Qatar Open

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Qatar ExxonMobil Open)
Qatar Open
ilustracja
Miejsce

 Katar
Doha

Obiekt

Khalifa International Tennis and Squash Complex

Nawierzchnia

Twarda

Pierwsza edycja

1993

ATP Tour
Kategoria

ATP Tour 250

Pula nagród

1 176 595 $

Drabinka

28S/16Q/16D

Dyrektor

Karim al-Alami

Aktualni mistrzowie
Gra pojedyncza
Hiszpania Roberto Bautista-Agut
Gra podwójna
Holandia Wesley Koolhof
Wielka Brytania Neal Skupski
Strona internetowa

Qatar Open – męski turniej tenisowy kategorii ATP Tour 250 zaliczany do cyklu ATP Tour. Rozgrywany jest na kortach twardych w stolicy Kataru, Dosze od 1993 roku.

Mecze finałowe[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]

Rok Zwycięzca Finalista Wynik
2022 Hiszpania Roberto Bautista-Agut Gruzja Nikoloz Basilaszwili 6:3, 6:4
2021 Gruzja Nikoloz Basilaszwili Hiszpania Roberto Bautista-Agut 7:6(5), 6:2
2020 Rosja Andriej Rublow Francja Corentin Moutet 6:2, 7:6(3)
2019 Hiszpania Roberto Bautista-Agut Czechy Tomáš Berdych 6:4, 3:6, 6:3
2018 Francja Gaël Monfils Rosja Andriej Rublow 6:2, 6:3
2017 Serbia Novak Đoković Wielka Brytania Andy Murray 6:3, 5:7, 6:4
2016 Serbia Novak Đoković Hiszpania Rafael Nadal 6:1, 6:2
2015 Hiszpania David Ferrer Czechy Tomáš Berdych 6:4, 7:5
2014 Hiszpania Rafael Nadal Francja Gaël Monfils 6:1, 6:7(5), 6:2
2013 Francja Richard Gasquet Rosja Nikołaj Dawydienko 3:6, 7:6(4), 6:3
2012 Francja Jo-Wilfried Tsonga Francja Gaël Monfils 7:5, 6:3
2011 Szwajcaria Roger Federer Rosja Nikołaj Dawydienko 6:3, 6:4
2010 Rosja Nikołaj Dawydienko Hiszpania Rafael Nadal 0:6, 7:6(8), 6:4
2009 Wielka Brytania Andy Murray Stany Zjednoczone Andy Roddick 6:4, 6:2
2008 Wielka Brytania Andy Murray Szwajcaria Stanislas Wawrinka 6:4, 4:6, 6:2
2007 Chorwacja Ivan Ljubičić Wielka Brytania Andy Murray 6:4, 6:4
2006 Szwajcaria Roger Federer Francja Gaël Monfils 6:3, 7:6(5)
2005 Szwajcaria Roger Federer Chorwacja Ivan Ljubičić 6:3, 6:1
2004 Francja Nicolas Escudé Chorwacja Ivan Ljubičić 6:3, 7:6(4)
2003 Austria Stefan Koubek Stany Zjednoczone Jan-Michael Gambill 6:4, 6:4
2002 Maroko Junus al-Ajnawi Hiszpania Félix Mantilla 4:6, 6:2, 6:2
2001 Chile Marcelo Ríos Czechy Bohdan Ulihrach 6:3, 2:6, 6:3
2000 Francja Fabrice Santoro Niemcy Rainer Schüttler 3:6, 7:5, 3:0 krecz
1999 Niemcy Rainer Schüttler Wielka Brytania Tim Henman 6:4, 5:7, 6:1
1998 Czechy Petr Korda Francja Fabrice Santoro 6:0, 6:3
1997 Stany Zjednoczone Jim Courier Wielka Brytania Tim Henman 7:5, 6:7(5), 6:2
1996 Czechy Petr Korda Maroko Junus al-Ajnawi 7:6(5), 2:6, 7:6(5)
1995 Szwecja Stefan Edberg Szwecja Magnus Larsson 7:6(4), 6:1
1994 Szwecja Stefan Edberg Holandia Paul Haarhuis 6:3, 6:2
1993 Niemcy Boris Becker Chorwacja Goran Ivanišević 7:6(4), 4:6, 7:5

Gra podwójna[edytuj | edytuj kod]

Rok Zwycięzcy Finaliści Wynik
2022 Holandia Wesley Koolhof
Wielka Brytania Neal Skupski
Indie Rohan Bopanna
Kanada Denis Shapovalov
7:6(4), 6:1
2021 Rosja Asłan Karacew
Rosja Andriej Rublow
Nowa Zelandia Marcus Daniell
Austria Philipp Oswald
7:5, 6:4
2020 Indie Rohan Bopanna
Holandia Wesley Koolhof
Wielka Brytania Luke Bambridge
Meksyk Santiago González
3:6, 6:2, 10–6
2019 Belgia David Goffin
Francja Pierre-Hugues Herbert
Holandia Robin Haase
Holandia Matwé Middelkoop
5:7, 6:4, 10–4
2018 Austria Oliver Marach
Chorwacja Mate Pavić
Wielka Brytania Jamie Murray
Brazylia Bruno Soares
6:2, 7:6(6)
2017 Francja Jérémy Chardy
Francja Fabrice Martin
Kanada Vasek Pospisil
Czechy Radek Štěpánek
6:4, 7:6(3)
2016 Hiszpania Feliciano López
Hiszpania Marc López
Niemcy Philipp Petzschner
Austria Alexander Peya
6:4, 6:3
2015 Argentyna Juan Mónaco
Hiszpania Rafael Nadal
Austria Julian Knowle
Austria Philipp Oswald
6:3, 6:4
2014 Czechy Tomáš Berdych
Czechy Jan Hájek
Austria Alexander Peya
Brazylia Bruno Soares
6:2, 6:4
2013 Niemcy Christopher Kas
Niemcy Philipp Kohlschreiber
Austria Julian Knowle
Słowacja Filip Polášek
7:5, 6:4
2012 Słowacja Filip Polášek
Czechy Lukáš Rosol
Niemcy Christopher Kas
Niemcy Philipp Kohlschreiber
6:3, 6:4
2011 Hiszpania Marc López
Hiszpania Rafael Nadal
Włochy Daniele Bracciali
Włochy Andreas Seppi
6:3, 7:6(4)
2010 Hiszpania Guillermo García-López
Hiszpania Albert Montañés
Czechy František Čermák
Słowacja Michal Mertiňák
6:4, 7:5
2009 Hiszpania Marc López
Hiszpania Rafael Nadal
Kanada Daniel Nestor
Serbia Nenad Zimonjić
4:6, 6:4, 10–8
2008 Niemcy Philipp Kohlschreiber
Czechy David Škoch
Południowa Afryka Jeff Coetzee
Południowa Afryka Wesley Moodie
6:4, 4:6, 11–9
2007 Rosja Michaił Jużny
Serbia Nenad Zimonjić
Czechy Martin Damm
Indie Leander Paes
6:1, 7:6(3)
2006 Szwecja Jonas Björkman
Białoruś Maks Mirny
Belgia Christophe Rochus
Belgia Olivier Rochus
2:6, 6:3, 10–8
2005 Hiszpania Albert Costa
Hiszpania Rafael Nadal
Rumunia Andrei Pavel
Rosja Michaił Jużny
6:3, 4:6, 6:3
2004 Czechy Martin Damm
Czechy Cyril Suk
Stany Zjednoczone Andy Roddick
Austria Stefan Koubek
6:2, 6:4
2003 Czechy Martin Damm
Czechy Cyril Suk
Bahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
6:4, 7:6(8)
2002 Stany Zjednoczone Donald Johnson
Stany Zjednoczone Jared Palmer
Czechy Jiří Novák
Czechy David Rikl
6:3, 7:6(5)
2001 Bahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
Hiszpania Juan Balcells
Rosja Andriej Olchowski
6:3, 6:1
2000 Bahamy Mark Knowles
Białoruś Maks Mirny
Stany Zjednoczone Alex O’Brien
Stany Zjednoczone Jared Palmer
6:3, 6:4
1999 Stany Zjednoczone Alex O’Brien
Stany Zjednoczone Jared Palmer
Południowa Afryka Piet Norval
Zimbabwe Kevin Ullyett
6:3, 6:4
1998 Indie Mahesh Bhupathi
Indie Leander Paes
Francja Olivier Delaître
Francja Fabrice Santoro
6:4, 3:6, 6:4
1997 Holandia Jacco Eltingh
Holandia Paul Haarhuis
Szwecja Patrik Fredriksson
Szwecja Magnus Norman
6:3, 6:2
1996 Bahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
Holandia Jacco Eltingh
Holandia Paul Haarhuis
7:6, 6:3
1995 Szwecja Stefan Edberg
Szwecja Magnus Larsson
Rosja Andriej Olchowski
Holandia Jan Siemerink
7:6, 6:2
1994 Francja Olivier Delaître
Francja Stéphane Simian
Stany Zjednoczone Shelby Cannon
Południowa Afryka Byron Talbot
6:3, 6:3
1993 Niemcy Boris Becker
Niemcy Patrik Kühnen
Stany Zjednoczone Shelby Cannon
Stany Zjednoczone Scott Melville
6:2, 6:4

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]