Penitencjaria Apostolska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 01:02, 16 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Kościół katolicki
Organizacja
Początki i historia
Teologia
Liturgia

Penitencjaria Apostolska, zwana także potocznie Trybunałem Pokuty – najwyższy sąd kościelny Kościoła rzymskokatolickiego rozpatrujący sprawy sumienia.

Historia

Pierwsze wzmianki o kardynale penitencjarzu pochodzą z czasów papieża Benedykta II, który w imieniu papieża rozgrzeszał z poważniejszych przewinień wiernych kierowanych do Rzymu przez swoje diecezje lub przybywających z własnej inicjatywy. Z 1256 roku pochodzi pierwsza wzmianka o penitencjarii. Papież Benedykt XII w konstytucji In argo dominico z 8 kwietnia 1338 r. określił strukturę i kompetencję tej instytucji. Pierwszą poważną reformę penitencjaria przeszła w XVI wieku. Papież Pius V wprowadził wówczas wymógł, że Wielki Penitencjarz miał być kardynałem prezbiterem posiadającym odpowiednią wiedzę teologiczną i prawniczą. W okresie rewolucji rola penitencjarii wzrosła, a jej wpływy ukrócił dopiero papież Pius X w związku z reformą Kurii Rzymskiej. Konstytucja apostolska Que divinitus Nobis papieża Pius XI z dnia 25 marca 1935 roku otwiera obecny charakter dykasterii, gdyż większość regulacji powiela się w konstytucji Regimini Ecclesiae Universae papieża Pawła VI.

Kompetencje i organizacja

W jej kompetencji leżą wszystkie kwestie, które dotyczą zakresu wewnętrznego oraz związane z odpustami. Udziela on rozgrzeszeń, dyspens oraz innych łask zastrzeżonych Stolicy Apostolskiej, oraz rozstrzyga sprawy związane ze sprawowaniem sakramentu pokuty. Na czele dykasterii stoi Wielki Penitencjarz (Penitencjariusz), obecnie kardynał Mauro Piacenza. Jego zastępcą jest Regent (Regens) Penitencjarii Apostolskiej. Jest nim obecnie prał. Krzysztof Nykiel.

Lista wielkich penitencjarzy

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ W 1378 przeszedł do obediencji awiniońskiej Antypapieża Klemensa VII, gdzie zachował swój urząd do śmierci w 1383. Jego następcami w obediencji awiniońskiej byli Pierre Amiel de Sarcenas (1383-89) i Pierre Girard (1394-1408)
  2. ↑ a b W obediencji pizańskiej penitencjariusze wywodzący się z obydwu obediencji (Caetani z rzymskiej i Girard z awiniońskiej) zajmowali ten urząd wspólnie, dzieląc między siebie obowiązki(Kubelbeck, p. 16)

Bibliografia

  • William J. Kubelbeck, The Sacred Penitentiaria and Its Relations to Faculties of Ordinaries and Priests, 2004
  • S. Miranda Apostolic Penitentiary
  • ks. E. Szafranowski, Kuria Rzymska, Akademia Teologii Katolickiej, Warszawa 1981
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Penitencjaria_Apostolska&oldid=51587736”