Intifada marcowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Intifada marcowa
zimna wojna
Czas

1965

Miejsce

terytorium Bahrajnu

Przyczyna

zimna wojna, zwolnienia pracowników przemysłu naftowego, brytyjska dominacja kolonialna

Wynik

wycofanie się Brytyjczyków z Bahrajnu

Strony konfliktu
Bahrajn Rząd Bahrajnu powstańcy
brak współrzędnych

Intifada marcowaintifada antyrządowa i antykolonialna w Bahrajnie w marcu 1965. Powstanie poprowadził Narodowy Front Wyzwolenia Bahrajnu. Celem powstania było zakończenie kolonialnej obecności Brytyjczyków w kraju, a bezpośrednim impulsem do jego wybuchu były zwolnienia setek pracowników w korporacji Bahrain Petroleum Company, które miało miejsce 5 marca 1965.

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Rebelia rozpoczęła się, gdy uczniowie Szkoły Średniej Manama (jedynego liceum w Bahrajnie) zaprotestowali przeciwko zwolnieniom setek pracowników Bahrain Petroleum Company – protest został stłumiony za pomocą wojska, co spowodowało powszechne oburzenie mieszkańców i kraju i wywołało trwające miesiąc zbrojne wystąpienia. Najsilniejszym ośrodkiem protestów było miasto Muharraq, zajęte przez opozycję na kilka dni. Mieszkańcy miasta nadali mu nazwę Port Said na cześć egipskiego miasta, które zyskało rozgłos w trakcie kryzysu sueskiego w 1956. Miasto zostało odbite przez siły rządowe po ofensywie służb bezpieczeństwa i starciach z mieszkańcami. Wystąpienia i strajki zostały stłumione przez siły rządowe, w wyniku czego zginęło sześciu cywili, mimo to intifada przyczyniła się do wycofania się z kraju Brytyjczyków w 1971[1].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. BahrainScholars (Archived). bahrainscholars.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-11)].