Harpalyke
|
||
| Planeta | Jowisz | |
| Odkrył | Scott Sheppard, David Jewitt, Yanga Fernández i Eugene Magnier | |
| Data odkrycia | 23 listopada 2000 | |
| Tymczasowe oznaczenie | S/2000 J 5 | |
| Charakterystyka orbity | ||
| Półoś wielka | 21 106 000[1] km | |
| Mimośród | 0,2296[1] | |
| Okres obiegu | 623,32[1] d | |
| Nachylenie do ekliptyki | 148,759[1]° | |
| Długość węzła wstępującego | 29,834[1]° | |
| Argument perycentrum | 134,505[1]° | |
| Anomalia średnia | 215,956[1]° | |
| Własności fizyczne | ||
| Średnica równikowa | 4[2] km | |
| Masa | ~1,2 × 1014 kg | |
| Średnia gęstość | 2,6 g/cm3 | |
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni | ~0,0016 m/s2 | |
| Albedo | 0,04 | |
| Jasność absolutna | 15,2[2]m | |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) |
22,2[2]m | |
Harpalyke (Jowisz XXII) – mały księżyc Jowisza, odkryty przez grupę astronomów z Uniwersytetu Hawajskiego, kierowaną przez Scotta Shepparda w 2000 roku.
Nazwa[edytuj]
Nazwa pochodzi od mitycznej Harpalyke, córki Klymenosa.
Charakterystyka fizyczna[edytuj]
Harpalyke jest jednym z najmniejszych księżyców Jowisza, jego średnicę ocenia się na około 4 km. Średnia gęstość tego ciała to ok. 2,6 g/cm3, składa się ono głównie z krzemianów. Powierzchnia księżyca jest bardzo ciemna – jego albedo wynosi zaledwie 0,04. Z Ziemi można go zaobserwować jako obiekt o jasności wizualnej co najwyżej 22,2 magnitudo.
Harpalyke obiega Jowisza ruchem wstecznym, czyli w kierunku przeciwnym do obrotu planety wokół własnej osi. Satelita należy do grupy Ananke.
Zobacz też[edytuj]
- Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- Księżyce galileuszowe
- Lista naturalnych satelitów Jowisza
Przypisy
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Harpalyke. W: Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [dostęp 2016-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-13)].
- Harpalyke (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2016-02-16].
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
