Ford Crestline
 1952 Ford Crestline Victoria | |
| Producent | |
|---|---|
| Okres produkcji |
1952–1954 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
2-drzwiowy hardtop |
| Silniki |
R6 223ci (3,6l) 115 KM |
| Napęd | |
| Szerokość |
1877 mm (1952) |
| Wysokość |
1542 mm (1952-53) |
| Rozstaw osi |
2920 mm /115″ (1952-53) |
| Zbiornik paliwa |
64 l (17 gal.) |
| Liczba miejsc |
6 / 8 (kombi) |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze |
|
| Konkurencja | |
Ford Crestline – samochód osobowy klasy wyższej średniej produkowany pod amerykańską marką Ford w latach 1952–1954.
Obejmował ekskluzywne lub ponadstandardowo wykończone odmiany nadwoziowe w gamie produkcyjnej Forda w tym okresie: 2-drzwiowy hardtop Victoria, kabriolet Sunliner i 5-drzwiowe kombi Country Squire, a w ostatnim roku także 4-drzwiowy sedan
Historia i opis modelu[edytuj | edytuj kod]
Model 1952[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Nazwa modelu Crestline została wprowadzona w styczniu 1952 roku dla bardziej ekskluzywnych odmian nadwoziowych w nowej gamie Forda, które były następcami podobnych odmian poprzedniego modelu Custom DeLuxe (w tym odmiany Crestliner). Samochód oparty był na tym samym podwoziu i części mechanicznej, co podstawowe modele Ford Mainline i Customline[1]. Nazwa Crestline oznaczała: „szczytowa linia”, „zwieńczenie”, będąc zarazem w zgodzie z nazewnictwem pozostałych modeli Forda w tym okresie. Gamę nadwozi przez pierwsze dwa lata stanowiły:
- 2-drzwiowy 6-miejscowy hardtop Crestline Victoria (kod 60B),
- 2-drzwiowy 6-miejscowy kabriolet (convertible) Crestline Sunliner (kod 76B),
- 5-drzwiowe 8-miejscowe kombi (station wagon) Country Squire (kod 79B)[1].
.jpg)
Modele Forda z 1952 roku stanowiły dalszą ewolucję pontonowego nadwozia, w stylu mody aerokosmicznej. Chromowana atrapa chłodnicy miała szeroką poziomą belkę z centralnym ozdobnym stożkiem, imitującym wlot powietrza w samolocie odrzutowym, oraz dwoma podobnymi stożkami po bokach, kryjącymi światła postojowe[1] (zarazem kierunkowskazy). Belka ta miała ponadto podłużne szczeliny na środku, po bokach centralnego stożka. Na masce umieszczono chromowaną ozdobę w formie stylizowanego samolotu ze skośnymi skrzydłami[2].
Nadwozia hardtop i kabriolet tego modelu miały ozdoby, jak w modelu Customline – na bokach przednich błotników i drzwi była pozioma listwa ozdobna ze stali nierdzewnej, a nad nią za przednimi kołami był umieszczony metalowy napis Crestline i znaczek V8 oznaczający wersję silnika[2]. Na skośnej przedniej krawędzi wyobleń tylnych błotników znajdowała się ozdobna chromowana imitacja czterech chwytów powietrza[1]. Kombi Country Squire natomiast zamiast bocznych listew miało drewniane okładziny ozdobne na środkowej i tylnej części burt nadwozia, a także na słupkach dachu, oraz metalowy napis Country Squire na okładzinach przednich drzwi i znaczek V8 przed nimi[2]. Wyposażenie i wykończenie wnętrza prezentowało poziom taki sam lub lepszy, niż w modelu Customline.
Nadwozia były oparte na ramie nośnej; zawieszenie przednie było niezależne na wahaczach poprzecznych i sprężynach śrubowych, zawieszenie tylne zależne, ze sztywną osią napędową na resorach półeliptycznych[3]. Opony miały rozmiar 6,70×15 (7,10×15 w wersji kombi)[1]. Kombi Country Squire miało trzeci rząd dwóch foteli wyjmowany, a środkową trzymiejscową kanapę składaną dla przewożenia większych ładunków[2]. Z przodu wszystkie samochody miały trzymiejscową kanapę, z dzielonym odchylanym oparciem w wersjach dwudrzwiowych. Kabriolet miał podnoszony elektrycznie dach[2].
Modele Crestline były dostępne tylko z jednym silnikiem benzynowym:
- 8-cylindrowy V8 L-head Strato-Star – poj. 239 cali sześciennych (3,9 l), stopień sprężania 7,2, moc 110 KM.
W standardzie była 3-biegowa mechaniczna skrzynia biegów, opcją był nadbieg (overdrive) lub automatyczna skrzynia biegów Fordomatic[1]. W odróżnieniu od pozostałych modeli Forda, Crestline nie był początkowo dostępny z silnikiem 6-cylindrowym.
Wyprodukowano na rynek amerykański 105 280 samochodów Crestline 1952 roku modelowego, w tym 77 320 Victoria Hardtop (cena bazowa bez wyposażenia dodatkowego 2104 dolary), 22 534 Sunliner (2214 dolarów) i 5426 Country Squire (2384 dolary)[1]. Ich sprzedaż stanowiła 15,67% sprzedaży marki w tym roku[1]. Country Squire był przy tym najdroższym modelem Forda w latach 1952–1954[4].
Model 1953[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
.JPG)
.jpg)
Modele Forda na 1953 rok (jubileuszowy 50. rok istnienia firmy) zaprezentowano w grudniu poprzedniego roku[5]. Zmiany były kosmetyczne i dotyczyły atrapy chłodnicy, ozdób i wystroju wnętrza[5]. Chromowana atrapa chłodnicy miała inną szeroką poziomą belkę z centralną ozdobą, która nie imitowała już wlotu powietrza, lecz kołpak śmigła, a belka była karbowana po jej obu stronach, przypominając śmigło. Brak było bocznych stożków, a prostokątne kierunkowskazy umieszczono osobno, pod centralną belką[5]. Zmieniła się ozdoba w formie samolotu na masce, otrzymując krótsze „skrzydła”, zakończone stylizowanymi opływowymi zbiornikami. Niewielkiej zmianie uległy klosze okrągłych świateł z tyłu, a na klapie bagażnika pojawił się ozdobny uchwyt do otwierania[6].
W odmianach Victoria i Sunliner, oprócz dotychczasowej przedniej listwy ozdobnej, dodano drugą poziomą listwę umieszczoną niżej, na błotnikach tylnych, przecinającą chromowaną imitację chwytów powietrza na przedniej krawędzi wyobleń błotników (tak samo w modelu Customline). Napis Crestline tym razem nie był umieszczony osobno, lecz wygrawerowany na przedniej spłaszczonej części górnej listwy ozdobnej[6]. Kierownica otrzymała zmieniony przycisk klaksonu, w formie wycinka obręczy, w jej dolnej połowie. Kombi Country Squire miało takie same drewniane okładziny ozdobne i napis Country Squire, jak w poprzednim roku[6].
Wyprodukowano 180.164 Fordów Crestline 1953 roku modelowego, w tym 128.302 Victoria Hardtop (cena bazowa 2120 dolarów), 40.861 Sunliner (2230 dolarów) i 11.001 Country Squire (2403 dolary). Ich sprzedaż stanowiła 14,44% sprzedaży Forda[5].
Zmodyfikowany Ford Sunliner został wybrany na samochód bezpieczeństwa rozgrywanych 30 maja tego roku zawodów Indianapolis 500, po czym wyprodukowano 2000 jego replik na sprzedaż[5].
Model 1954[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
.jpg)
Głębsze zmiany wprowadzono w modelach Forda zaprezentowanych w styczniu 1954 roku. Ponownie zmieniono ozdoby i atrapę chłodnicy, powracając do wariacji na temat trzech imitacji stożków wlotowych, lecz z inną, rozszczepioną centralną poziomą belką. Kierunkowskazy umieszczono ponownie w imitacjach stożków pod reflektorami, lecz mniejszych, niż dwa lata temu, a otwór atrapy był szerszy – na całą szerokość pasa przedniego[7]. Ponownie zmieniła się ozdoba w formie stylizowanego samolotu na masce, otrzymując trójkątne skrzydełka i trójkątny statecznik pionowy. Zmianie uległy również klosze okrągłych świateł z tyłu. We wnętrzu wprowadzono nową deskę rozdzielczą, z prędkościomierzem Astra-Dial wystającym ponad deskę, z półkolistą przezroczystą skalą[7].
.jpg)
W gamie nadwozi, oprócz dotychczasowych, pojawiły się dwa nowe:
- 2-drzwiowy 6-miejscowy hardtop Crestline Skyliner z przezroczystą przyciemnianą częścią dachu nad przednimi siedzeniami (kod 60F),
- 4-drzwiowy 6-miejscowy sedan (Crestline Four-Door Sedan, kod 73C). Sedan odpowiadał analogicznym modelom linii Mainline i Customline, lecz był lepiej wykończony[7].
Listwa boczna w modelu Crestline (taka sama, jak Customline) otrzymała nową formę – prosta, szeroka, na całą długość nadwozia, poprowadzona tuż ponad wyobleniami błotników tylnych, z charakterystycznym „zębem” przed nimi. Zrezygnowano z imitacji chwytów powietrza na przedniej krawędzi wyobleń błotników, montując jedynie ozdobną osłonę z metalu w jej dolnej części – bardziej rozbudowaną, niż w modelu Customline[8]. Na bokach ponownie pojawiły się metalowe napisy Crestline, tym razem umieszczone w przedniej części błotników tylnych, a znaczek V8 umieszczano na błotnikach przed przednimi kołami[8]. Kombi Country Squire miało takie same drewniane okładziny ozdobne i napis Country Squire na drzwiach, jak w poprzednich latach[8].
Większe zmiany dotyczyły części mechanicznej – przede wszystkim wprowadzono ulepszone przednie zawieszenie na przegubach kulowych, które polepszyło prowadzenie się pojazdu[7]. Spowodowało to zwiększenie rozstawu osi o pół cala. W wyposażeniu opcjonalnym pojawiło się m.in. wspomaganie kierownicy i hamulców. W standardzie pojawił się tym razem silnik 6-cylindrowy (o większej mocy, niż dotychczasowy V8), a jako opcja dostępny był nowy górnozaworowy silnik V8[7]:
- 6-cylindrowy R6 OHV Mileage Maker – poj. 223 cali sześciennych (3,65 l), stopień sprężania 7,2, moc 115 KM
- 8-cylindrowy V8 OHV (Y-block) – poj. 239 cali sześciennych (3,9 l), stopień sprężania 7,2, moc 130 KM.
Wyprodukowano 257.967 Fordów Crestline 1954 roku modelowego; ich sprzedaż stanowiła 22,13% sprzedaży Forda. Tym razem najwięcej było w nowej odmianie sedana (99.677), z bazową ceną 1898 dolarów, a drugi co do popularności hardtop Victoria kosztował 2055 dolarów i wyprodukowany był w liczbie 95.464 sztuk[7].
W 1955 roku, wraz z wprowadzeniem nowej generacji Fordów, model Crestline został zastąpiony przez Ford Fairlane.
Meteor Crestline/Rideau[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Na rynek kanadyjski modele Forda były produkowane także pod marką Meteor, do sprzedaży w sieci dealerskiej Mercurego, odróżniające się z zewnątrz detalami oraz stylistyką przedniego pasa. W latach 1952-1953 produkowany był m.in. model Meteor Crestline, odpowiadający Fordowi Crestline, w 1954 roku nazwany Meteor Rideau[9]. W 1955 roku został zastąpiony przez nowy model Rideau.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Flory 2008 ↓, s. 419-423
- ↑ a b c d e Big '52 Ford - prospekt na 1952 rok
- ↑ ˈ53 FORD... the new Standard of the American Road! (prospekt)
- ↑ Flory 2004 ↓, s. 423, 501, 577.
- ↑ a b c d e Flory 2008 ↓, s. 497-501
- ↑ a b c 1953 FORD (prospekt)
- ↑ a b c d e f Flory 2008 ↓, s. 572-577
- ↑ a b c ˈ54 FORD (prospekt)
- ↑ Canada-only Cars: The same but a little different w serwisie wheels.ca [dostęp 3-4-2015]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J. "Kelly" Flory: American Cars, 1946–1959: Every Model, Year by Year. McFarland & Company, 2008. ISBN 978-0-7864-3229-5. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| Samochody Ford w Stanach Zjednoczonych, w latach 1946-1979 – dalej » | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Segment | 1946-1949 | 1950–1959 | 1960–1969 | 1970–1979 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| 6 | 7 | 8 | 9 | 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | |
| B (subcompact) | Pinto | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Fiesta | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| C (compact) | Falcon | Falcon | Falcon | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Maverick | Fairmont | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| D (mid-size) | Fairlane | Fairlane | Fairlane | Fairlane | Granada | |||||||||||||||||||||||||||||
| Torino | Torino | Torino | LTD II | |||||||||||||||||||||||||||||||
| E (full-size) | Deluxe | Deluxe | Mainline | Mainline | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Super Deluxe | Custom Deluxe | Customline | Customline | Custom 300 | 300 | Custom | Custom | Custom | Custom | |||||||||||||||||||||||||
| Crestline | Fairlane | Fairlane | Fairlane | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Galaxie | Galaxie | Galaxie | Galaxie | Galaxie | ||||||||||||||||||||||||||||||
| LTD | LTD | LTD | LTD | |||||||||||||||||||||||||||||||
| F (personal luxury) | Thunderbird | Thunderbird | Thunderbird | Thunderbird | Thunderbird | Thunderbird | Thunderbird | |||||||||||||||||||||||||||
| G (sports) | Thunderbird | Mustang | Mustang II | Mustang | ||||||||||||||||||||||||||||||