Pieśń harfiarza
Pieśń harfiarza – gatunek literacki w piśmiennictwie Starożytnego Egiptu. Teksty pieśni występują jako inskrypcje w grobowcach z okresu Średniego Państwa (na papirusach możemy je odnaleźć dopiero w okresie Nowego Państwa). Ponieważ w grobowcach inskrypcje te występują w pobliżu malowideł przedstawiających harfiarzy istnieje domniemanie że pieśni te były przez nich śpiewane[1]. W swej treści teksty pieśni wyrażają daleko posunięty sceptycyzm co do istnienia życia po śmierci i pesymizm względem kondycji ludzkiej. Zachęcają do prowadzenia beztroskiej egzystencji i używania życia.
Oto fragmenty pieśni o harfiarzu z grobowca faraona Intefa (imieniem tym posługiwało się wielu królów egipskich z XI i XVII dynastii):
Mury ich (dawnych faraonów) zniszczone,
Nie pozostały żadne ślady,
Tak jakby ich nigdy nie było.
Ciesz się w sercu swoim póki nie napełni się radością po brzegi
Będziesz żywy gdy będziesz podążał za pragnieniami swego serca.
Spójrz nikt kto odszedł (w zaświaty) już stamtąd nie wrócił.
Wiele fragmentów pieśni harfiarza wydaje się stanowić bezpośrednią inspirację dla biblijnej Księgi Koheleta, na przykład:
"Pokolenie rodzi się i odchodzi, od niepamiętnych czasów."
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ James P. Allen, Middle Egyptian: An Introduction to the Language and Culture of Hieroglyphs, New York: Cambridge University Press, 2000, s. 343, ISBN 0-521-77483-7, OCLC 41137544.