Bernard Blaut

Bernard Blaut
Pełne imię i nazwisko	Bernard Adolf Blaut
Data i miejsce urodzenia	3 stycznia 1940 Otmęt, Niemcy
Data i miejsce śmierci	19 maja 2007 Warszawa, Polska
Wzrost	185 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub Budowlani Gogolin
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1958–1961 Odra Opole 48 (2) 1962–1972 Legia Warszawa 236 (30) 1973–1974 FC Metz 42 (1) W sumie: 326 (33)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1960–1971 Polska 36 (3)
Kariera trenerska
Lata Klub Legia Warszawa (młodzież) 1972 Hutnik Warszawa 1974–1976 Jagiellonia Białystok (asystent) 1975–1981 Polska (asystent) 1981–1982 CO Transports 1984–1986 Polska (asystent) 1985 Polska (zastępstwo) 1986–1988 CO Transports 1988–1992 Sharjah FC 1990 ZEA 1993–1994 Club Africain 1998–1999 CO Transports 2000 CO Transports 2001 CO Transports 2004 CO Transports

Bernard Adolf Blaut (ur. 3 stycznia 1940 w Otmęcie (ob. dzielnica Krapkowic), zm. 19 maja 2007 w Warszawie) – polski piłkarz (pomocnik), reprezentant Polski. 185 cm – 72 kg. Pseudonim „Długopis”, „Dziadek”.

Był zawodnikiem Budowlanych Gogolin, Odry Opole (1958–1961), Legii Warszawa (1962–1972) i FC Metz (FRA) (1973–1974). W Legii rozegrał 12 sezonów (236 meczów, 30 bramek), dwukrotny Mistrz Polski (1969, 1970), trzykrotny zdobywca Pucharu Polski (1964, 1966, 1973).

Reprezentant Polski w 36 meczach (w latach 1960–1971), zdobywca trzech bramek – pierwszą zdobył w Szczecinie 4 września 1963 w meczu towarzyskim przeciwko Norwegii, kapitan drużyny zarówno w klubie, jak i reprezentacji. Piłkarz nazywany był często „polskim Nettą”.

Kariera trenerska to praca z młodzieżą Legii Warszawa, Hutniku Warszawa, Jagiellonii. Działacz PZPN. Od połowy 1983 roku do finałów Mistrzostw Świata w Meksyku 1986 asystent trenera reprezentacji Polski Antoniego Piechniczka (w 1985 prowadził Polskę w meczu z Czechosłowacją). Pracował jako trener za granicą – w Tunezji, Zjednoczonych Emiratach Arabskich, od 1990 przez 3 miesiące był trenerem ZEA.

Starszy brat Zygfryda, także piłkarza, reprezentanta Polski i trenera.

Bibliografia

• Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945–1962). 100 lat prawdziwej historii (3), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017