Domenico Ferrata

Domenico Ferrata

Kardynał prezbiter
Data i miejsce urodzenia	4 marca 1847 Gradoli
Data i miejsce śmierci	10 października 1914 Rzym
Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	4 września 1914 – 10 października 1914
sekretarz Kongregacji Nauki Wiary
Okres sprawowania	2 stycznia 1914 – 10 października 1914
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	18 września 1869
Nominacja biskupia	2 kwietnia 1885 tytularny arcybiskup Tessalonica
Sakra biskupia	19 kwietnia 1885
Kreacja kardynalska	22 czerwca 1896 Leon XIII
Kościół tytularny	S. Prisca

{{Duchowny infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = | faksymile = | imię i nazwisko org = | opis grafiki = | miejsce pochówku = | kraj działania = | opis faksymile = Nieznane pola: "imię przybrane oryginalne", "imię i nazwisko oryginalne" oraz "państwo".

Domenico Ferrata (ur. 4 marca 1847 w Gradoli, zm. 10 października 1914 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, dyplomata, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał, Sekretarz Stanu Stolicy Apostolskiej.

Życiorys

Ukończył szkołę jezuicką w Orvieto, a następnie seminarium w rodzinnej diecezji Montefiascone. Uzyskał doktorat utroque iuris w Rzymie. Święcenia kapłańskie otrzymał 18 września 1869. Był profesorem prawa kanonicznego na Ateneum S. Apolinare (od 1876), a następnie teologii dogmatycznej na Ateneum Propaganda Fide. Od 1879 był prywatnym szambelanem i audytorem nuncjatury we Francji. Funkcję tę pełnił do 1882, po czym został podsekretarzem w Kongregacji Obrzędów i Kongregacji ds. Nadzwyczajnych Spraw Kościoła. Uzyskał tytuł prałata domowego. Był nadzwyczajnym apostolskim delegatem do Szwajcarii. Został kanonikiem Patriarchalnej Bazyliki Liberiańskiej. Od 1884 Przewodził Pontyfikalnej Akademii Kościelnej.

2 kwietnia 1885 otrzymał nominację na tytularnego arcybiskupa Tessalonica. Został też parę dni później nuncjuszem w Belgii. Sakry udzielił mu kardynał Lodovico Jacobini. Sekretarz Kongregacji ds. Nadzwyczajnych Spraw Kościoła od 1889. Dwa lata później został nuncjuszem we Francji.

Na konsystorzu z czerwca 1896 kreowany kardynałem. Od 1899 do 1900 pełnił funkcję Kamerlinga Świętego Kolegium Kardynałów. Od 1899 był prefektem Świętej Kongregacji Odpustów i Relikwii. Od października 1900 stał na czele Świętej kongregacji Obrzędów. Urząd ten pełnił do 1902 roku, kiedy to został prefektem kolejnej kongregacji, tym razem Kongregacji Biskupów. W 1908 papież Pius X powołał do istnienia Kongregację ds. Dyscypliny Sakramentów i na jej czele stanął właśnie Ferrata. W 1913 został archiprezbiterem Patriarchalnej Bazyliki Laterańskiej. Brał udział w konklawe 1903 i 1914, na którym wybrano Benedykta XV. Nowy papież mianował go Sekretarzem Stanu, lecz ten zmarł niespełna miesiąc po nominacji. Pochowany został w rodzinnym miasteczku.

Bibliografia

• Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów prof. Salvadora Mirandy
• Catholic-Hirerarchy