Marc Rosset
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
7 listopada 1970 | |||||||||
| Wzrost |
201 cm | |||||||||
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend | |||||||||
| Status profesjonalny |
1988 | |||||||||
| Zakończenie kariery |
2005 | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
15 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
9 (11 września 1995) | |||||||||
| Australian Open |
QF (1999) | |||||||||
| Roland Garros |
SF (1996) | |||||||||
| Wimbledon |
4R (2000) | |||||||||
| US Open |
4R (1995) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
8 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
8 (2 listopada 1992) | |||||||||
| Australian Open |
2R (1991, 1992, 1994) | |||||||||
| Roland Garros |
W (1992) | |||||||||
| Wimbledon |
3R (1993, 2001) | |||||||||
| US Open |
2R (1990, 1992, 1993, 2000) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Marc Rosset (ur. 7 listopada 1970 w Genewie) – szwajcarski tenisista, zwycięzca French Open 1992 w grze podwójnej, złoty medalista olimpijski w singlu w Barcelonie (1992), reprezentant w Pucharze Davisa.
W 1998 roku głośno było o szczęściu Rosseta, który w ostatniej chwili zmienił rezerwację lotniczą po porażce w US Open – samolot, którym pierwotnie Szwajcar miał lecieć, spadł do Atlantyku[1].
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Rosset jest zawodnikiem wysokim (201 cm) i swoją grę opierał przede wszystkim na silnym serwisie i forhendzie. Jest graczem praworęcznym. Na korcie zachowywał się często impulsywnie, czego wyrazem był incydent w trakcie meczu w Pucharze Hopmana, gdy poirytowany nieudanym zagraniem uderzył pięścią w otaczającą kort reklamę i złamał rękę.
Zaliczał się do światowej czołówki juniorów, kończąc sezon 1988 jako nr 4. rankingu.
Jako zawodowy tenisista występował w latach 1988–2005.
Pierwsze zwycięstwo turniejowe z cyklu ATP World Tour wywalczył w 1989 roku w Genewie, pokonując w finale Guillermo Péreza Roldána. Rok później wygrał turniej w Lyonie, a w 1991 odniósł pierwsze zwycięstwo deblowe, ponownie w Genewie, gdzie partnerował mu Sergi Bruguera.
Sezon 1992 okazał się dla Rosseta przełomowy i zapewnił mu miejsce w szerokiej czołówce światowej. W parze z Jakobem Hlaskiem wygrał turniej ATP Masters Series w Rzymie, a następnie wielkoszlemowy French Open (w finale z parą Andriej Olchowski–David Adams), a także poprowadził drużynę narodową do finału w Pucharze Davisa. W finale rozgrywek pucharowych Szwajcarzy nie sprostali Stanom Zjednoczonym, mimo zwycięstwa Rosseta nad ówczesnym liderem rankingu Jimem Courierem. Latem Rosset odniósł zwycięstwo na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie. W drodze po złoto olimpijskie Szwajcar pokonał kilku zawodników ścisłej czołówki światowej – Wayne’a Ferreirę, Jima Couriera, Emilio Sáncheza i Gorana Ivaniševicia, a w finale Jordi'ego Arrese po pięciosetowym pojedynku.
Łącznie Rosset odniósł 15 zwycięstw turniejowych w grze pojedynczej i 8 w grze podwójnej. Był ponadto w 8 singlowych i 3 deblowych finałach. Zarówno w singlu, jak i w deblu awansował do czołowej dziesiątki rankingu światowego – w grze pojedynczej klasyfikowany był na pozycji nr 9. (11 września 1995), w grze podwójnej na pozycji nr 8. (2 listopada 1992).
Od 1990 roku był regularnym reprezentantem w Pucharze Davisa, od 1991 regularnie w najwyższej grupie rozgrywkowej (grupie światowej). Po raz ostatni grał w zespole narodowym w 2003 roku. Poza Pucharem Davisa i igrzyskami olimpijskimi reprezentował Szwajcarię w Drużynowym Pucharze Świata (w 1996 roku był w zwycięskiej ekipie) oraz Pucharze Hopmana.
W latach 1999–2001 Rosset był członkiem rady zawodników Związku Tenisistów Zawodowych (ATP). Pełnił funkcję kapitana reprezentacji w Pucharze Davisa, zrezygnował w lipcu 2005 roku po porażce w 1 rundzie kolejnej edycji rozgrywek.
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (15–8)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 17 września 1989 | Genewa | Ceglana |  Guillermo Pérez Roldán
|
6:4, 7:5 |
| Finalista | 1. | 6 maja 1990 | Madryt | Ceglana |  Andrés Gómez
|
3:6, 6:7 |
| Finalista | 2. | 27 maja 1990 | Bolonia | Ceglana |  Richard Fromberg
|
6:4, 4:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 2. | 21 października 1990 | Lyon | Dywanowa (hala) |  Mats Wilander
|
6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 3. | 3 sierpnia 1992 | Barcelona | Ceglana |  Jordi Arrese
|
7:6, 6:4, 3:6, 4:6, 8:6 |
| Zwycięzca | 4. | 15 listopada 1992 | Moskwa | Dywanowa (hala) |  Carl-Uwe Steeb
|
6:2, 6:2 |
| Zwycięzca | 5. | 7 lutego 1993 | Marsylia | Dywanowa (hala) |  Jan Siemerink
|
6:2, 7:6(1) |
| Zwycięzca | 6. | 29 sierpnia 1993 | Long Island | Twarda |  Michael Chang
|
6:4, 3:6, 6:1 |
| Zwycięzca | 7. | 14 listopada 1993 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Patrik Kühnen
|
6:4, 6:3 |
| Zwycięzca | 8. | 6 lutego 1994 | Marsylia | Dywanowa (hala) |  Arnaud Boetsch
|
7:6(6), 7:6(4) |
| Finalista | 3. | 21 sierpnia 1994 | New Haven | Twarda | Boris Becker
|
3:6, 5:7 |
| Zwycięzca | 9. | 23 października 1994 | Lyon | Dywanowa (hala) | Jim Courier
|
6:4, 7:6(2) |
| Finalista | 4. | 6 listopada 1994 | Paryż | Dywanowa (hala) | Andre Agassi
|
3:6, 3:6, 6:4, 5:7 |
| Zwycięzca | 10. | 23 kwietnia 1995 | Nicea | Ceglana |  Jewgienij Kafielnikow
|
6:4, 6:0 |
| Zwycięzca | 11. | 25 czerwca 1995 | Halle | Trawiasta | Michael Stich
|
3:6, 7:6(11), 7:6(8) |
| Finalista | 5. | 3 marca 1996 | Mediolan | Dywanowa (hala) |  Goran Ivanišević
|
3:6, 6:7(3) |
| Zwycięzca | 12. | 23 lutego 1997 | Antwerpia | Twarda |  Tim Henman
|
6:2, 7:5, 6:4 |
| Finalista | 6. | 14 września 1997 | Taszkent | Twarda | Tim Henman
|
6:7(2), 4:6 |
| Finalista | 7. | 15 lutego 1998 | Petersburg | Dywanowa (hala) | Richard Krajicek
|
4:6, 6:7(5) |
| Finalista | 8. | 22 lutego 1998 | Antwerpia | Twarda | Greg Rusedski
|
6:7(3), 6:3, 1:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 13. | 14 lutego 1999 | Petersburg | Dywanowa (hala) | David Prinosil
|
6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 14. | 13 lutego 2000 | Marsylia | Twarda (hala) |  Roger Federer
|
2:6, 6:3, 7:6(5) |
| Zwycięzca | 15. | 27 lutego 2000 | Londyn | Twarda (hala) | Jewgienij Kafielnikow
|
6:4, 6:4 |
Gra podwójna (8–3)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 15 września 1991 | Genewa | Ceglana | Sergi Bruguera
|
Per Henricsson Ola Jonsson
|
3:6, 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 2. | 5 stycznia 1992 | Adelaide | Twarda | Goran Ivanišević
|
Mark Kratzmann Jason Stoltenberg
|
7:6, 7:6 |
| Zwycięzca | 3. | 17 maja 1992 | Rzym | Ceglana | Jakob Hlasek
|
 Wayne Ferreira Mark Kratzmann
|
6:4, 3:6, 6:1 |
| Zwycięzca | 4. | 8 czerwca 1992 | French Open, Paryż | Ceglana | Jakob Hlasek
|
David Adams Andriej Olchowski
|
7:6, 6:7, 7:5 |
| Finalista | 1. | 19 lipca 1992 | Stuttgart | Ceglana | Javier Sánchez
|
Glenn Layendecker Byron Talbot
|
6:4, 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 5. | 25 października 1992 | Lyon | Dywanowa (hala) | Jakob Hlasek
|
Neil Broad Stefan Kruger
|
6:1, 6:3 |
| Zwycięzca | 6. | 11 lipca 1993 | Gstaad | Ceglana | Cédric Pioline
|
Hendrik Jan Davids Piet Norval
|
6:3, 3:6, 7:6 |
| Finalista | 2. | 16 lipca 1995 | Gstaad | Ceglana | Arnaud Boetsch
|
Luis Lobo Javier Sánchez
|
7:6, 6:7, 6:7 |
| Zwycięzca | 7. | 11 lipca 1997 | Bazylea | Dywanowa (hala) | Tim Henman
|
Karsten Braasch Jim Grabb
|
7:6, 6:7, 7:6 |
| Zwycięzca | 8. | 19 września 1999 | Taszkent | Twarda |  Oleg Ogorodov
|
Mark Keil Lorenzo Manta
|
7:6(4), 7:6(1) |
| Finalista | 3. | 11 lipca 2004 | Gstaad | Ceglana | Stan Wawrinka
|
 Leander Paes David Rikl
|
4:6, 2:6 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ S.L. Price, After The Fall The crash of Swissair Flight 111 a year ago had an impact on people in sports, changing some of them forever--and one athlete not at all, „SI.com”, 6 września 1999 [dostęp 2017-05-17].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-10-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-10-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-10-20] (ang.).
- Profil na stronie Sports-reference. sports-reference.com. [dostęp 2014-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lipca 2009)]. (ang.).