Live (album Alice in Chains)
| ||||
Album koncertowy zespołu Alice in Chains | ||||
Wydany | 5 grudnia 2000 | |||
Nagrywany | 5 listopada 1990–3 lipca 1996 w Seattle, Dallas, Glasgow, Nagoja, Saint Louis i Kansas City[1] | |||
Gatunek | metal alternatywny • grunge • heavy metal[2] | |||
Długość | 66:20 | |||
Wydawnictwo | Columbia | |||
Producent | Peter Fletcher | |||
Album po albumie | ||||
|
Live – kompilacyjno-koncertowy album amerykańskiego zespołu muzycznego Alice in Chains, opublikowany nakładem wytwórni fonograficznej Columbia. Premiera wydawnictwa miała miejsce 5 grudnia 2000.
Spis treści
Opis albumu[edytuj | edytuj kod]
Live to kompilacyjno-koncertowy zestaw, w skład którego weszło czternaście utworów, zarejestrowanych na koncertach pomiędzy 1990 a 1996 przez Alice in Chains[1]. Nagrania pochodzą m.in. z tras Facelift Tour (1990–1992) i Down in Your Hole Tour (1992–1993). Wersja „Bleed the Freak” pochodzi z wydanego w lipcu 1991 wideo Live Facelift, będącego zapisem występu w Moore Theatre w Seattle z 22 grudnia 1990[3]. Kompozycje „Them Bones”, „Dam That River”, „A Little Bitter”, „Again” oraz „God Am”, są fragmentami pochodzącymi z dwóch ostatnich koncertów zagranych wspólnie z wokalistą Layne’em Staleyem, które odbyły się 2 i 3 lipca 1996 w Saint Louis i Kansas City[1]. Zespół występował ówcześnie w ramach Alive/Worldwide Tour, pełniąc rolę supportu przed Kiss[4].
Wydanie[edytuj | edytuj kod]
Premiera albumu odbyła się 5 grudnia 2000. Live ukazał się nakładem wytwórni Columbia[5]. Za produkcję odpowiedzialny jest Peter Fletcher. Materiał został zmasteringowany przez Stephena Marcussena w Hollywood[6]. Jako zapowiedź wytwórnia opublikowała singel promocyjny „Man in the Box”[7], który w wersji koncertowej dotarł do 39. pozycji notowania „Billboardu” Hot Mainstream Rock Tracks[8].
Odbiór[edytuj | edytuj kod]
Krytyczny[edytuj | edytuj kod]
Zagregowane recenzje | ||||
---|---|---|---|---|
Wydawca | Ocena | |||
Metacritic | 80/100[9] | |||
Recenzje | ||||
Wydawca | Ocena | |||
AllMusic | ![]() | |||
„Chicago Tribune” | korzystna[10] | |||
„Guitar World” | ![]() | |||
PopMatters | korzystna[11] | |||
„Rolling Stone” | ![]() | |||
Rolling Stone Album Guide | ![]() | |||
„Tylko Rock” | ![]() |
Album w większości spotkał się z przychylnymi opiniami. Na podstawie ocen z recenzji na stronie Metacritic, zliczono średnią przedstawiającą przyjęcie albumu przez medium krytyków. Live osiągnął wynik 80/100[9].
Greg Prato z AllMusic przyznał, że „Live to dobry przykład na to, by pokazać jak niszczycielskim zespołem Alice in Chains potrafi być”[2]. Greg Kot napisał za pośrednictwem „Chicago Tribune”: „Oto czwórka z Seattle zabiera do najmroczniejszych głębin (…) Medytacje dotyczące Boga, śmierci czy uzależnienia, brzmią jak preambuła listu pożegnalnego”[10]. Charles R. Cross z „Guitar World” podkreślił, że „być może największą niespodzianką na Live jest poziom energii Staleya (…) Jego głos jest jednym z elementów brzmienia Alice, który nie może być kopiowany”[1]. Scott Hudson z PopMatters stwierdził: „Live to naprawdę wspaniały zbiór, obejmujący różne okresy działalności zespołu, począwszy od rzadkich klubowych występów na początku lat 90., poprzez pierwsze trasy koncertowe, skończywszy na wspólnych występach jako support przed zespołem Kiss. Utwory sprawiają wrażenie, jakby zostały nagrane tego samego wieczora. Album wypełniony jest największymi przebojami grupy (…) Minusem wydawnictwa jest jednak to, że album został ograniczony tylko do jednej płyty. Z pewnością zabrakło tu takich kompozycji jak «Got Me Wrong», «Down in a Hole» czy «Rain When I Die». Niezależnie od tego, kolekcja jest na tyle bogata, że bez problemu pozwoli zadowolić fana zespołu”[11].
Jędrzej Sołtysiak z rockmetal.pl napisał: „Generalnie materiał umieszczony na tej płycie różni się od wersji studyjnych przybrudzonym brzmieniem i ciężarem, ale także tym, że praktycznie brak tu tak charakterystycznych dla zespołu dwugłosów (…) To eksponuje wokal Staleya, który wywiązuje się jednak ze swojej roli bardzo dobrze. Jego głos pasuje do muzyki i nie brak w nim ekspresji – sprawia wrażenie, jak gdyby każdy utwór głęboko przeżywał”[15]. Grzesiek Kszczotek z „Tylko Rocka” przyznał: „Co zapamiętałem? Głównie mrok i posępność tej muzyki. I ten głos Layne’a Staleya, przepełniony pesymizmem, nie wspominając o smutku. I jeszcze tę niebywałą ekspresję, energię zespołu wyczarowaną jedynie z instrumentów, a nie jak to zwykle bywa, z bieganiny po scenie, headbangingu i czegoś tam jeszcze. I na Live dokładnie to słychać, a może raczej czuć”[14].
Komercyjny[edytuj | edytuj kod]
23 grudnia 2000 Live zadebiutował na 142. pozycji w zestawieniu Billboard 200, na którym utrzymał się przez dwa tygodnie[16]. Na podstawie danych opublikowanych przez system monitorowania Nielsen SoundScan, płyta osiągnęła Stanach Zjednoczonych sprzedaż wynoszącą 114 tys. egzemplarzy[17].
Lista utworów[edytuj | edytuj kod]
Nr | Tytuł utworu | Autorzy | Długość | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | „Bleed the Freak” | Jerry Cantrell | 4:35 | |||||
2. | „Queen of the Rodeo” | Layne Staley • Jet Silver | 4:40 | |||||
3. | „Angry Chair” | Staley | 4:22 | |||||
4. | „Man in the Box” | Staley • Cantrell | 4:57 | |||||
5. | „Love, Hate, Love” | Staley • Cantrell | 7:47 | |||||
6. | „Rooster” | Cantrell | 6:48 | |||||
7. | „Would?” | Cantrell | 3:48 | |||||
8. | „Junkhead” | Staley • Cantrell | 5:20 | |||||
9. | „Dirt” (drunk and disorderly version) | Staley • Cantrell | 5:23 | |||||
10. | „Them Bones” | Cantrell | 2:39 | |||||
11. | „God Am” | Staley • Cantrell • Mike Inez • Sean Kinney | 3:58 | |||||
12. | „Again” | Staley • Cantrell | 4:23 | |||||
13. | „A Little Bitter” | Staley • Cantrell • Inez • Kinney | 3:51 | |||||
14. | „Dam That River” | Cantrell | 3:49 | |||||
1:06:20 |
Informacje[edytuj | edytuj kod]
Opracowano na podstawie materiału źródłowego[6]:
- Utwór 1 – zarejestrowany 22 grudnia 1990 w Moore Theatre w Seattle w ramach Facelift Tour.
- Utwór 2 – zarejestrowany 5 listopada w Marquee Club w Dallas w ramach Facelift Tour.
- Utwory od 3 do 8 – zarejestrowane 2 marca 1993 w Barrowland Ballroom w Glasgow w ramach Down in Your Hole Tour.
- Utwór 9 – zarejestrowany 24 października 1993 w Club Quattro w Nagoja w ramach Down in Your Hole Tour.
- Utwory od 10 do 12 – zarejestrowane 2 lipca 1996 w Kiel Center w Saint Louis w ramach 1996 North America Tour.
- Utwory 13 i 14 – zarejestrowane 3 lipca 1996 w Kemper Arena w Kansas City w ramach 1996 North America Tour.
Personel[edytuj | edytuj kod]
Opracowano na podstawie materiału źródłowego[6]:
Alice in Chains
|
Produkcja
Oprawa graficzna
Management |
Notowania[edytuj | edytuj kod]
Album[edytuj | edytuj kod]
Lista (2000) | Pozycja |
---|---|
Billboard 200 (Stany Zjednoczone)[16] | 142 |
Single promocyjne[edytuj | edytuj kod]
Rok | Singel | Najwyższa pozycja |
---|---|---|
USA Hot Mainstream Rock Tracks [8] | ||
2000 | „Man in the Box” | 39 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Charles R. Cross. Live. „Guitar World”, s. 37, luty 2001. ISSN 1045-6295.
- ↑ a b c Greg Prato: Live – Alice in Chains (ang.). AllMusic. [dostęp 2011-06-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-29)].
- ↑ Poligrafia dołączona do albumu Live Facelift; wyd. Sony, nr kat. SRLM-810.
- ↑ Prato 2009 ↓, s. 412; de Sola 2015 ↓, s. 245–246.
- ↑ Peter Buckley: The Rough Guide to Rock. Rough Guides, 2003, s. 17. ISBN 978-1843531050.
- ↑ a b c Poligrafia dołączona do albumu Live; wyd. Columbia, nr kat. 85274.
- ↑ Alice in Chains – Man in the Box (Live) (ang.). Discogs. [dostęp 2019-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-06)].
- ↑ a b Alice in Chains – Chart History – Mainstream Rock Songs (ang.). Billboard. [dostęp 2015-12-14].
- ↑ a b Live Reviews (ang.). Metacritic. [dostęp 2012-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-29)].
- ↑ a b Greg Kot. Live. „Chicago Tribune”. ISSN 1085-6706 (ang.). [dostęp 2017-12-09]. [zarchiwizowane z adresu 2016-01-20].
- ↑ a b Scott Hudson: Alice in Chains : Live (ang.). PopMatters. [dostęp 2013-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-16)].
- ↑ Live. „Rolling Stone”, s. 60, 18 stycznia 2001. ISSN 0035-791X.
- ↑ Greg Kot: New Rolling Stone Album Guide. Christian Hoard, Nathan Brackett (red.). Fireside, 2004, s. 13. ISBN 0-7432-0169-8. (ang.)
- ↑ a b Grzegorz Kszczotek. Live. „Tylko Rock”, s. 58, grudzień 2000. ISSN 1230-2317.
- ↑ Jędrzej Sołtysiak: Alice In Chains – „Live” (pol.). rockmetal.pl. [dostęp 2014-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-25)].
- ↑ a b Alice in Chains – Chart History – Billboard 200 (ang.). Billboard. [dostęp 2016-01-28].
- ↑ David Basham: Got Charts? Tracing Crow’s Flight, Alice In Chains’ Legacy (ang.). MTV. [dostęp 2016-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-24)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Greg Prato: Grunge Is Dead: The Oral History of Seattle Rock Music. ECW Press, 2009. ISBN 978-1550228779. (ang.)
- David de Sola: Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books, 2015. ISBN 978-1250048073. (ang.)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona zespołu (ang.)