Zgromadzenie Narodowe (Bułgaria)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 07:48, 19 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Zgromadzenie Narodowe
Народно събрание
{{{nazwa oryginalna}}}
Herb Zgromadzenie Narodowe Народно събрание
Państwo

 Bułgaria

Rodzaj

parlament jednoizbowy

Rok założenia

1879

Kierownictwo
Przewodniczący

Dimityr Gławczew

Struktura
Struktura Zgromadzenie Narodowe Народно събрание
Liczba członków

240

Stowarzyszenia polityczne

Koalicja rządząca (122):
    GERB (95)
    OP (27) Partie prorządowe (13):
    Wola (12)
    bezpartyjny (1)
Opozycja (105):
    BSP (80)
    DPS (25)

Ordynacja

mieszana

Ostatnie wybory

26 marca 2017

Siedziba
Siedziba Zgromadzenie Narodowe Народно събрание
2 Narodno sabranie Square, Sofia
Strona internetowa

Zgromadzenie Narodowe (bułg. Народно събрание, czyli Narodno sybranie) – jest od 1879 roku najwyższym organem władzy ustawodawczej w Bułgarii.

W Republice Bułgarii Zgromadzenie Narodowe stanowi jedyną izbę bułgarskiego parlamentu (unikameralizm). Składa się ono z 240 deputowanych[1], wybieranych w wyborach powszechnych, równych, bezpośrednich i proporcjonalnych, w głosowaniu tajnym (wybory pięcioprzymiotnikowe). Kandydatem na deputowanego może każdy, kto przekroczył 21. rok życia, posiada obywatelstwo wyłącznie bułgarskie oraz nie był karany[2].

Kadencja Zgromadzenia, zgodnie z Konstytucją, trwa cztery lata[3]; rozpoczyna się w dniu pierwszego posiedzenia nowo wybranego Zgromadzenia (które zwołuje prezydent)[4] i trwa do dnia poprzedzającego dzień zebrania się Zgromadzenia następnej kadencji.

Zgromadzenie obraduje ciągle[5], jego obrady są jawne (transmitowane przez radio i telewizję)[6].

Organy Zgromadzenia

Funkcje i uprawnienia Zgromadzenia

Zgromadzeniu Narodowemu poświęcone są artykuły 62.-91. Konstytucji; funkcje i uprawnienia Zgromadzenia regulują artykuły 84.-91[8].

Funkcja ustrojotwórcza i ustawodawcza

Funkcja kreacyjna

  • powoływanie na stanowiska i zatwierdzanie składu rządu
  • w szczególnym wypadku – prawo do samodzielnego powołania rządu (w przypadku uchwalenia wotum nieufności)
  • wybór i powoływanie na stanowiska m.in. prezesa Narodowego Banku Bułgarskiego
  • ratyfikowanie większości międzynarodowych aktów prawnych (wymienionych w par.1 Art. 85. Konstytucji)
  • podejmowanie uchwały o wypowiedzeniu wojny i warunkach pokoju
  • podejmowanie uchwały o rozmieszczeniu wojsk bułgarskich poza granicami kraju
  • na wniosek prezydenta lub premiera wprowadzenie stanu wojennego lub stanu wyjątkowego w całym kraju
  • rozpisywanie wyborów prezydenckich
  • odznaczanie medalami i orderami

Funkcja kontrolna


Wielkie Zgromadzenie Narodowe (Konstytuanta)

Wielkie Zgromadzenie Narodowe (bułg. Велико народно събрание) może być zwołane w przypadku rozwiązania spraw systemowych, takich jak wprowadzenie nowej konstytucji, czy zmiana granicy kraju. Może również, w przypadku niezwołania w tym czasie Zgromadzenia Narodowego, tymczasowo przejąć wszystkie jego kompetencje.

Wielkie Zgromadzenie Narodowe pojawiło się po raz pierwszy w Konstytucji Tyrnowskiej w 1879 roku. Do czasu likwidacji w 1947 roku (Konstytucja Dymitrowa) było zwoływane siedmiokrotnie. W 1990 roku, po upadku systemu komunistycznego, ponownie pojawiło się w ustawodawstwie bułgarskim.

W skład Wielkiego Zgromadzenia Narodowego wchodzi 400 deputowanych, wybieranych w wyborach powszechnych. Ustawy przedstawiane przed Konstytuantą wchodzą w życie, jeśli za ich wprowadzeniem zagłosuje 2/3 deputowanych w trzech głosowaniach odbywających się w różnych dniach.

Ostatnia sesja Wielkiego Zgromadzenia Narodowego trwała od 10 lipca 1990 do 12 lipca 1991 roku. Jej owocem jest obecna Konstytucja.

Kadencje Zgromadzenia Narodowego w latach 1914-1946

Kadencja ZN Wybory od Do Przewodniczący ZN
17. kadencja ZN 20 marca
1914
15 kwietnia
1919
Dimityr Waczow
18. kadencja ZN 2 października
1919
20 lutego
1920
Najczo Canow,
Nedjałko Atanasow
19. kadencja ZN 15 kwietnia
1920
11 marca
1923
Aleksandyr Botew,
Nedjałko Atanasow
20. kadencja ZN 21 maja
1923
11 czerwca
1923
Aleksandyr Botew
21. kadencja ZN 9 grudnia
1923
15 kwietnia
1927
Todor Kulew,
Aleksandyr Cankow
22. kadencja ZN 19 czerwca
1927
18 kwietnia
1931
Aleksandyr Cankow,
Nikoła Najdenow
23. kadencja ZN 20 sierpnia
1931
19 maja
1934
Stefan Stefanow,
Aleksandyr Malinow
24. kadencja ZN 22 maja
1938
27 kwietnia
1939
Stojczo Moszanow
25. kadencja ZN 24 lutego
1940
23 sierpnia
1944
Nikoła Łogofetow,
Christo Kałfow
26. kadencja ZN 25 grudnia
1945
28 września
1946
Wasyl Kołarow

Kadencje Zgromadzenia Narodowego w LRB

Kadencja ZN Wybory od Do Przewodniczący ZN
VI Wielkie
Zgromadzenie Narodowe
7 listopada
1946
21 października
1949
Wasyl Kołarow
1. (27.) kadencja ZN 17 stycznia
1950
2 listopada
1953
Ferdinand Kozowski
2. (28.) kadencja ZN 14 stycznia
1954
11 grudnia
1957
Ferdinand Kozowski
3. (29.) kadencja ZN 13 stycznia
1958
4 listopada
1961
Ferdinand Kozowski
4. (30.) kadencja ZN 15 marca
1962
8 grudnia
1965
Ferdinand Kozowski,
Sawa Ganowski,
Dimityr Ganew,
Georgi Trajkow
5. (31.) kadencja ZN 11 marca
1966
18 maja
1971
Sawa Ganowski
6. (32.) kadencja ZN 7 lipca
1971
9 marca
1976
Georgi Trajkow,
Władimir Bonew
7. (33.) kadencja ZN 15 czerwca
1976
7 kwietnia
1981
Władimir Bonew
8. (34.) kadencja ZN 16 czerwca
1981
21 marca
1986
Stanko Todorow
9. (35.) kadencja ZN 17 czerwca
1986
3 kwietnia
1990
Stanko Todorow

Kadencje Zgromadzenia Narodowego od 1990

Kadencja ZN Wybory Od Do Przewodniczący ZN
VII Wielkie
Zgromadzenie Narodowe
10 lipca
1990
2 października
1991[9]
Nikołaj Todorow
36. kadencja ZN 4 listopada
1991
17 października
1994
Stefan Sawow
37. kadencja ZN 12 stycznia
1995
13 lutego
1997
Błagowest Sendow
38. kadencja ZN 7 maja
1997
19 kwietnia
2001
Jordan Sokołow
39. kadencja ZN 5 lipca
2001
17 czerwca
2005
Ognian Gerdżikow,
Borisław Welikow
40. kadencja ZN 25 czerwca
2005
11 lipca
2005
14 lipca
2009
Georgi Pirinski
41. kadencja ZN 5 lipca
2009
14 lipca
2009
Cecka Caczewa

Budynek

Budynek Zgromadzenia Narodowego.

Obecny budynek, w którym obraduje Zgromadzenie Narodowe, mieści się przy ulicy Zgromadzenia Narodowego 2 w Sofii. Został zbudowany w latach 1884-1886. Jego projektantem był znany architekt Konstantin Jovanović, absolwent uczelni technicznych w Austrii i Szwajcarii, także twórca budynku serbskiego parlamentu. Wygląd zewnętrzny oraz wyposażenie są utrzymane w stylu neorenesansowym.

Przypisy

Linki zewnętrzne