Przejdź do zawartości

15 Armia (RFSRR)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
15 Armia RFSRR
15-я армия
Historia
Państwo

 Rosyjska FSRR

Sformowanie

1919

Rozformowanie

grudzień 1920

Tradycje
Rodowód

Armia Radzieckiej Łotwy

Działania zbrojne
wojna domowa w Rosji
wojna polsko-bolszewicka
bitwa nad Dołhem (4 lipca 1920)
bitwa pod Rosią (24-25 lipca 1920)
bitwa nad Bugiem
(31 lipca-7 sierpnia 1920)
bitwa pod Szelkowem (9 sierpnia 1920)
bitwa pod Ciełuszkami (25 sierpnia 1920)
bitwa pod Wołkowyskiem
(23-24 września 1920)
Organizacja
Podległość

Front Zachodni

15 Armia (ros. 15-я армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej okresu wojny domowej w Rosji i wojny polsko-bolszewickiej.

Formowanie i walki

[edytuj | edytuj kod]
Natarcie i odwrót XV Armii
maj – czerwiec 1920 r.
Położenie 30 marca 1920 r.[1]
Położenie z końca kwietnia 1920 r.[1]
Położenie wyjściowe 14 maja 1920 r.[1]
Natarcie XV Armii[1]
Położenie 1 czerwca 1920 r.[1]
Odwrót XV Armii[1]

Sformowana 4 stycznia 1919 r. w Rydze[2] pod nazwą Armii Radzieckiej Łotwy[3], poprzez przekształcenie Grupy Armijnej Łotwy, stworzonej w grudniu roku poprzedniego na potrzeby rozpoczętej w listopadzie ofensywy Armii Czerwonej na Łotwie, na bazie 1 Dywizji Strzelców Łotewskich[4]. Działała od lutego 1919 w składzie Frontu Zachodniego, utworzonego 19 lutego 1919. Jej jednostki osłaniały Piotrogród przed wojskami Judenicza, toczyły walki z oddziałami estońskimi.

Armia Radzieckiej Łotwy została przekształcona w 15 Armię 7 czerwca 1919 r., kiedy po utracie Kurlandii i Semigalii, większości Liwonii oraz Rygi dowództwo Armii Czerwonej uznało utrzymywanie odrębnych wojsk Łotewskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej za bezzasadne[5]. Armia brała następnie w styczniu 1920 r. udział w bitwie pod Dyneburgiem, walcząc przeciwko połączonym siłom polskim i łotewskim. Poniosła klęskę, po której Łotewska Socjalistyczna Republika Radziecka przestała istnieć[6].

Wiosną 1920 przerzucona na Białoruś do walk przeciwko Polakom.

Podczas ofensywy majowej 1920 oddziały 15 Armii, działające na północ od Dźwiny, były połączone pod dowództwem Sergiejewa w Grupę Północną, której za zadanie postawiono sforsowanie Dźwiny w rejonie na zachód od Połocka. 15 Armia uderzyła na słabe oddziały Dywizji Litewsko-Białoruskiej, zajmującej mniej więcej bieg rzeki Ułły. Oddziały tejże dywizji zostały rozbite i rozproszone już pierwszego dnia bolszewickiego ataku.

Podczas ofensywy lipcowej 1920 roku 15 Armia pod dowództwem Augusta Korka otrzymała rozkaz uderzenia w kierunku Głębokiego. Wyróżniła się w bitwie nad Wkrą. Zmuszona do odwrotu poniosła klęskę w bitwie pod Łomżą. Jej resztki uszły wzdłuż granicy pruskiej nad Niemen. Odtworzona wzięła udział w bitwie nad Niemnem, gdzie poniosła duże straty[3]. Rozformowana w grudniu 1920.

Dowódcy armii

[edytuj | edytuj kod]

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]
Skład w lipcu 1919

skład niepełny

Skład 1 listopada 1919

Razem: 32760 „bagnetów”, 740 „szabel”, 625 km i 128 dział.

Skład 4 lipca 1920

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Moszyński 1923 ↓.
  2. T. Paluszyński, Walka o niepodległość Łotwy 1914–1921, Bellona, Warszawa 1999, s. 138-139.
  3. a b c d Odziemkowski 2004 ↓, s. 316.
  4. T. Paluszyński, Walka o niepodległość Łotwy 1914–1921, Bellona, Warszawa 1999, s. 135.
  5. T. Paluszyński, Walka o niepodległość Łotwy 1914-1921, Bellona, Warszawa 1999, s. 283-284.
  6. T. Paluszyński, Walka o niepodległość Łotwy 1914-1921, Bellona, Warszawa 1999, s. 322 i 329-334.
  7. Корк Август Иванович [online], www.hrono.ru [dostęp 2020-04-01].
  8. Меженинов Сергей Александрович [online], www.hrono.ru [dostęp 2018-11-18].
  9. Według T. Paluszyńskiego, opierającego się na źródłach radzieckich, 30 czerwca rozformowana i częściowo włączona do 1 Dywizji Łotewskiej. T. Paluszyński, Walka o niepodległość Łotwy 1914-1921, Bellona, Warszawa 1999, s. 283.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]