Dywizja Strzelców Konnych (Królestwo Kongresowe)

Dywizja Strzelców Konnych

Historia
Państwo	Królestwo Polskie
Sformowanie	1815
Rozformowanie	1831
Dowódcy
Pierwszy	Antoni Paweł Sułkowski
Ostatni	Stanisław Klicki
Organizacja
Dyslokacja	Łowicz
Rodzaj wojsk	kawaleria
Podległość	Korpus Jazdy Polskiej

Chorąży strzelców konnych Królestwa Kongresowego (Bronisław Gembarzewski, 1897)

Dywizja Strzelców Konnych – związek taktyczny wojsk Królestwa Polskiego.

Struktura organizacyjna i obsada personalna

Dywizja razem z Dywizją Ułanów stanowiła Korpus Jazdy Polskiej. Dywizja dzieliła się na cztery pułki. Sztab dywizji znajdował się w Łowiczu.

Dowódcy dywizji

• gen. dyw. Antoni Paweł Sułkowski
• gen. dyw. Stanisław Klicki 1816-1831

Jan Nepomucen Umiński

1 brygada (Piotrków)
dowódcy brygady

• gen. Jan Nepomucen Umiński
• gen. Konstanty Przebendowski

pułki:

• 1 pułk strzelców konnych w Piotrkowie
• 3 pułk strzelców konnych w Warce

2 brygada (Kutno)
dowódcy brygady

• gen. Stanisław Klicki
• gen. Antoni Potocki
• gen. Kazimierz Dziekoński

pułki:

• 2 pułk strzelców konnych w Łowiczu (sztab)
• 4 pułk strzelców konnych w Kutnie

Uzbrojenie i umundurowanie

Uzbrojenie strzelca konnego składało się z karabinka typu tulskiego, szabli i pistoletów. Mundur był w kolorze ciemnozielonym. Odmienne kolory lampasów, wypustek i wyłogów miał każdy z pułków. Strzelcy konni mieli czapki wysokie, okrągłe z pomponem. Na czapce orzeł i numer pułku.

Bibliografia

• Marian Kukiel, Historia wojskowości w Polsce, Wyd. Orbis, Londyn 1949.
• Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce. T.3. Lwów, Warszawa, Kraków: Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, 1923.