Przejdź do zawartości

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1936 roku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1936 roku
Państwo

 Stany Zjednoczone

Rodzaj

wybory prezydenckie

Data przeprowadzenia

3 listopada 1936 (głosowanie powszechne)

Podstawa prawna

Konstytucja Stanów Zjednoczonych

Głosowanie
poprzednie:
1932
następne:
1940
Mapa wyborcza Stanów Zjednoczonych w 1936 roku. Liczba na mapie określa liczbę przedstawicieli stanu w Kolegium Elektorów

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1936 roku – trzydzieste ósme wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano ponownie Franklina Delano Roosevelta, a wiceprezydentem na kolejną kadencję został John Nance Garner.

Kampania wyborcza

[edytuj | edytuj kod]

Podobnie jak poprzednie, wybory prezydenckie w 1936 roku odbywały się w czasie głębokiego kryzysu gospodarczego[1]. Reformy zawarte w programie Nowego Ładu, autorstwa prezydenta Roosevelta sprawiły, że cieszył się on bardzo dużym poparciem społecznym[2]. Konwencja Partii Demokratycznej odbyła się w Filadelfii w dniach 23-27 czerwca 1936, gdzie udzielono poparcia prezydentowi poprzez aklamację[2]. Był to także sygnał pełnego poparcia partii dla polityki Nowego Ładu[3]. Kandydatem Partii Republikańskiej został progresywista Alf Landon[4]. Nominację Union Party zdobył William Lemke, a Socjalistycznej Partii AmerykiNorman M. Thomas[5]. Założeniem programowym republikanów była krytyka Nowego Ładu, zarzut nadmiernej centralizacji i niekonstytucyjne przejęcie kompetencji Kongresu[4]. Tymczasem Roosevelt zwyciężył zdecydowaną większością głosów, wygrywając we wszystkich stanach, z wyjątkiem Vermont i Maine[6].

Kandydaci

[edytuj | edytuj kod]

Partia Demokratyczna

[edytuj | edytuj kod]

Partia Republikańska

[edytuj | edytuj kod]

Socjalistyczna Partia Ameryki

[edytuj | edytuj kod]

Union Party

[edytuj | edytuj kod]

Wyniki głosowania

[edytuj | edytuj kod]

Głosowanie powszechne odbyło się 3 listopada 1936[5]. Roosevelt uzyskał 60,8% poparcia, wobec 36,5% dla Landona, 1,9% dla Lemkego i 0,4% dla Thomasa[5]. Ponadto, około 320 000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów[5]. Frekwencja wyniosła 56,9%[7]. W głosowaniu Kolegium Elektorów Roosevelt uzyskał 523 głosy, przy wymaganej większości 266 głosów[8]. Na Landona zagłosowało 8 elektorów[8]. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Garner, uzyskując 523 głosy, wobec 8 dla Knoxa[8].

W wyniku uchwalenia XX poprawki do Konstytucji zaprzysiężenie odbyło się 20 stycznia, a nie jak dotychczas – 4 marca[2].

Kandydat na prezydenta Partia Głosowanie powszechne Kolegium Elektorów
Głosy Procent
Franklin Delano Roosevelt Partia Demokratyczna 27 757 333 60,8% 523
Alf Landon Partia Republikańska 16 684 231 36,5% 8
William Lemke Union Party 892 267 1,9% 0
Norman Thomas Socjalistyczna Partia Ameryki 187 833 0,4% 0
Łącznie 531
Kandydat na wiceprezydenta Partia Kolegium Elektorów
John Garner Partia Demokratyczna 523
Frank Knox Partia Republikańska 8
Łącznie 531

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bartnicki 1995 ↓, s. 139.
  2. a b c Pastusiak 1999 ↓, s. 679.
  3. Jones 2016 ↓, s. 530.
  4. a b Jones 2016 ↓, s. 531.
  5. a b c d US President – National Vote. Our Campaign. [dostęp 2017-10-17]. (ang.).
  6. Bartnicki 1995 ↓, s. 140.
  7. Election of 1936. CountingTheVotes. [dostęp 2017-10-17]. (ang.).
  8. a b c Electoral College Box – 1936. NARA. [dostęp 2017-10-17]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]