:6
Zwycięzca 3. 1984 Tajpej Dywanowa (hala) Australia Wally Masur 6:3, 6:3
Zwycięzca 4. 1985 Livingston Twarda Stany Zjednoczone Brian Teacher 4:6, 7:5, 6:0
Zwycięzca 5. 1985 Cleveland Twarda Australia Brad Drewett 6:3, 6:2
Finalista 2. 1985 Stuttgart Ceglana Czechosłowacja Ivan Lendl 4:6, 0:6
Finalista 3. 1985 Johannesburg Twarda Stany Zjednoczone Matt Anger 4:6, 6:3, 3:6, 2:6
Zwycięzca 6. 1985 Tel Awiw-Jafa Twarda Izrael Amos Mansdorf 6:3, 6:2
Zwycięzca 7. 1986 Memphis Dywanowa (hala) Szwecja Stefan Edberg 7:5, 7:6
Zwycięzca 8. 1986 Livingston Twarda Stany Zjednoczone Mike Leach 6:2, 6:2
Zwycięzca 9. 1986 Tel Awiw-Jafa Twarda Stany Zjednoczone Aaron Krickstein 7:5, 6:2
Zwycięzca 10. 1986 Wiedeń Twarda (hala) Czechosłowacja Karel Nováček 3:6, 6:3, 7:5, 6:0
Finalista 4. 1987 Waszyngton Twarda Czechosłowacja Ivan Lendl 1:6, 0:6
Zwycięzca 11. 1987 Scottsdale Twarda Stany Zjednoczone Eliot Teltscher 6:2, 6:2
Finalista 5. 1987 Tel Awiw-Jafa Twarda Izrael Amos Mansdorf 6:3, 3:6, 4:6
Finalista 6. 1987 Paryż Twarda (hala) Stany Zjednoczone Tim Mayotte 6:2, 3:6, 5:7, 7:6, 3:6
Finalista 7. 1987 Johannesburg Twarda (hala) Australia Pat Cash 6:7, 6:4 6:2, 0:6, 1:6
Zwycięzca 12. 1988 Tel Awiw-Jafa Twarda Stany Zjednoczone Aaron Krickstein 4:6, 7:6, 6:2
Finalista 8. 1988 Paryż Twarda (hala) Izrael Amos Mansdorf 3:6, 2:6, 3:6
Zwycięzca 13. 1989 Memphis Twarda (hala) Stany Zjednoczone Johan Kriek 6:2, 6:2, krecz
Finalista 9. 1989 Dallas WCT Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone John McEnroe 3:6, 3:6, 6:7
Finalista 10. 1989 Waszyngton Twarda Stany Zjednoczone Tim Mayotte 6:3, 4:6, 5:7
Zwycięzca 14. 1989 Stratton Mountain Twarda Stany Zjednoczone Jim Pugh 7:5, 6:0
Zwycięzca 15. 1989 Livingston Twarda Australia Jason Stoltenberg 6:4, 6:4
Zwycięzca 16. 1989 Cincinnati Twarda Szwecja Stefan Edberg 6:4, 2:6, 7:6
Zwycięzca 17. 1989 San Francisco Dywanowa (hala) Szwecja Anders Järryd 7:5, 6:2
Finalista 11. 1989 Orlando Twarda Stany Zjednoczone Andre Agassi 2:6, 1:6
Zwycięzca 18. 1990 Rotterdam Dywanowa (hala) Szwecja Jonas Svensson 6:1, 6:3
Zwycięzca 19. 1990 Orlando Twarda Christo Van Rensburg 6:2, 6:1
Finalista 12. 1990 Cincinnati Twarda Szwecja Stefan Edberg 1:6, 1:6
Zwycięzca 20. 1990 Brisbane Twarda Stany Zjednoczone Aaron Krickstein 6:3, 6:1
Finalista 13. 1990 Monachium Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Pete Sampras 3:6, 4:6, 2:6
Finalista 14. 1991 San Francisco Dywanowa (hala) Australia Darren Cahill 2:6, 6:3, 4:6
Finalista 15. 1991 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Pete Sampras 2:6, 7:6(5), 3:6
Finalista 16. 1991 Sydney Twarda (hala) Szwecja Stefan Edberg 2:6, 2:6, 2:6
Finalista 17. 1992 Scottsdale Twarda Włochy Stefano Pescosolido 0:6, 6:1, 4:6
Finalista 18. 1993 San Francisco Twarda (hala) Stany Zjednoczone Andre Agassi 2:6, 7:6(4), 2:6
Finalista 19. 1993 Tokio Twarda Stany Zjednoczone Pete Sampras 2:6, 2:6, 2:6
Finalista 20. 1994 Memphis Twarda (hala) Stany Zjednoczone Todd Martin 4:6, 5:7

Gra podwójna (3–3)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 1985 San Francisco Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Sandy Mayer Stany Zjednoczone Paul Annacone
Christo Van Rensburg
6:3, 3:6, 4:6
Zwycięzca 1. 1985 Tel Awiw-Jafa Twarda Ilie Năstase Stany Zjednoczone Michael Robertson
Florin Segărceanu
6:3, 6:2
Zwycięzca 2. 1986 Boca West Twarda Stany Zjednoczone Vincent Van Patten Szwecja Stefan Edberg
Szwecja Anders Järryd
walkower
Finalista 2. 1986 Wiedeń Twarda (hala) Slobodan Živojinović Brazylia Ricardo Acioly
Polska Wojciech Fibak
walkower
Finalista 3. 1987 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Tim Wilkison Stany Zjednoczone Kevin Curren
Stany Zjednoczone David Pate
3:6, 4:6
Zwycięzca 3. 1992 Hongkong Twarda Stany Zjednoczone Jim Grabb Zimbabwe Byron Black
Byron Talbot
6:2, 6:1

Kariera trenerska i komentatorska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery zajął się pracą trenerską. Przez 8 lat, między rokiem 1994 a 2002, był szkoleniowcem Andre Agassiego[2]. W latach 2003–2004 pracował z Andym Roddickiem[3]. Potem Gilbert prowadził karierę Andy’ego Murraya, w sezonach 2006 i 2007[4]. W sezonie 2007 trenował Alexa Bogdanovicia, a w 2011 Kei'ego Nishikori'ego[1]. W roku 2012 przez krótki czas pracował wspólnie z Samem Querreyem[5].

Gilbert jest również ekspertem i komentatorem tenisowym dla stacji ESPN[1][5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e BRAD GILBERT Pro Tennis Coach. protenniscoach.com. [dostęp 2017-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 października 2016)]. (ang.).
  2. Lisa Dillman: Agassi Splits With Longtime Coach Gilbert. latimes.com, 31 stycznia 2002. [dostęp 2017-01-13]. (ang.).
  3. Gilbert stunned by Roddick split. bbc.co.uk, 31 grudnia 2004. [dostęp 2017-01-13]. (ang.).
  4. Murray splits with coach Gilbert. bbc.co.uk, 14 listopada 2007. [dostęp 2017-01-13]. (ang.).
  5. a b Matt Cronin: Querrey splits with coach, hires Gilbert. tennis.com, 18 lutego 2012. [dostęp 2017-01-13]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]