Powstanie w Jemenie Południowym, znane również jako Konflikt adeński – powstanie przeciwko rządom brytyjskim w Federacji Arabii Południowej, trwające w latach 1963 - 1967.
W roku 1963 doszło do wybuchu powstania w Protektoracie Adeńskim skierowanego przeciwko władzom brytyjskim. 14 października doszło do pierwszej potyczki z wojskami brytyjskimi. Następnie powstańcy opanowali rejon miasta Ad-Dali, gdzie atakowali brytyjskie posterunki wojskowe. W odpowiedzi Brytyjczycy wprowadzili do walki lotnictwo, z pomocą którego wyparli partyzantów w góry. Równocześnie ludność cywilna rozpoczęła akcje protestacyjne w Adenie, organizując zamachy na brytyjskich żołnierzy i urzędników. Ruch nacjonalistyczny został zdominowany przez Jemeński Front Wyzwolenia Narodowego i Front Wyzwolenia Okupowanego Jemenu Południowego[1]. Obie grupy czerpały z ideologii socjalizmu arabskiego Nasera a w ich kierownictwie znalazły się osoby o marksistowskich poglądach. Mimo zbieżności ideologicznej obie grupy zwalczały się wzajemnie[1]. Walki trwały do roku 1967. W tym samym roku wybuchły walki w Adenie, gdzie władzę objął Front Wyzwolenia Narodowego (NLF). Dnia 26 sierpnia 1967 r. pod naciskiem opinii publicznej Brytyjczycy ewakuowali z kraju swoje wojska. 30 listopada proklamowano niepodległość Ludowej Republiki Jemenu.
Przypisy
↑ abNadeem F. Paracha: Socjalizm islamski. Część II – czas sukcesów (1952-78)
.png)
