Po studiach prawniczych zamieszkał w Paryżu, gdzie od 1907 roku pracował jako adwokat. Zmobilizowany podczas I wojny światowej. Był członkiem SFIO, deputowanym z Aubervilliers, gdzie w 1923 roku objął stanowisko mera. Stopniowo oddalał się od lewicy. Począwszy od 1925 roku wielokrotnie pełnił stanowiska ministerialne, w 1931 roku został przewodniczącym parlamentu.
Mianowany szefem rządu Vichy przez marszałkaPétaina, uwierzył w ostateczne zwycięstwo III Rzeszy. Jako premier prowadził politykę kolaboracji z okupantem. Sądzony po wyzwoleniu, został skazany na karę śmierci i rozstrzelany na dziedzińcu więzienia we Fresnes. Charles de Gaulle nie skorzystał z prawa łaski. Kilka godzin przed egzekucją próbował popełnić samobójstwo, zażywając cyjanek potasu, został jednak odratowany[1].
