Pancyr-S1
| Pancyr-S1 | |
.jpg) Pancyr-S1 na podwoziu KAMAZ-6560 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Rosja |
| Producent | Uljanowski Zakład Mechaniczny |
| Typ pojazdu | samobieżny przeciwlotniczy zestaw artyleryjsko-rakietowy |
| Trakcja | kołowa lub gąsienicowa |
| Załoga | 3[1] |
| Historia | |
| Prototypy | 1994[2] |
| Dane techniczne | |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 12 przeciwlotniczych pocisków rakietowych 57E6 lub 57E6-E 2 dwulufowe armaty automatyczne 2A38M kalibru 30 mm |
|
| Użytkownicy | |
 |
|
Pancyr-S1 (ros. Панцирь-С1, kod NATO SA-22 Greyhound) – współczesny rosyjski samobieżny przeciwlotniczy zestaw artyleryjsko-rakietowy, zaprojektowany w biurze KBP Tuła i produkowany w Uljanowskim Zakładzie Mechanicznym[3].
W skład systemu wchodzą dwie dwulufowe armaty automatyczne 2A38M kalibru 30 mm oraz dwanaście przeciwlotniczych pocisków rakietowych 57E6 lub 57E6-E[1]. Pojazd produkowany jest w wersjach kołowej, na podwoziu samochodu ciężarowego KAMAZ-6560, BAZ-6909 lub MAN SX45 (pierwszy prototyp powstał na podwoziu Ural-5323), i gąsienicowej, na podwoziu GM-352M1E[2]. Opracowano także wersję arktyczną zestawu, przystosowaną do działań w skrajnie niskich temperaturach[4].
-
Pancyr-S1 na podwoziu GM-352
-
Pancyr-S1 na podwoziu BAZ-6909
-
Pocisk rakietowy 57E6-E
-
Wieża z armatami automatycznymi 2A38M oraz wyrzutniami pocisków rakietowych 57E6-E
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Pantsir-S1 (ang.). KBP Tula. [dostęp 2016-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ a b Przeciwlotniczy kompleks rakietowo-artyleryjski Pancyr. Militarium. [dostęp 2016-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ Pantsyr S1 Close Range Air Defence System (ang.). Army Technology. [dostęp 2016-05-02].
- ↑ Paweł Behrendt: Arktyczne Pancyry już niedługo. konflikty.pl, 24 sierpnia 2016. [dostęp 2016-08-25].
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
