Aitne
|
||
| Planeta | Jowisz | |
| Odkrył | Scott Sheppard, David Jewitt i Jan Kleyna | |
| Data odkrycia | 9 grudnia 2001 | |
| Tymczasowe oznaczenie | S/2001 J 11 | |
| Charakterystyka orbity | ||
| Półoś wielka | 23 317 000[1] km | |
| Mimośród | 0,2627[1] | |
| Okres obiegu | 730,12[1] d | |
| Nachylenie do ekliptyki | 165,048[1]° | |
| Długość węzła wstępującego | 8,679[1]° | |
| Argument perycentrum | 99,401[1]° | |
| Anomalia średnia | 105,000[1]° | |
| Własności fizyczne | ||
| Średnica równikowa | 3[2] km | |
| Masa | ~9 × 1013 kg | |
| Średnia gęstość | 2,6 g/cm3 | |
| Albedo | 0,04 | |
| Jasność absolutna | 16,1[2]m | |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) |
22,7[2]m | |
Aitne (Jowisz XXXI) – mały zewnętrzny księżyc Jowisza, odkryty w 2001 roku przez astronomów Scotta Shepparda, Davida Jewitta i Jana Kleynę.
Nazwa[edytuj]
Nazwa księżyca pochodzi od bogini z mitologii greckiej, Ajtne (Aitne), która była utożsamiana z wulkanem Etną. Bogini ta była również kochanką boga Zeusa (Jowisza).
Charakterystyka fizyczna[edytuj]
Aitne jest jednym z mniejszych księżyców Jowisza, jego średnicę ocenia się na ok. 3 km. Średnia gęstość tego ciała to ok. 2,6 g/cm3, składa się ono głównie z krzemianów. Powierzchnia księżyca jest bardzo ciemna – jego albedo wynosi zaledwie 0,04. Z Ziemi można go zaobserwować jako obiekt o jasności wizualnej co najwyżej 22,7 magnitudo.
Aitne porusza się ruchem wstecznym w stosunku do kierunku ruchu obrotowego Jowisza. Zaliczana jest do grupy Karme.
Zobacz też[edytuj]
- chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- księżyce galileuszowe
- lista naturalnych satelitów Jowisza
Przypisy
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Aitne. W: Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-24)].
- Aitne (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2016-02-18].
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
