Kalyke
| ||
| ||
| Planeta | Jowisz | |
| Odkrył | Scott Sheppard, David Jewitt, Yanga Fernández i Eugene A. Magnier | |
| Data odkrycia | 23 listopada 2000[1] | |
| Tymczasowe oznaczenie | S/2000 J 2[1] | |
| Charakterystyka orbity | ||
| Półoś wielka | 23 565 000[2] km | |
| Mimośród | 0,2466[2] | |
| Okres obiegu | 742,04[2] d | |
| Nachylenie do ekliptyki | 165,121[2]° | |
| Długość węzła wstępującego | 43,864[2]° | |
| Argument perycentrum | 218,934[2]° | |
| Anomalia średnia | 255,702[2]° | |
| Własności fizyczne | ||
| Średnica równikowa | 5[3] km | |
| Masa | ~1,9 × 1014 kg | |
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni | ~0,0019 m/s2 | |
| Albedo | 0,04 | |
| Jasność absolutna | 15,3[3]m | |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) |
21,8[3]m | |
Kalyke (Jowisz XXIII) – mały zewnętrzny księżyc Jowisza, odkryty w 2000 roku przez grupę astronomów z Uniwersytetu Hawajskiego, kierowaną przez Scotta Shepparda.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
W mitologii greckiej Kalyke była matką Endymiona. Wcześniej księżyc nosił tymczasowe oznaczenie S/2000 J 2[1].
Charakterystyka fizyczna[edytuj | edytuj kod]
Kalyke jest jednym z najmniejszych księżyców Jowisza, jego średnicę ocenia się na około 5 km. Średnia gęstość tego ciała ma wartość ok. 2,6 g/cm3, a składa się przeważnie z krzemianów. Powierzchnia księżyca jest bardzo ciemna – jego albedo wynosi zaledwie 0,04. Z Ziemi można go zaobserwować jako obiekt o jasności wizualnej co najwyżej 21,8 magnitudo.
Kalyke obiega Jowisza ruchem wstecznym, czyli w kierunku przeciwnym do obrotu planety wokół własnej osi. Satelita należy do grupy Karme. Jest bardziej czerwony niż inne księżyce z tej grupy[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- Księżyce galileuszowe
- Lista naturalnych satelitów Jowisza
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Kalyke (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-23].
- ↑ a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters (ang.). Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-18].
- ↑ a b c Scott Sheppard, Moons of Jupiter, Carnegie Science [dostęp 2020-03-14] (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Kalyke. W: Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-13)].
- Kalyke (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-23].
| ||||||||||||||||||||||||||
