Ogończyk (herb szlachecki): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
ilustracja, drobne redakcyjne |
|||
Linia 4: | Linia 4: | ||
[[Plik:Blason Ogonczyk (selon Gelre).svg|thumb|200px|Ogończyk w herbarzu ''Gelre'']] |
[[Plik:Blason Ogonczyk (selon Gelre).svg|thumb|200px|Ogończyk w herbarzu ''Gelre'']] |
||
[[Plik:Pałac Działyńskich w Poznaniu 02.jpg|thumb|Herb Ogończyk - [[Pałac Działyńskich w Poznaniu]]]] |
|||
'''Ogończyk''' (''Cauda, Hogon, Ogon, Ogoniec, Powała, Pogończyk'') – [[Polska|polski]] [[herb szlachecki]], związany z zawołaniami ''Powała'' i ''Sudkowicz''. |
'''Ogończyk''' (''Cauda, Hogon, Ogon, Ogoniec, Powała, Pogończyk'') – [[Polska|polski]] [[herb szlachecki]], związany z zawołaniami ''Powała'' i ''Sudkowicz''. |
Wersja z 11:27, 30 paź 2019
Ogończyk (Cauda, Hogon, Ogon, Ogoniec, Powała, Pogończyk) – polski herb szlachecki, związany z zawołaniami Powała i Sudkowicz.
Opis herbu
Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:
W polu czerwonym pół toczenicy srebrnej, na której zaćwieczona takaż rogacina.
W klejnocie dwie ręce panieńskie w szacie srebrnej, wzniesione do góry.
W pierwotnej, XIV wiecznej wersji, ramiona w klejnocie były w rękawach błękitnych, obszytych dzwonkami złotymi.
Herb pochodzi ze znaku kreskowego 'rogacina na połowie toczenicy'
Najwcześniejsze wzmianki
Za protoplastę rodu Ogończyków uważa się wymienionego w kronice Galla Anonima Wojsława Powałę.
Najstarsza znana pieczęć pochodzi z roku 1384 – Piotr, kasztelan lubelski. Najstarsza zapiska sądowa pochodzi z 1401[1].
Herb został przedstawiony wśród innych polskich herbów w Herbarzu Złotego Runa z lat 1433-1435.
Najwcześniejsze lokalne źródło heraldyczne wymieniające herb to datowane na lata 1464–1480 Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae polskiego historyka Jana Długosza wywodząc go ze szlachty morawskiej. Zapisuje on informacje o herbie jako Powała wśród 71 najstarszych polskich herbów szlacheckich we fragmencie: "Powala ex familia Odrowasch deriuata, sagittam albam parum retortam in campo rubeo defert Genus Morauicum, in quo viri officiosi, ad potationem procliui."[2].
Aktem unii horodelskiej w 1413 przeniesiony na Litwę. Ród Ogończyków reprezentował Wojciech z Kościoła, kasztelan brzeski i Mikołaj z Taczowa. Do rodu został adoptowany Jerzy Sangaw[3].
Herb znajduje się w Klejnotach Długoszowych i w herbarzach: Gelre, Złotego Runa, Lyncenich, Bellenville, Codex Bergshammar i w herbarzyku Ambrożego. Tu należy wspomnieć stary ród rycerski Pogonowie -(l. poj. Pogonowski). Istnieje potwierdzone datowanie nadania aktu rodzinie w roku 1261. Odniesienie do akt: MONUMENTA HISTORIAE WARMIENSIS. (WYBÓR) Lokacje wsi Warmińskich-odniesienie do nadania ziemskiego dla(łac: Pogononie familjare )rodziny Pogonowie -pogonowski Nr. 42. Litera antiqua super Waytenyn (Wagten dziś). Elbląg, 20 Maja 1261 r.
Prutheni subnotati: Szinntenen, pisz pogononie et Azowirth dostają przywilej na 40 włók (mansi) in Pogzania, od kanonika Herwicusz-Braunsberku, za wstawieniem się Harmuda, mistrza Prus (ad instantiam fr. Hartmodi magistri pruscie) nad obu brzegami rzeki Drwęcy, gdzie wpada do Passarii (Seria). Warunki: Mają pro decima płacić zboże (mensuras) i pieniądze (denarios) i wosk, jako uznanie rządu tak samo, jak się płaci w ziemi chełmińskiej od pługów (aratrum) i radeł, (uncus); po drugie idą na wyprawę wojskową kiedy tego potrzeba wymaga, razem z mieszkańcami tych samych stron, jak dotychczas zwykli byli. Sądownictwo w sprawach mniejszych w tych dobrach bez uszczerbku do nich ma należeć, w większych sprawach zaś z wszelkiemi dochodami do biskupa. Z nadaniem tem porównaj przyw. No. 103, według którego roku 1297 otrzymał Gerko "za swoje włoki in Watenin" pola gecririten (Jägritten) 1/3 prati Poziegen i XI. wł. in campo Curwe et clopetiten (Curauer Mühle) razem 40 włók. Jego synowie scilicet Ropoto, Tilomahus, Petrus, Kristanus et Gerco oddają 22 m. pewnemu Fridericus na założenie wsi Curow; pieczętują swą pieczątką r. 1328. Cf. T. II. No. 398. W roku 1366 dostaje Johannes de Heide miles przywilej na 50 włók do założenia wsi gburskiej. W roku 1354 daje biskup Jan "Nicolao et Santirmen de Wicke-row fratr. 60 włók pod Jezioranami (Zeburkiem za pretensje, które sobie rościli do 30 włók in campo Waytimis na mocy przywileju Henryka I, chociaż te włóki się znajdują w posiadaniu kościoła. Zdaje się według tego, iż uprzywilejowani w roku 1261 pruteni nie długo tam siedzieli. Roku 1312 (No. 164) dostaje Johannes Matruto, filius Assorvirt camerarii quondam in Pogezania, razem z swym stryjem Byot nowy przywilej na dzisiejszą wieś Comainen pod Ornetą, ponieważ przez napad Litwinów przywileju swego był pozbawiony.
Występowanie
Herb był najbardziej rozpowszechniony na ziemiach: dobrzyńskiej, krakowskiej i sandomierskiej
Herbowni
Najpełniejszą jak dotąd listę herbownych stworzył Tadeusz Gajl w Herbarzu polskim od średniowiecza do XX wieku z 2007 roku. Lista zawiera 560 nazwisk[4]:
Afri, Aklewicz, Akulewicz, Augiński, Augustynowski, Azarewicz, Baliński, Barłowski, Bechowski, Benedyktowicz, Bereski, Berewski, Białobłocki, Biechowski, Bielecki, Bielicki, Biszewski, Blech, Blikowski, Bloch, Blokowski, Blom, Błocha, Błochin, Bodenbruch, Bogorski, Bogurski, Bohdziewicz, Boniewski, Bonisławski, Borowiecki, Borowik, Borowski, Borysewicz, Borysiewicz, Borysowicz, Branecki, Broniewski, Bruchan, Brzuchański, Buczkowski, Bukowiecki, Bułacki, Bułat, Bułatowicz, Butowicz, Butowiecki, Campe, Canpe, Chajkowski, Chmielewski, Chodecki, Chodorąski, Chodorecki, Chodoreński, Chodoręski, Chudziński, Chwal, Chwalęcki, Cicholewski, Cichrowski, Ciecholewski, Ciepliński, Cieśliński, Cym, Cymiński, Cynk, Czamański, Czarnołucki, Czarnorucki, Czarnorudzki, Czarnotulski, Czarnotyński, Czarpiński, Czerski, Czetkowski, Czychrowski, Czyrski, Czyszkowski, Czyżkowski, Czyżowski, Ćwikłowski, Dalibowski, Dalkowski, Dąbrowski, Dmosiński, Dmoszewski, Dmoszyński, Dmuszewski, Dobiecki, Dobiesławski, Dobrochowski, Dobruchowski, Dogonowski, Domajewski, Domajowski, Domasławski, Domasłowski, Domaszowa, Drwalewski, Drzewiecki, Dubiecki, Dubieniecki, Dziadkowski, Działyński, Dzieńciołowski, Dzierżewski, Dzięciołowski, Falkowski, Fedko-Kozłowicz, Fidelicki, Gabszewicz, Geryński, Gliwicz, Głębocki, Głuczyński, Goczewski, Godziszewski, Godziwski, Golbicki, Golennów, Goleń, Goleński, Goliński, Gołembski, Gołeński, Gołębski, Gołyński, Gornicki, Goryński, Gorzechowski, Gorzecki, Gorzędowski, Gorzycki, Goszewski, Góra, Górecki, Górnicki, Grabowski, Grodek, Grodzicki, Grodziecki, Grodź, Grosicki, Grządkowski, Hajek, Hajko, Hajkowicz, Hajkowski, Hayko, Holt, Horodeński [5], Idzikowski, Jacewicz, Jachimowicz, Jachomowicz, Jagustynowski, Jakimowicz, Jakubowski, Jałbrzyk, Janczewski, Janiszewski, Jankowski, Jarosz, Jasionowicz, Jassonowicz, Judziewicz-Sangowicz, Jurkowski, Juszyński, Kadzidłowski, Kamieński, Kamiński, Kijewski, Kikolski, Kikoła, Kirkil, Klepacki, Kłocki, Kłoczko, Kłodzki, Kłodzko, Kłodzkowski, Koblewski, Kochański, Koczmier, Kołakowski, Koncerewicz, Koncerowicz, Konczakowski, Kończak, Kończakowski, Kończyc, Korecki, Korzeniowski, Kostolicki, Kościelecki, Kościelski, Kotlewski, Kotliński, Kotwiński, Kotyński, Kozakowicz, Kozicki, Koziorowicz, Koziorowski, Kozłowicz, Krafft, Kraft, Kruszewski, Krynkowski, Kucborski, Kucieński, Kuciński, Kuczkowski, Kuczyński, Kumelski, Kuszel, Kutno, Kutnowski, Lastyński, Lemiesz, Lesiewski, Lesiowski, Leszewski, Leszowski, Leurman, Leźnicki, Leżajski, Leżnicki, Lipnicki, Lisowski, Lissowski, Lodowski, Lubiecki, Ludwigowski, Ludwikowski, Łazieński, Łaziński, Łempicki, Łętowski, Łodygowski, Łodziat, Łukowski, Magmiszewski, Magnuszewski, Makowski, Malanowski, Malinowski, Malonowski, Malski, Maluski, Małuj, Małuja, Markos, Markusz, Markuszewicz, Markuz, Marsztyn, Mąkowski, Męciński, Męczyński, Mętowski, Mienusiński, Mierosławski, Mierowiński, Mierzwicki, Mierzwiński, Mierzyński, Mietelski, Mijakowski, Mikołajewski, Mirosławski, Mniewski, Mniszek, Mońkowski, Morawiec, Morawski, Morewicz, Mościcki, Murzynowski, Mysłakowski, Mysłowski, Myślakowski, Nadrowski, Naumow, Niedrwicki, Niedrwiecki, Niedrzwicki, Niedrzwiński, Niedźwiecki, Niedźwiedzki, Niemyjski, Niemyski, Nowacki, Obrąpalski, Ochmistrzowicz, Odoliński, Oganowski, Ognicki, Ogon, Ogonowski, Ohryszko, Ohryzko, Old, Olt, Ongirski, Opruth, Ossowski, Ostałowski, Ostrowicki, Ozelewski [6], Pacławski, Pacyński, Paczławski, Paczyński, Padzewski, Palęcki, Palędzki, Pałyński, Paprocki, Parafianowicz, Parafinowicz, Parfianowicz, Parfienowicz, Parfinowicz, Parol, Parul, Paszczycki, Paszczyński, Patyński, Piaskowski, Piączyński, Piątkowski, Piechowski, Pietras, Pietrasz, Pietraszewicz, Pilichowski, Piotras, Piotrowicz, Piórkowski, Piskarzewski, Płaczkowski, Podleski, Podłęski, Podrez, Pogonowski [7]i, Pogorski, Pogórski, Pogulski, Pogurski, Porczyński, Potempski, Potemski, Potępski, Powała, Proszycki, Pruszkowski, Pruszyński, Puszkar, Puzynowski, Radojewski, Radomiński, Radost, Radukowski, Radziątkowski, Radzikowski, Radziszewski, Raszkowski, Rentfiński, Resznowski, Reszyński, Rętfiński, Robak, Romaszka, Romaszko, Rosiński, Roskowski, Rosnowski, Roszkowski, Rożanowski, Rożewicz, Rożkowski, Rożnowski, Rożycki, Rożyński, Różewicz, Różycki, Różyński, Rucieński, Ruciński, Ruczyński, Rudowicz, Rudowski, Ruskowski, Ruzowski, Rypka-Walowski, Rzuchowski, Sakowski, Sandecki, Sandrowicz, Sangaw, Sangowicz, Sankowicz, Sasin, Sądecki, Senczkowski, Sidorenko, Sidorowicz, Sieczkowski, Siedlewski, Sierakowski, Sieszkowski, Siewierski, Siwerski, Skarbek, Skarbieński, Skarbowski, Skorzewski, Skowierzyński, Skórzewski, Skrzyński, Skrzypieński, Skrzypiński, Skrzyplewski, Skwarski, Skwirczyński, Smogorzewski, Smogorzowski, Sokołowski, Songin, Stachowski, Stanisławowicz, Stański, Starosielski, Starosolski, Stefanek, Stocki, Stodulski, Strupczewski, Strybil, Strzegocki, Suchodolski, Sulek, Suleński, Suliński, Sulmowski, Susz, Suszewski, Suszycki, Syrakowski, Szeszkowski, Szołowski, Szubski, Szujkowski, Szulek, Szwab, Szwederowski, Szwejkowski, Szwyjkowski, Szwykowski, Szyraj, Śmichowski, Śmiechowski, Śniechowski, Świderski, Świeciński, Świeczyński, Święciński, Święcki, Święski, Tolwiński, Tołwiński, Tomasiewicz, Tomaszewicz, Topolski, Trojan, Trojanowski, Trzebieński, Trzebuchowski, Trzeciak, Turski, Twardomański, Twardowski, Ulanowski, Uwieliński, Walowski, Wałowski, Wardzinkiewicz, Wardziukiewicz, Wąpielski, Werenicz, Werenicz-Stachowski, Wesołowski, Widlicki, Wielamowicz, Wieliczki, Wieliczko, Wiercieński, Wierciński, Wierzbicki, Wierzbowicz, Wiesiełowski, Wilamowicz, Wilewski, Wirowski, Wlewski, Włoszynowski, Wojciechowski, Wojdak, Wojeński, Wojszwiłło, Wojszyk, Wolęcki, Woliński, Wolski, Woydag, Wroczyński, Wydzierzewski, Wydzierzowski, Wysłobocki, Wysocki, Zabrocki, Zabrodzki, Zagajewski, Zagajowski, Zakrzewski, Zaleski, Zaorski, Zapolski, Zarpalski, Zarzeczewski, Zbierzyński, Zboiński, Zboże, Zbożny, Zdzisławski, Zelski, Zenowiewicz, Ziemba, Ziembrowski, Zrzelski, Zwalski, Zwierzyński, Zwoliński, Zwolski, Żarpalski, Żegrowski, Żelski, Żernicki, Żołtowski, Żółtowski, Żółwiński, Żórawski, Żuk, Żukowski, Żyrnicki.
Herby terytorialne wzorowane na herbie szlacheckim
- Herb gmina Boniewo
- Herb Nekli
- Herb Kikoła
- Herb Kotlina
- Herb Pińczowa
- Herb gminy Tarnówka
- Herb Oleszyc
- Herb Pragi-Północ
- Herb gminy Kuczbork-Osada[potrzebny przypis]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ K. Potkański, Zapiski herbowe z dawnych ksiąg ziemskich przechowywane w archiwach radomskiem i warszawskiem, AKH t.III/1886, nr 12
- ↑ Celichowski 1885 ↓, s. 15-27.
- ↑ W. Semkowicz, O Litewskich rodach bojarskich zbratanych ze szlachtą polską w Horodle w 1413 roku, RTH t. VII, s. 220
- ↑ Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007, s. 993. ISBN 978-83-60597-10-1.
- ↑ Dźmitry Matviejčyk: Herboŭnik biełaruskaj šlachty. T. 4. Miensk: Беларусь, 2016, s. 51. ISBN 978-985-01-1175-3. (biał.). Herbowny Hajewski (pol.)
- ↑ Siarhiej Rybčonak: Herboŭnik biełaruskaj šlachty. T. 1. Miensk: НГАБ, 2002, s. 348-349. ISBN 985-6099-83-8. (biał.). Herbowny Ostachnowicz (pol.)
- ↑ Pogonowski, http://www.pogonowski.com/books/Pogonowscy_z_Pogonowa/Pogonowscy_z_Pogonowa_all.pdf, 23 sierpnia 2017 .
Bibliografia
- Ewaryst Andrzej Kuropatnicki. Wiadomość o kleynocie szlacheckim, oraz herbach domów szlacheckich w Koronie Polskiey i Wielkim Xięstwie Litewskim tudzież w przyległych prowincyach: z kßiąg Paprockiego, Okolskiego, Potockiego, Rzączyńskiego, Niesieckiego, Duńczewskiego, Chmielowskiego, oraz z Aktu Elekcyi Króla Jmci polskiego Stanisława Augusta: Jako też z Aktów Konfederacyi na Seymie Convocationis 1764 zaczętey, a w roku1766 rozwiązaney, tudzież z Konßtytucyi innych Seymów za terażnieyßzego Panowania odprawionych: Zebrana w Czterech Częściach, przez Ewarysta Andrzeia Hrabię Kuropatnickiego... – Warszawa: Nakładem i Drukiem Michała Grölla, Księgarza Nadw. J. K. Mci, 1789.
- Zygmunt Celichowski: Jan Długosz, "Insignia seu clenodia regis et regni Poloniae.Z kodeksu kórnickiego.". Poznań: Zygmunt Celichowski, 1885.
- Alfred Znamierowski: Herbarz rodowy. Warszawa: Świat Książki, 2004. ISBN 83-7391-166-9. str. 139
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
Linki zewnętrzne
- Herb Ogończyk w wersji pierwotnej z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
- Herb Ogończyk z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
- Herb Ogończyk na www.jurzak.pl
- Związek Rodowy Pogonowskich
- Związek Rodu Żółtowskich