11 Dywizja Kawalerii (RFSRR)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1919 |
| Rozformowanie |
1924 |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Tradycje | |
| Kontynuacja |
8 Homelska Dywizja Strzelców |
| Działania zbrojne | |
| wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Dziuńkowem (29 V 1920) bitwa pod Antonowem (4 VI 1920) bitwa pod Samhorodkiem (5 VI 1920) bitwa pod Kijankami (21 VI 1920) bitwa pod Stanisławczykiem (29 VII 1920) Bitwa pod Klikijowem (28 VI 1920) bitwa pod Kurowicami (18 VIII 1920) bitwa pod Kosmowem (12 IX 1920) | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
11 Homelska Dywizja Kawalerii (ros. 11-я Гомельская кавалерийская дивизия) – związek taktyczny kawalerii Armii Czerwonej okresu wojny domowej w Rosji i wojny polsko-bolszewickiej.
Formowanie i walki[edytuj | edytuj kod]
Sformowana w Moskwie w listopadzie 1919. Walczyła z Denikinem w składzie I Korpusu Konnego, następnie 1 Armii Konnej Siemiona Budionnego w Donbasie, nad Donem i pod Majkopem. Od maja 1920 walczyła na froncie polskim. W bitwie pod Beresteczkiem, zagrożona okrążeniem, poniosła wysokie straty. Pod Komarowem nie dopuściła do odcięcia drogi odwrotu przez polską 1 Dywizję Jazdy. 12 września, bez powodzenia, próbowała powstrzymać przeprawiającą się przez Bug polską 1 Dywizję Jazdy[1].
Żołnierze dywizji[edytuj | edytuj kod]
Dowódcy[edytuj | edytuj kod]
- Wasilij Głagolew (24 września – 16 października 1919)
- Wasilij Matuzienko (17 października 1919 r. – 1 lutego 1920 r.)
- Konstantin Stiepnoj (p.o. 1 lutego – 10 kwietnia 1920 r.)
- Fiodor Morozow (10 kwietnia – 3 października 1920 r.)
- Wasilij Korobkow (3 października 1920 – 3 maja 1921 r.)[2]
Komisarze[edytuj | edytuj kod]
- Aleksandr Sokołow (20 września – 30 października 1919 r.)
- Konstantin Ozolin (30 października 1919 r. – 29 stycznia 1920 r.)
- Wasilij Charitonow (3 lutego – 1 kwietnia 1920 r.)
- Nikołaj Wiszniewiecki (16 lipca – 8 sierpnia 1920 r.)
- Pawieł Bachturow (8 sierpnia – 3 października 1920 r.)
- Moris Biełocki (3 października 1920 r. – 9 lipca 1921 r.)[2]
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
Organizacja dywizji w czasie I fazy walk na Ukrainie[3]:
Dowództwo 11 Dywizji Kawalerii
- 1 Brygada Jazdy 11 DK
- 61 pułk kawalerii
- 62 pułk kawalerii
- 2 Brygada Jazdy 11 DK
- 63 pułk kawalerii
- 64 pułk kawalerii
- 3 Brygada Jazdy 11 DK
- 65 pułk kawalerii
- 66 pułk kawalerii
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Odziemkowski 2004 ↓, s. 167.
- ↑ a b Кавалерия гражданской войны. Командный состав кавалерийских соединений и объединений. rkka.ru. [dostęp 2020-12-04]. (ros.).
- ↑ Biernacki 1924 ↓, zał. 12.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mieczysław Biernacki: Działania Armji Konnej Budionnego w kampanji polsko-rosyjskiej 1920 r. 26 V-20 VI 1920. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1924.
- Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.