Teofania
 |
Ten artykuł od 2010-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Teofania (gr. Θεοφάνια od Θεός 'Bóg' i φαίνειν 'ukazać się') – w teologii pojedynczy akt objawienia się Boga[1]. Teofanie mają umacniać wiarę ludzi, przypominać im o bliskości i dobroci Boga, a także o opiece, jaką ich darzy. Według Katechizmu Kościoła Katolickiego teofanie rozjaśniają treść obietnic dawanych ludziom przez Boga, można w nich zobaczyć i usłyszeć niewidzialnego Boga.
Biblia[edytuj | edytuj kod]
W Biblii teofanie odbywają się w sposób bezpośredni – do ludzi przychodzi sam Bóg albo w sposób pośredni, przez Bożego wysłańca – anioła, albo przez inny znak jego obecności[2].
W Starym Testamencie, wspólnej części Świętych Pism judaizmu i chrześcijaństwa, Jahwe objawił się m.in. Mojżeszowi w gorejącym krzewie i w obłoku, a Noemu w łuku, czyli tęczy. Również Eliaszowi. O Bożym posłannictwie opowiada autor deuterokanonicznej Księgi Tobiasza. Wysłańcem Boga jest Archanioł Rafał, który towarzyszy Młodemu Tobiaszowi podczas wypełniania poleceń ojca Tobiasza.
W Nowym Testamencie teofanie towarzyszą chrztowi Jezusa i jego przemienieniu. W Ewangelii według świętego Łukasza bożym wysłannikiem jest archanioł Gabriel, który nawiedza Maryję i obwieszcza epifanię, czyli objawienie się Chrystusa poganom[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ n, Teofania a Trójca Święta -Dzieje Apostolskie 7:35, Biblia a Trójca Święta, 6 kwietnia 2018 [dostęp 2023-01-20] (pol.).
- ↑ Teofania | Biblia Mówi, 6 sierpnia 2018 [dostęp 2023-01-20] (pol.).
- ↑ Teofania na opoka.org.pl.
