Przejdź do zawartości

Black Gives Way to Blue (utwór)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Black Gives Way to Blue
Wykonawca utworu
z albumu Black Gives Way to Blue
Alice in Chains
Wydany

29 września 2009

Nagrywany

23 października 2008–18 marca 2009 w 606 Studio, Northridge, Los Angeles[1][2]

Gatunek

rock alternatywny, rock akustyczny

Długość

3:04

Twórca

Tekst oraz muzyka: Jerry Cantrell

Producent

Nick Raskulinecz

Wydawnictwo

Virgin/EMI

Black Gives Way to Blueballada rockowa[3] amerykańskiej grupy muzycznej Alice in Chains, pochodząca z wydanego w roku 2009 albumu Black Gives Way to Blue. Ukazał się on nakładem wytwórni Virgin/EMI. Utwór został zamieszczony na jedenastej, ostatniej pozycji na płycie. Trwa 3 minuty i 4 sekundy i jest najkrótszą kompozycją zawartą na albumie. W utworze gościnnie na fortepianie zagrał Elton John[4]. Autorem tekstu oraz kompozytorem jest gitarzysta grupy Jerry Cantrell. Utwór jest hołdem złożonym przez muzyków Alice in Chains dla zmarłego w kwietniu 2002 Layne’a Staleya[5].

W 2009 magazyn muzyczny Metal Hammer uznał ten utwór za najlepszą kompozycję zawartą na albumie[6].

Znaczenie tekstu, budowa utworu

[edytuj | edytuj kod]

Tekst utworu napisał gitarzysta grupy Jerry Cantrell. Warstwa liryczna, mająca charakter melancholii, tęsknoty, żalu, jak i sam utwór, są w całości poświęcone pamięci Layne’a Staleya, współzałożyciela i długoletniego wokalisty grupy, który zmarł w kwietniu 2002, po prawie dziesięciu latach walki z nałogiem narkotykowym[7][8]. Kompozycja charakteryzuje się bardzo łagodnym, nostalgicznym brzmieniem, gdzie słychać jest grę gitary akustycznej, elektrycznej i fortepianu. Podkreśla to w pewien sposób powagę tematu do którego odnosi się kompozycja. W utworze na fortepianie gościnnie zagrał znany piosenkarz i kompozytor Elton John. Ponadto w utworze na wibrafonie zagrała Lisa Coleman. Kompozycja nie posiada partii sekcji rytmicznej. W jednym z wywiadów Cantrell tak oto skomentował udział Eltona Johna muzyka w nagraniu:

Rozważaliśmy dodanie do piosenki partii fortepianu i znajomy zasugerował, byśmy zadzwonili do Eltona. Pamiętam, że roześmiałem się i rzekłem: „Jasne, zaraz go ściągnę”. Postanowiłem jednak, że warto spróbować. Napisałem więc e-mail do Eltona wyjaśniając, jak wiele ten utwór dla nas znaczy; że jest prawdziwą, niewygładzoną, szczerą piosenką dla Layne’a. Wysłaliśmy mu utwór i niedługo później on do nas zadzwonił. Powiedział, że według niego to piękna kompozycja i chętnie na niej zagra. Byliśmy w szoku. Elton John wywarł na mnie ogromny wpływ jako autor piosenek, więc jego występ w tym utworze jest dla nas wielkim zaszczytem. Elton właśnie kończył serię występów zatytułowaną Red Piano w Las Vegas, więc przylecieliśmy tam i spędziliśmy razem kilka owocnych godzin. Gdy wszedłem do studia, zobaczyłem nuty do naszej piosenki na fortepianie Eltona: to bardzo wiele dla mnie znaczyło. Całe doświadczenie było magiczne[9][10].

Sam Elton John również odniósł się do swego udziału w utworze:

Od lat podziwiam Jerry’ego Cantrella, więc gdy poprosił mnie o zagranie w utworze „Black Gives Way to Blue”, było mi bardzo miło i nie mogłem sobie odmówić tej przyjemności. Sesja nagraniowa z Alice in Chains była wspaniała, nagraliśmy piękną piosenkę[9][10].

W wywiadzie dla musicradar.com. producent Nick Raskulinecz wyznał, że nagrywanie utworu było bardzo emocjonującym momentem: „To była jedna z ostatnich rzeczy jaką zrobiliśmy. To był moment pożegnania Layne’a przez Jerry’ego. Pamiętam, że kiedy Jerry to śpiewał, w studio można było usłyszeć muchę. Kilku chłopaków musiało opuścić studio - to było dla nich zbyt ciężkie. Siedziałem za konsoletą ze łzami w oczach, płacząc za facetem, którego nawet nigdy nie spotkałem”[11].

Utwór na koncertach

[edytuj | edytuj kod]

Kompozycja zadebiutowała na koncercie w TriBeCa 9 września 2009[12], w ramach międzynarodowej trasy Black Gives Way to Blue Tour. 10 listopada zespół wykonał utwór podczas występu w programie Later with Jools Holland w Londynie[13]. Utwór podczas trasy został wykonany 22-krotnie na 85 występów[12]. Głównie wykonywany był w akustycznej wersji. Ponadto został również dwukrotnie wykonany podczas trasy Blackdiamondskye w 2010[13].

Twórcy

[edytuj | edytuj kod]
W utworze gościnnie wystąpił Elton John

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[14]:

Alice in Chains

Muzycy sesyjni

Produkcja

  • Aranżacja: Jerry Cantrell
  • Tekst utworu: Jerry Cantrell

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Alice in Chains Working With Rush/Foo Fighters Producer. blabbermouth.net. [dostęp 2011-07-25]. (ang.).
  2. Alice In Chains Set To Release First Album In 14 Years. ultimate-guitar.com. [dostęp 2013-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-14)]. (ang.).
  3. Recenzja Alice in Chains Black Gives Way to Blue. rockmetal.pl. [dostęp 2014-10-22]. (pol.).
  4. Nekesa Mumbi Moody: Alice In Chains Scores Elton John For Tribute Track. billboard.com. [dostęp 2013-07-18]. (ang.).
  5. Dean Goodman: Alice in Chains previews new album in Los Angeles. blogs.reuters.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-10)]. (ang.).
  6. Metal Hammer > Blog Archive > The Essential Guide to Alice in Chains
  7. Raul: Layne Staley of Alice In Chains Died Here. feelnumb.com. [dostęp 2012-12-31]. (ang.).
  8. LAYNE STALEY Officially Declared Dead Following Autopsy. blabbermouth.net. [dostęp 2013-07-18]. (ang.).
  9. a b Sean Michaels: Elton John joins Alice in Chains on new album. theguardian.com. [dostęp 2014-10-22]. (ang.).
  10. a b Elton John Joins Alice in Chains' New Album to Honor Layne Staley. rollingstone.com. [dostęp 2013-07-18]. (ang.).
  11. Brett Buchanan: ALICE IN CHAINS PRODUCER TALKS ABOUT CRYING DURING THE RECORDING OF LAYNE STALEY TRIBUTE TRACK. alternativenation.net. [dostęp 2014-10-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-22)]. (ang.).
  12. a b Black Gives Way to Blue by Alice in Chains. setlist.fm. (ang.).
  13. a b Alice in Chains Setlist at Later with Jools Holland, London, England. setlist.fm. [dostęp 2013-07-18]. (ang.).
  14. Stephen Thomas Erlewine: Alice in Chains - Black Gives Way to Blue Credits. allmusic.com. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]