7 Dywizja Strzelców

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
7 Dywizja Strzelców
Historia
Państwo

 Rosyjska FSRR

Działania zbrojne
wojna domowa w Rosji
wojna polsko-bolszewicka
bitwa pod Chełmem (11-18 VIII 1920)
bitwa pod Stepankowicami(5 IX 1920)
Organizacja
Rodzaj wojsk

Piechota

Podległość

16 Armia

7 Dywizja Strzelcówzwiązek taktyczny piechoty Armii Czerwonej okresu wojny domowej w Rosji i wojny polsko-bolszewickiej.

Formowanie i walki[edytuj | edytuj kod]

Sformowana jesienią 1918 z oddziałów 3 Moskiewskiej Dywizji Piechoty i Kostromskiej Dywizji Piechoty[1].

1 maja 1920 dywizja broniła się na przedpolach Kijowa nad rzeką Zdwiż, zaś 5 maja 1920 na odcinku PietrowcyMoszczun – rz. Irpień – wieś Romanówka – stacja Biełgorodka.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Skład na dzień 12 lipca 1920[2]:

  • dowództwo dywizji
  • 19 Brygada Strzelców
    • 55 pułk strzelców
    • 56 pułk strzelców
    • 57 pułk strzelców
  • 20 Brygada Strzelców
    • 58 pułk strzelców
    • 59 pułk strzelców
    • 60 pułk strzelców
  • 21 Brygada Strzelców
    • 61 pułk strzelców
    • 62 pułk strzelców
    • 63 pułk strzelców
  • 7 pułk kawalerii

Dowódcy dywizji[3][edytuj | edytuj kod]

  • Gierasim Romanow (25 września 1918 - 14 kwietnia 1919)
  • Aleksandr Sobolew (14 kwietnia 1919 - 11 października 1919)
  • Aleksandr Golikow (11 października 1919 - 13 grudnia 1920)
  • Aleksandr Bachtin (13 grudnia 1920 - październik 1922)
  • Michaił Łukin (od 1923)
  • Jarosław Sztrombach (1925 - grudzień 1928)
  • Kazimir Kwiatek (grudzień 1928 - grudzień 1930)
  • Siemion Bieły (grudzień 1930 - 1935)
  • Władimir Turczan (od 1935 - ?)
  • Iwan Sowietnikow (lipiec 1938 - kwiecień 1939)
  • Siergiej Wierzin (maj 1939-16 lipca 1940)
  • Aleksandr Gierasimow (20 lipca 1940 - 22 września 1941; faktycznie zginął 19 września)
  • Karl Kanger (23 września 1941 - 27 grudnia 1941)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]