Manuel Valls
.JPG) Manuel Valls (2015) | |
| Pełne imię i nazwisko |
Manuel Carlos Valls Galfetti |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
13 sierpnia 1962 |
| Premier Francji | |
| Okres |
od 31 marca 2014 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister spraw wewnętrznych Francji | |
| Okres |
od 16 maja 2012 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
        
| |
Manuel Carlos Valls Galfetti (ur. 13 sierpnia 1962 w Barcelonie) – francuski samorządowiec i polityk pochodzenia hiszpańskiego, parlamentarzysta, w latach 2012–2014 minister spraw wewnętrznych, w latach 2014–2016 premier Francji, od 2024 minister stanu oraz minister do spraw terytoriów zamorskich.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Działalność do 2014
[edytuj | edytuj kod]Jego ojciec pod koniec lat 40. wyemigrował z rządzonej przez Francisco Franco Hiszpanii i osiedlił się we Francji, gdzie ożenił się z włoskojęzyczną Szwajcarką z kantonu Ticino. Manuel Valls francuskie obywatelstwo przyjął w 1982 w ramach procedury naturalizacji[1].
W czasie studiów na Université Panthéon-Sorbonne wstąpił do lewicowej organizacji studenckiej Unef-ID, został też członkiem Partii Socjalistycznej. Awansował w strukturze partyjnej, stając się jednym ze stronników Michela Rocarda. W okresie pełnienia przez tego funkcji premiera (1988–1991) zajmował stanowisko doradcy ds. młodzieży. W rządzie Lionela Jospina (1997–2002) pracował jako doradca ds. komunikacji społecznej[1][2].
Pełnił szereg funkcji w administracji lokalnej i regionalnej. Był radnym rady regionu Île-de-France (1986–2002), a w latach 1998–2002 także jej pierwszym wiceprzewodniczącym. Od 1989 do 1998 zajmował stanowisko zastępcy mera Argenteuil[2], od 2001 do 2012 sprawował urząd mera miejscowości Évry. W wyborach parlamentarnych w 2002 i 2007 był wybierany do Zgromadzenia Narodowego XII i XIII kadencji w jednym z okręgów wyborczych departamentu Essonne[3]. W 2007 miał odmówić prezydentowi Nicolasowi Sarkozy’emu wejścia do centroprawicowego rządu[4].
W 2011 zgłosił swoją kandydaturę (jako przedstawiciel tzw. prawego skrzydła partii) do przeprowadzonych przez jego ugrupowanie prawyborów kandydata socjalistów na wybory prezydenckie w 2012. W pierwszej turze głosowania otrzymał 150 tys. głosów (niespełna 6%)[5], popierając następnie François Hollande’a przeciwko Martine Aubry[1]. Brał udział w kampanii wyborczej François Hollande’a jako dyrektor ds. komunikacji.
16 maja 2012, po zwycięstwie François Hollande’a w wyborach prezydenckich i powołaniu przez niego nowego rządu, Manuel Valls został ministrem spraw wewnętrznych w gabinecie, którego premierem został Jean-Marc Ayrault[6]. Utrzymał następnie mandat poselski w wyborach przeprowadzonych w kolejnym miesiącu[7]. Po dokonanej 21 czerwca 2012 rekonstrukcji pozostał w drugim gabinecie tego samego premiera na dotychczasowym stanowisku[8].
Premier
[edytuj | edytuj kod]31 marca 2014, po przegranych przez socjalistów wyborach miejskich, premier Jean-Marc Ayrault podał się do dymisji. Prezydent François Hollande tego samego dnia desygnował Manuela Vallsa na stanowisko premiera[9]. Skład rządu został ogłoszony 2 kwietnia 2014, objął wyłącznie ministrów należących do Partii Socjalistycznej oraz do Lewicowej Partii Radykalnej[10]. 9 kwietnia 2012 nominowano dodatkowo sekretarzy stanu[11].
25 sierpnia 2014 Manuel Valls ogłosił dymisję rządu po tym, jak minister gospodarki i odnowy produkcji Arnaud Montebourg skrytykował politykę gospodarczą prowadzoną przez rząd. Prezydent Francji François Hollande tego samego dnia powierzył dotychczasowemu premierowi misję utworzenia nowego gabinetu[12]. Skład rządu ogłoszono 26 sierpnia 2014[13]. W rządzie podczas jego funkcjonowania kilkakrotnie dochodziło do zmian kadrowych, najpoważniejsza rekonstrukcja miała miejsce 11 lutego 2016[14].
5 grudnia 2016 Manuel Valls ogłosił, że zamierza się ubiegać o urząd prezydenta w wyborach prezydenckich, które zaplanowano na 23 kwietnia 2017. W związku z tym złożył dymisję z funkcji premiera, która została przyjęta. Prezydent François Hollande 6 grudnia 2016 na stanowisko nowego premiera desygnował dotychczasowego ministra spraw wewnętrznych Bernarda Cazeneuve’a[15][16].
Działalność od 2016
[edytuj | edytuj kod]W styczniu 2017 Manuel Valls wziął udział w zorganizowanych przez socjalistów prawyborach prezydenckich. W pierwszej turze głosowania zajął drugie miejsce z wynikiem około 31% głosów, przegrywając z Benoîtem Hamonem[17]. W drugiej turze zorganizowanej 29 stycznia 2017 uzyskał ponad 41% głosów, również przegrywając ze swoim konkurentem[18].
W wyborach parlamentarnych w 2017 startował pod szyldem niezależnego kandydata lewicy (socjaliści cofnęli mu rekomendację za poparcie En Marche!), uzyskując mandat poselski na kolejną kadencję[19]. Wkrótce po wyborach wystąpił z Partii Socjalistycznej, dołączając do frakcji poselskiej prezydenckiego ugrupowania[20].
We wrześniu 2018 zrezygnował z zasiadania w parlamencie, deklarując swój start w wyborach na burmistrza Barcelony w 2019[21]. Wystartował wówczas z listy partii Obywatele, uzyskując mandat radnego miejskiego[22]; złożył go w 2021[23].
W grudniu 2024 objął urzędy ministra stanu oraz ministra do spraw terytoriów zamorskich w rządzie François Bayrou[24].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Legia Honorowa II klasy (z urzędu, 2015)
- Order Narodowy Zasługi I klasy (z urzędu, 2015)[25]
- Komandor Orderu Alawitów (Maroko, 2011)[26]
- Komandor Orderu Zasługi (Wybrzeże Kości Słoniowej, 2013)[27]
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Cywilnej (Hiszpania, 2013)[28]
- Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Św. Michała i Św. Jerzego (Wielka Brytania, 2014)[29]
- Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania, 2015)[30]
- Komandor Orderu Narodowego (Mali, 2016)[31]
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Senegal, 2016)[32]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Manuel Valls, lci.tf1.fr [zarchiwizowane 2014-08-23] (fr.).
- ↑ a b Manuel Valls, la relève [online], linternaute.com [dostęp 2012-07-19] (fr.).
- ↑ Manuel Valls [online], assemblee-nationale.fr [dostęp 2012-07-19] (fr.).
- ↑ Valls et Sarkozy: «Dans cinq ans, s’il me repropose quelque chose, on verra» [online], mediapart.fr, 22 kwietnia 2009 [dostęp 2014-04-02] (fr.).
- ↑ Primaire à gauche: les résultats à 21 h 30 [online], lemonde.fr, 22 stycznia 2017 [dostęp 2025-02-10] (fr.).
- ↑ Décret du 16 mai 2012 relatif à la composition du Gouvernement [online], legifrance.gouv.fr, 17 maja 2012 [dostęp 2014-10-19] (fr.).
- ↑ Résultats des élections législatives 2012, lexpress.fr, 17 czerwca 2012 [zarchiwizowane 2013-10-23] (fr.).
- ↑ Ayrault II: Batho et Pinel gagnent leur indépendance, lejdd.fr, 21 czerwca 2012 [zarchiwizowane 2017-06-01] (fr.).
- ↑ Manuel Valls nowym premierem Francji. Ayrault odchodzi po porażce, tvn24.pl, 31 marca 2014 [zarchiwizowane 2016-03-10].
- ↑ Sapin aux Finances, Cazeneuve à l’Intérieur, Royal à l’Ecologie... le gouvernement de Manuel Valls [online], francetvinfo.fr, 2 kwietnia 2014 [dostęp 2014-04-02] (fr.).
- ↑ Décret du 9 avril 2014 relatif à la composition du Gouvernement [online], legifrance.gouv.fr, 10 kwietnia 2014 [dostęp 2017-03-26] (fr.).
- ↑ French government resigns, Hollande appoints PM to form new Cabinet, dailystar.com.lb, 25 sierpnia 2014 [zarchiwizowane 2021-09-26] (ang.).
- ↑ Composition gouvernement: les nouveaux ministres choisis par Manuel Valls [online], linternaute.com, 26 sierpnia 2014 [dostęp 2014-08-26] (fr.).
- ↑ Décrets du 11 février 2016 relatifs à la composition du Gouvernement [online], legifrance.gouv.fr, 12 lutego 2016 [dostęp 2017-03-26] (fr.).
- ↑ Premier chce być prezydentem. Podaje się do dymisji, tvn24.pl, 5 grudnia 2016 [zarchiwizowane 2016-12-06].
- ↑ Francja ma nowego premiera, tvn24.pl, 5 grudnia 2016 [zarchiwizowane 2016-12-06].
- ↑ Primaire à gauche: les résultats à 21 h 30 [online], lemonde.fr, 22 stycznia 2017 [dostęp 2017-01-22] (fr.).
- ↑ Résultats primaire de la gauche: Hamon large vainqueur face à Valls [online], rtl.fr, 29 stycznia 2017 [dostęp 2017-01-30] (fr.).
- ↑ Elections législatives 2017: Résultats 2d tour [online], interieur.gouv.fr [dostęp 2017-06-18] (fr.).
- ↑ Manuel Valls quitte le Parti socialiste et siègera avec le groupe LREM [online], lefigaro.fr, 27 czerwca 2017 [dostęp 2017-06-27] (fr.).
- ↑ Manuel Valls démissionne de son mandat de député: „Je veux être le prochain maire de Barcelone” [online], lci.fr, 25 września 2018 [dostęp 2018-10-07] (fr.).
- ↑ Maragall gana las elecciones pero empata a 10 concejales con la candidatura de Colau [online], barcelonaaldia.com, 27 maja 2019 [dostęp 2019-06-15] (hiszp.).
- ↑ Raúl Montilla, Manuel Valls: „Mi futuro en Barcelona es como ciudadano” [online], barcelonaaldia.com, 24 maja 2021 [dostęp 2023-05-28] (hiszp.).
- ↑ La composition du gouvernement de François Bayrou [online], info.gouv.fr, 23 grudnia 2024 [dostęp 2024-12-23] (fr.).
- ↑ Décret n°63-1196 du 3 décembre 1963 portant création d'un ordre national du Mérite [online], legifrance.gouv.fr [dostęp 2025-02-10] (fr.).
- ↑ Le député socialiste Manuel Valls fait Commandeur du Ouissam alaouite [online], lematin.ma, 16 czerwca 2011 [dostęp 2025-02-10] (fr.).
- ↑ Coopération: Manuel Valls fait commandeur dans l’ordre du mérite ivoirien [online], fratmat.info, 17 listopada 2013 [dostęp 2025-02-10] (fr.).
- ↑ Real Decreto 915/2013, de 22 de noviembre, por el que se concede la Gran Cruz de la Orden del Mérito Civil al señor Manuel Valls, Ministro del Interior de la República Francesa [online], boe.es, 23 listopada 2013 [dostęp 2025-02-10] (hiszp.).
- ↑ Honorary awards [online], service.gov.uk, 10 kwietnia 2014 [dostęp 2025-02-10] (ang.).
- ↑ Real Decreto 212/2015, de 23 de marzo, por el que se concede la Gran Cruz de la Orden de Isabel la Católica a las personas de la República Francesa que se citan [online], boe.es, 24 marca 2015 [dostęp 2025-02-10] (hiszp.).
- ↑ Visite de Manuel Valls à Bamako : des engagements concrets [online], malijet.com, 18 listopada 2013 [dostęp 2025-02-10] (fr.).
- ↑ DÉCORATION: Le Premier ministre Français Manuel Valls élevé à la dignité du Grand croix dans l'ordre du mérite [online], dakaractu.com, 24 września 2016 [dostęp 2025-02-10] (fr.).
_(cropped).JPG)
| W dniu powstania |
|---|
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
.jpg)
- Absolwenci uczelni w Paryżu
- Francuscy ministrowie (V Republika)
- Francuscy ministrowie spraw wewnętrznych
- Francuscy parlamentarzyści (V Republika)
- Francuscy samorządowcy
- Hiszpańscy samorządowcy
- Politycy En Marche!
- Politycy Partii Socjalistycznej (Francja)
- Premierzy Francji
- Francuzi pochodzenia hiszpańskiego
- Francuzi pochodzenia szwajcarskiego
- Odznaczeni Orderem Alawitów
- Odznaczeni Orderem Izabeli Katolickiej
- Odznaczeni Orderem Narodowym (Mali)
- Odznaczeni Orderem Narodowym Zasługi (Francja)
- Odznaczeni Orderem św. Michała i św. Jerzego
- Odznaczeni Orderem Zasługi (Senegal)
- Odznaczeni Orderem Zasługi Cywilnej (Hiszpania)
- Wielcy Oficerowie Legii Honorowej
- Ludzie urodzeni w Barcelonie
- Ludzie związani z Évry (Essonne)
- Urodzeni w 1962