Callirrhoe (księżyc)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Callirhoe
Ilustracja
Calirrhoe widziana przez ziemski teleskop. Kółko wskazuje położenie księżyca.
Planeta

Jowisz

Odkrywca

SpacewatchJim V. Scotti, Timothy Spahr, Robert McMillan, Jeff A. Larsen, Joe Montani, Arianna Gleason i Tom Gehrels[1]

Data odkrycia

19 października 1999[1]

Tymczasowe oznaczenie

S/1999 J 1

Charakterystyka orbity
Półoś wielka

24 099 000 km[2]

Mimośród

0,2796[2]

Okres obiegu

758,82 d[2]

Nachylenie do ekliptyki

147,080°[2]

Długość węzła wstępującego

283,104°[2]

Argument perycentrum

23,909°[2]

Anomalia średnia

107,962°[2]

Własności fizyczne
Średnica równikowa

7 km[3]

Masa

~8,7 x 1014 kg

Średnia gęstość

2,6 g/cm³

Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni

~0,0031 m/s²

Albedo

0,04

Jasność absolutna

14,2m[3]

Jasność obserwowana
(z Ziemi)

20,8m[3]

Callirrhoe (Jowisz XVII) – niewielki zewnętrzny księżyc Jowisza.

Odkrycie[edytuj | edytuj kod]

Został odkryty w programie Spacewatch na serii zdjęć wykonanych od 6 października do 4 listopada 1999 roku[4][5]. Pierwotnie uznany został za planetoidę i oznaczony symbolem 1999 UX18. Dopiero Tim Spahr 18 lipca 2000 roku zauważył, że krąży ona wokół Jowisza[4].

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Nazwa satelity pochodzi od mitycznej Callirrhoe, matki Ganimedesa.

Charakterystyka fizyczna[edytuj | edytuj kod]

Callirrhoe ma około 8,6 km średnicy. Średnia gęstość tego ciała to ok. 2,6 g/cm3, a składa się przeważnie z krzemianów. Albedo satelity wynosi około 0,04. Z Ziemi można go zaobserwować jako obiekt o jasności wizualnej co najwyżej 20,8 magnitudo.

Callirrhoe obiega Jowisza ruchem wstecznym, czyli w kierunku przeciwnym do obrotu planety wokół własnej osi. Satelita należy do grupy Pazyfae.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Callirhoe. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-15]. (ang.).
  2. a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-19]. (ang.).
  3. a b c Scott Sheppard, Moons of Jupiter [online], Carnegie Science [dostęp 2020-03-14] (ang.).
  4. a b New Outer Satellite of Jupiter Discovered. [w:] Minor Planet Center [on-line]. 2000. [dostęp 2016-02-19]. (ang.).
  5. IAUC 7460. [w:] IAU Central Bureau for Astronomical Telegrams [on-line]. 2000-07-20. [dostęp 2016-02-19]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Callirrhoe. [w:] Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [dostęp 2009-11-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-24)].
  • Callirhoe. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-15]. (ang.).