Kietrz: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Położenie: uściślenie |
Zmiana burmistrza |
||
Linia 13: | Linia 13: | ||
|prawa miejskie = przed 1321 (1321 r. – pierwsza zachowana wzmianka o Kietrzu jako mieście) |
|prawa miejskie = przed 1321 (1321 r. – pierwsza zachowana wzmianka o Kietrzu jako mieście) |
||
|stanowisko zarządzającego = |
|stanowisko zarządzającego = |
||
|zarządzający = |
|zarządzający = Krzysztof Zygmunt Łobos |
||
|powierzchnia = 18,74 |
|powierzchnia = 18,74 |
||
|wysokość = |
|wysokość = |
Wersja z 18:26, 2 gru 2014
Szablon:POL miasto infobox Kietrz (niem. Katscher, czes. Ketř) – miasto w woj. opolskim, w powiecie głubczyckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kietrz, w południowej części Płaskowyżu Głubczyckiego, nad rzeką Troją (dorzecze Odry).
Według danych z 31 grudnia 2009 roku miasto miało 6267 mieszkańców[1].
Położenie
Według danych z 1 stycznia 2010 powierzchnia miasta wynosi 18,74 km²[2].
W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do poprzedniego województwa opolskiego.
Historia
Osada słowiańska z XI wieku. Lokacji miasta dokonał w 1321 roku biskup Konrad z Ołomuńca[3].
W latach 1557-1877 Kietrz był własności śląskiego rodu von Gaschin. Kietrz z okolicami stanowił od średniowiecza majątek biskupstwa ołomunieckiego co czyniło z niego tzw. morawską enklawę na Śląsku. Po I wojnie śląskiej od 1742 znalazł się w granicach Królestwa Prus i stał się głównym ośrodkiem kościelnego dystryktu kietrzańskiego formalnie podległego archidiecezji ołomunieckiej do 1972 roku.
Jednym z głównych zajęć mieszkańców Kietrza było tkactwo. W 1905 r. kierownictwo Królewskiej Szkoły Tkackiej w Kietrzu objął Richard Keilholz, który uruchomił tu m.in. tkalnię mechaniczną z maszyną żakardową oraz propagował produkcję dywanów typu "perskiego". Po wybuchu I wojny światowej Keilholz zorganizował w Kietrzu system chałupniczych szwalni, szyjących bieliznę dla armii pruskiej[4]. Szkoła Tkacka działała w Kietrzu do 1935 r.
Podczas II wojny światowej w miejscowości od 1942 roku funkcjonował jeden z sieci niemieckich obozów koncentracyjnych przeznaczonych dla Polaków na Śląsku - Polenlager 92.[5]
Zabytkowe centrum zostało spalone przez wojska radzieckie. Po II wojnie ruiny rozebrano a odzyskaną cegłę wywieziono z miasta. Powojenny rozwój miasta ściśle związany był Fabryką Dywanów "Welur" i kombinatem rolnym.
Po 1945 r. ludność niemiecka, która pozostała w Kietrzu wysiedlono do Niemiec.
W latach 1945 - 1991 stacjonowała tu strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza. Z dniem 16.05.1991 roku strażnica została przejęta przez Straż Graniczną i funkcjonowała do 30.05.2006 roku, kiedy to została rozformowania.
Zabytki
Obecnie w centrum dominuje zabudowa współczesna. Zachowało się też kilka kamienic i barokowe figury na rynku.
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są[6]:
- Stare Miasto, wypisane z księgi rejestru
- kościół par. pw. św. Tomasza, barokowy z XVI-XVIII w., wypisany z księgi rejestru
- kościół klasztorny franciszkanek pw. Trzech Króli, ul. Raciborska 81, wybudowany w latach 1928-29
- kaplica cmentarna pw. Świętego Krzyża, wybudowana w 1783 r., połowie XIX w.
- plebania, obecnie dom mieszkalny, ul. Kościelna 6, wybudowany w XVIII wieku
- ruiny zamku-pałacu, z XVI w.-XIX wieku
- zagroda, ul. Górska 2, wybudowany ok. 1800 r.
- dom
- ogrodzenie z bramą i furtą, nie istnieje
- dom, ul. Górska 6, wybudowany w 1728 r.
- dom, ul. Górska 16, z pocz. XIX w. , nie istnieje
- dom zagroda, ul. Górska 32, wybudowany na początku XIX w.
- dom zagroda, ul. Górska 40, wybudowany na początku XIX w.
- dom
- spichrz, nie istnieje
- ogrodzenie z bramą i dwie furty, nie istnieje
inne zabytki:
Gospodarka
W Kietrzu działa Kombinat Rolny "KIETRZ" Sp. z o.o państwowa spółka, powstała na bazie Państwowego Gospodarstwa Rolnego Kietrz. Kombinat o powierzchni 5553 ha, zatrudniający ponad 300 osób, jest przedsiębiorstwem państwowym, często określany mianem ostatniego polskiego PGRu - jedynego któremu udało się przetrwać transformację ustrojową[7].
W Kietrzu planowana jest budowa biogazowni o mocy 2 MW kosztem 40 mln zł.[8]
Wspólnoty religijne
W Kietrzu działa rzymskokatolicka parafia pw. świętego Tomasza Apostoła oraz Zgromadzenie Ss. Franciszkanek Misjonarek Maryi Dom Zakonny . Na terenie miasta działalność duszpasterską prowadzi także Kościół Zielonoświątkowy, protestancka wspólnota o charakterze ewangelicznym: Zbór Betlejem. W Kietrzu mieści się również Sala Królestwa miejscowego Chrześcijańskiego Zboru Świadków Jehowy)[9].
Sport
W Kietrzu istnieje drużyna piłkarska Włókniarz Kietrz, która grała w sezonach 2000/2001, 2001/2002 oraz 2002/2003 w 2. (obecnie 1.) lidze polskiej.
14 marca 2011 roku została otwarta kryta pływalnia przy Zespole Szkół w Kietrzu[potrzebny przypis]
Transport
Przez miasto przebiegają dwie drogi wojewódzkie:
Do 21 grudnia 2007 roku w miejscowości funkcjonowało Przejście graniczne Kietrz - Třebom.
Współpraca partnerska
Miastami partnerskimi są:
- Bílovec, Czechy – od 8 czerwca 2001 r.[10]
- Tyśmienica, Ukraina
- ↑ Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2009 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2010-06-11. ISSN 1734-6118.
- ↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2010 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2010-08-20. ISSN 1505-5507.
- ↑ Na Ziemi Ojców, Rocznik Ziem Zachodnich i Północnych, 1962, Towarzystwo Rozwoju Ziem Zachodnich, str. 199
- ↑ Syniawa Mirosław: Richard Keilholz, w: "Przyroda Górnego Śląska" nr 57 jesień 2009, s. 13-15
- ↑ Roman Z. Hrabar, Niemieckie obozy dla Polaków na Śląsku w czasie II wojny światowej "Polenlager", Śląski Instytut Naukowy w Katowicach, Wydawnictwo "Śląsk", 1972
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. opolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 27. [dostęp 30.11.2012].
- ↑ Ostatni PGR dumą polskiego rolnictwa. [dostęp 2014-06-10].
- ↑ Dziennik Polska-Europa-Świat, 20.01.2009 r., str. 7.
- ↑ Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 4 czerwca 2014.
- ↑ Partnerstwo Gmin. Urząd Miejski w Kietrzu. [dostęp 2010-11-19].