8 Dywizjon Artyleryjskiego Rozpoznania Pomiarowego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

8 Samodzielny Dywizjon Artyleryjskiego Rozpoznania Pomiarowego[1] (8 sdarp) – pododdział artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego ludowego Wojska Polskiego (poczta polowa nr 83720).

Dywizjon został sformowany w październiku i listopadzie 1944 roku, w lesie na południe od wsi Kąkolewnica Wschodnia[2], w składzie 2 Armii, według sowieckiego etatu Nr 08/555 samodzielnego dywizjonu artyleryjskiego rozpoznania (ros. отдельный разведывательный артиллерийский дивизион). Podstawę formowania jednostki stanowiły rozkazy: Nr 50 Naczelnego Dowódcy WP z dnia 10 października 1944 roku o formowaniu związków i jednostek artylerii WP (...) oraz Nr 36 dowódcy 2 Armii z 20 października 1944 roku o formowaniu związków i jednostek pancernych oraz artylerii.

3 grudnia 1944 roku w Kąkolewnicy żołnierze dyonu złożyli przysięgę. 25 grudnia 1944 roku stan ewidencyjny liczył 235 żołnierzy, w tym 21 oficerów, 49 podoficer i 165 szeregowców. Do stanu etatowego brakowało 26 żołnierzy (10%).

W kwietniu i maju 1945 roku dywizjon, w składzie 2 Armii, wziął udział w operacji łużyckiej i praskiej. Po zakończeniu działań wojennych pododdział został skierowany do Poznania.

W październiku 1945 roku dyon został rozformowany, a na jego bazie utworzono baterię artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego, którą włączono w skład 82 Pułku Artylerii Ciężkiej.

W lutym 1946 roku 82 pac został przeformowany w 27 Warszawski Dywizjon Artylerii Ciężkiej. W strukturze dywizjonu została zachowana bateria artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego w składzie pięciu plutonów: topograficznego, rozpoznania dźwiękowego, liniowego, pomiarowo-rachunkowego i fotogrametrycznego. W lutym 1947 roku bateria została przeformowana na nowy etat. W jej składzie zorganizowano pluton rozpoznania topograficznego i pluton rozpoznania dźwiękowego oraz laboratorium fotogrametryczne.

Obsada personalna dowództwa dywizjonu[3]

Struktura organizacyjna sdarp według etatu Nr 08/555

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. W dokumentach używano także nazw: 8 Dywizjon Artylerii Zwiadowczej, 8 Armijny Samodzielny Dywizjon Zwiadowczy, 8 Dywizjon Pomiarowy, 8 Samodzielny Dywizjon Artylerii Zwiadu.
  2. Kazimierz Kaczmarek, Druga Armia Wojska Polskiego s. 34.
  3. Kazimierz Kaczmarek, Druga Armia Wojska Polskiego s. 710.
  4. Władysław Ways, Regularne jednostki ... s. 145 podał, że dowódcą dyonu był kpt. Jerzy Gawrykow.
  5. Władysław Ways, Regularne jednostki ... s. 145 podał, że pierwszy szef sztabu nosił nazwisko Melin.
  6. Władysław Ways, Regularne jednostki ... s. 145 podał, że kpt. Wasyl Anurow pełnił obowiązki szefa sztabu do lutego 1945 roku.
  7. Władysław Ways, Regularne jednostki ... s. 145 podał, że Jan Swir, w stopniu porucznika, pełnił obowiązki szefa sztabu od lutego 1945 roku.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Igor Błagowieszczański, Artyleria ludowego Wojska Polskiego 1943-1945, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr specjalny 3 (66), Warszawa 1973
  • Igor Błagowieszczański, Artyleria w II wojnie światowej. Studium historyczno-wojskowe, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1983, ISBN 83-11-06909-3
  • Kazimierz Kaczmarek, Druga Armia Wojska Polskiego, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1978
  • Władysław Ways, Regularne jednostki Ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, tom 2, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967