Armia Krajowa Obywatelska: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
usunięcie stuba tematycznego, zmiany kosmetyczne |
drobne redakcyjne |
||
Linia 3: | Linia 3: | ||
[[Plik:Władysław Liniarski grave.PNG|180px|thumb|right|Grób Władysława Liniarskiego na [[Cmentarz Powązkowski|Cmentarzu Powązkowkim]] w [[Warszawa|Warszawie]]]] |
[[Plik:Władysław Liniarski grave.PNG|180px|thumb|right|Grób Władysława Liniarskiego na [[Cmentarz Powązkowski|Cmentarzu Powązkowkim]] w [[Warszawa|Warszawie]]]] |
||
'''Armia Krajowa Obywatelska''' - formacja zbrojna polskiego podziemia antykomunistycznego |
'''Armia Krajowa Obywatelska''' (lub ''Obywatelska Armia Krajowa'') - lokalna formacja zbrojna polskiego podziemia antykomunistycznego działająca na terenie województwa białostockiego oraz znajdujących się po wschodniej stronie granicy dawnych polskich powiatów wołkowyskiego i grodzieńskiego. Organizacja powstała w dniu [[15 lutego]] [[1945]] z rozkazu ppłk [[Władysław Liniarski|Władysława Liniarskiego]] "Mścisława", komendanta Okręgu Białystok AK, na bazie struktur rozwiązanej [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]]. Organizacja ta powstała w związku z niewykonaniem rozkazu wydanego przez gen. [[Leopold Okulicki|Leopolda Okulickiego "Niedźwiadka"]] z dnia [[19 stycznia]] 1945 r., rozwiązującego Armię Krajową. Płk Władysław Liniarski "Mścisław" odmówił wykonania tego rozkazu. |
||
W końcu lutego 1945 roku w skład AKO wszedł Obwód Ostrów Mazowiecki AK (500 żołnierzy). Wiosną 1945 roku AKO liczyło 27 tys. konspiratorów zorganizowanych w czternastu obwodach, tworzących sześć Inspektoratów. |
|||
AKO działał samodzielnie do czerwca 1945 r., po czym "Mścisław" podporządkował się organizacji [[Wolność i Niezawisłość]] i Delegatowi Sił Zbrojnych na Kraj, płk [[Jan Rzepecki|Janowi Rzepeckiemu]]. W związku z tym AKO weszło w skład Obszaru Centralnego Zrzeszenia [[WiN]], którego szefem był płk [[Jan Mazurkiewicz (wojskowy)|Jan Mazurkiewicz "Radosław"]]. Okręg ten stał się najliczniejszym w ramach Obszaru Centralnego i zachował sporą autonomię (m.in. pozostałe stare nazewnictwo funkcji, nie posługiwano się nazwą "delegat"). |
|||
Głównym celem działań AKO były akcje |
Głównym celem działań AKO były akcje sabotażowo-dywersyjne, mające sparaliżować funkcjonowanie agend tzw. władzy ludowej. Bardzo duży nacisk kładziono na zorganizowanie akcji informacyjno-propagandowej. W związku z prowadzeniem dziań po dwóch stronach nowej granicy prowadzono też pomoc przy ewakuacji na zachód struktur Okręgów Wileńskiego i Nowogródzkiego AK. |
||
Wersja z 22:54, 12 lut 2011
Armia Krajowa Obywatelska (lub Obywatelska Armia Krajowa) - lokalna formacja zbrojna polskiego podziemia antykomunistycznego działająca na terenie województwa białostockiego oraz znajdujących się po wschodniej stronie granicy dawnych polskich powiatów wołkowyskiego i grodzieńskiego. Organizacja powstała w dniu 15 lutego 1945 z rozkazu ppłk Władysława Liniarskiego "Mścisława", komendanta Okręgu Białystok AK, na bazie struktur rozwiązanej Armii Krajowej. Organizacja ta powstała w związku z niewykonaniem rozkazu wydanego przez gen. Leopolda Okulickiego "Niedźwiadka" z dnia 19 stycznia 1945 r., rozwiązującego Armię Krajową. Płk Władysław Liniarski "Mścisław" odmówił wykonania tego rozkazu.
W końcu lutego 1945 roku w skład AKO wszedł Obwód Ostrów Mazowiecki AK (500 żołnierzy). Wiosną 1945 roku AKO liczyło 27 tys. konspiratorów zorganizowanych w czternastu obwodach, tworzących sześć Inspektoratów. AKO działał samodzielnie do czerwca 1945 r., po czym "Mścisław" podporządkował się organizacji Wolność i Niezawisłość i Delegatowi Sił Zbrojnych na Kraj, płk Janowi Rzepeckiemu. W związku z tym AKO weszło w skład Obszaru Centralnego Zrzeszenia WiN, którego szefem był płk Jan Mazurkiewicz "Radosław". Okręg ten stał się najliczniejszym w ramach Obszaru Centralnego i zachował sporą autonomię (m.in. pozostałe stare nazewnictwo funkcji, nie posługiwano się nazwą "delegat").
Głównym celem działań AKO były akcje sabotażowo-dywersyjne, mające sparaliżować funkcjonowanie agend tzw. władzy ludowej. Bardzo duży nacisk kładziono na zorganizowanie akcji informacyjno-propagandowej. W związku z prowadzeniem dziań po dwóch stronach nowej granicy prowadzono też pomoc przy ewakuacji na zachód struktur Okręgów Wileńskiego i Nowogródzkiego AK.
Bibliografia
Sławomir Poleszak, Jeden z wyklętych. Major Jan Tabortowski "Bruzda", Warszawa 1998, s.130-148, 176.