Aleksander Szczygło

Aleksander Szczygło
	; Aleksander Szczygło (2008)
Data i miejsce urodzenia	27 października 1963 ; Jeziorany
Data i miejsce śmierci	10 kwietnia 2010 ; Smoleńsk
	Szef Kancelarii Prezydenta RP
Okres	od 2 sierpnia 2006; do 7 lutego 2007
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik	Robert Draba (p.o.)
Następca	Robert Draba (p.o.)
	Minister obrony narodowej
Okres	od 7 lutego 2007; do 7 września 2007; i ponownie od 10 września 2007 do 16 listopada 2007
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik	Radosław Sikorski
Następca	Bogdan Klich
	Poseł VI kadencji Sejmu
Okres	od 5 listopada 2007; do 15 stycznia 2009
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
	Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego
Okres	od 15 stycznia 2009; do 10 kwietnia 2010
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik	Władysław Stasiak
Następca	Zbigniew Nowek (p.o.)
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach
	Wiadomości w Wikinews

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 29 wrz 2015, była oparta na tej wersji.

Aleksander Marek Szczygło (ur. 27 października 1963 w Jezioranach, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polski polityk, od 2001 do 2006 i od 2007 do 2009 poseł na Sejm, w 2007 minister obrony narodowej, były szef Kancelarii prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, od 2009 do 2010 szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego.

Życiorys

Rodzina i wykształcenie

Syn Stanisława i Stefanii Szczygłów. Miał pięcioro rodzeństwa^[1]. Wraz z rodziną mieszkał w Czerwonce w gminie Biskupiec^[2]. W latach 1978–1983 uczęszczał do Technikum Kolejowego w Olsztynie^[3]. W 1990 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego. W 1996 ukończył roczny kurs dla pracowników administracji publicznej z Europy Środkowej i Wschodniej organizowanym przez Uniwersytet w Georgetown (zajęcia odbywały się na University of Wisconsin) oraz odbył praktykę w Kongresie Stanów Zjednoczonych.

Działalność zawodowa i polityczna

W latach 1990–1991 pracował jako asystent senatora Lecha Kaczyńskiego w Biurze OKP w Gdańsku. Jednocześnie pracował jako specjalista w biurze prawnym Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność". W latach 1991–1992 pracował jako specjalista ds. legislacyjnych w kierowanym przez Lecha Kaczyńskiego Biurze Bezpieczeństwa Narodowego, a po powołaniu Lecha Kaczyńskiego na stanowisko prezesa Najwyższej Izby Kontroli w 1992 został dyrektorem gabinetu prezesa NIK, w urzędzie tym był zatrudniony do 1995.

W 1997 był doradcą głównego inspektora w Głównym Inspektoracie Pracy. W latach 1997–2000 pracował jako dyrektor Departamentu Informacji i Kształcenia Europejskiego w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej. W 2001 był doradcą prezesa zarządu PKO BP.

W 2001 został wybrany do Sejmu z listy Prawa i Sprawiedliwości. W 2004 bez powodzenia kandydował do Parlamentu Europejskiego. Pełnił wówczas również mandat eurodeputowanego z ramienia parlamentu. 25 września 2005 ponownie uzyskał mandat poselski.

23 grudnia 2005 został powołany na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej. Przestał pełnić tę funkcję 2 sierpnia 2006. Tego samego dnia objął urząd szefa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, rezygnując z zasiadania w parlamencie.

7 lutego 2007 został powołany na stanowisko ministra obrony narodowej w miejsce Radosława Sikorskiego, który podał się do dymisji. 14 marca tego samego roku otrzymał nominację w skład Rady Bezpieczeństwa Narodowego. 7 września został odwołany z Rady Ministrów i jednocześnie powołany na sekretarza stanu i kierownika w Ministerstwie Obrony Narodowej, 10 września prezydent Lech Kaczyński ponownie wręczył mu nominację na ministra obrony narodowej.

W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz trzeci uzyskał mandat poselski, otrzymując w okręgu olsztyńskim 29 592 głosy. 15 stycznia 2009 został mianowany szefem Biura Bezpieczeństwa Narodowego, tracąc z upływem tego dnia mandat poselski.

Zginął 10 kwietnia 2010 w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej^[4]. 21 kwietnia został pochowany w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie^[5].

Odznaczenia i upamiętnienie

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski – 2010, pośmiertnie^[6]
Odznaka pamiątkowa Ministerstwa Obrony Narodowej – 2007, ex officio
Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej (cywilny) – 2009, Węgry^[7]
Order "Za Zasługi" II Stopnia – 2010, Ukraina^[8]

Upamiętnienie

Tablice poświęcone Aleksandrowi Szczygle odsłonięto w 2010 na cmentarzu w Węgoju koło Jezioran^[9] na grobie jego rodziców^[10], w 2012 w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Olsztynie^[11], a w 2013 na budynku Zespołu Szkół Samochodowych im. por. A.M. Bocheńskiego w Olsztynie (w przeszłości Technikum Kolejowe, które ukończył Aleksander Szczygło)^[12] oraz w Ełku (na budynku, gdzie w przeszłości Aleksander Szczygło otworzył swoje pierwsze biuro poselskie)^[13]^[14].

W 2012 imię Aleksandra Szczygły otrzymała Sala Kominkowa w Ministerstwie Obrony Narodowej^[15].

↑ Aleksander Szczygło (27.10.1963 – 10.04.2010). gazeta.pl, 7 kwietnia 2011. [dostęp 2013-10-25].
↑ Aleksander Szczygło w domu nazywany był Markiem. wyborcza.pl, 12 kwietnia 2010. [dostęp 2013-10-25].
↑ Tablica ku czci ministra. wm.pl, 25 października 2013. [dostęp 2013-10-25].
↑ Lista pasażerów i załogi samolotu TU-154. msw.gov.pl, 10 kwietnia 2010. [dostęp 2013-10-25].
↑ Uroczystości pogrzebowe szefa BBN Aleksandra Szczygły. interia.pl, 21 kwietnia 2010. [dostęp 2013-10-25].
↑ M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 587
↑ 44/2009. (III. 28.) KE határozat, kitüntetés adományozásáról. kozlonyok.hu. [dostęp 2012-04-12]. (węg.).
↑ Ukraiński Order Zasługi dla szefa BBN. bbn.gov.pl. [dostęp 20 lutego 2011].
↑ Tablica ku czci Aleksandra Szczygło. ro.com.pl, 30 maja 2010. [dostęp 2013-10-25].
↑ Węgój: Trzeci pogrzeb Aleksandra Szczygły. se.pl, 30 maja 2010. [dostęp 2013-10-25].
↑ Upamiętniono Aleksandra Szczygłę. niezalezna.pl, 15 kwietnia 2012. [dostęp 2013-10-25].
↑ Od dziś tablica upamiętnia związki Aleksandra Szczygło z Olsztynem. olsztyn24.com, 25 października 2013. [dostęp 2013-10-25].
↑ Odsłonili tablicę ku czci Aleksandra Szczygły. elk.wm.pl, 9 grudnia 2013. [dostęp 18 grudnia 2013].
↑ W Ełku upamiętniono Aleksandra Szczygłę. pis.org.pl, 15 grudnia 2013. [dostęp 18 grudnia 2013].
↑ Sala imienia Aleksandra Szczygły. wp.mil.pl, 11 kwietnia 2012. [dostęp 2013-10-25].

Bibliografia

Strona sejmowa posła VI kadencji. [dostęp 2013-10-25].

[1] Aleksander Szczygło (27.10.1963 – 10.04.2010). gazeta.pl, 7 kwietnia 2011. [dostęp 2013-10-25].

[2] Aleksander Szczygło w domu nazywany był Markiem. wyborcza.pl, 12 kwietnia 2010. [dostęp 2013-10-25].

[3] Tablica ku czci ministra. wm.pl, 25 października 2013. [dostęp 2013-10-25].

[4] Lista pasażerów i załogi samolotu TU-154. msw.gov.pl, 10 kwietnia 2010. [dostęp 2013-10-25].

[5] Uroczystości pogrzebowe szefa BBN Aleksandra Szczygły. interia.pl, 21 kwietnia 2010. [dostęp 2013-10-25].

[6] M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 587

[7] 44/2009. (III. 28.) KE határozat, kitüntetés adományozásáról. kozlonyok.hu. [dostęp 2012-04-12]. (węg.).

[8] Ukraiński Order Zasługi dla szefa BBN. bbn.gov.pl. [dostęp 20 lutego 2011].

[9] Tablica ku czci Aleksandra Szczygło. ro.com.pl, 30 maja 2010. [dostęp 2013-10-25].

[10] Węgój: Trzeci pogrzeb Aleksandra Szczygły. se.pl, 30 maja 2010. [dostęp 2013-10-25].

[11] Upamiętniono Aleksandra Szczygłę. niezalezna.pl, 15 kwietnia 2012. [dostęp 2013-10-25].

[12] Od dziś tablica upamiętnia związki Aleksandra Szczygło z Olsztynem. olsztyn24.com, 25 października 2013. [dostęp 2013-10-25].

[13] Odsłonili tablicę ku czci Aleksandra Szczygły. elk.wm.pl, 9 grudnia 2013. [dostęp 18 grudnia 2013].

[14] W Ełku upamiętniono Aleksandra Szczygłę. pis.org.pl, 15 grudnia 2013. [dostęp 18 grudnia 2013].

[15] Sala imienia Aleksandra Szczygły. wp.mil.pl, 11 kwietnia 2012. [dostęp 2013-10-25].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]