Etruria

Etruria (gr. Τυρρηνία Tyrrhenia, łac. Etruria lub Tuscia, od czego pochodzi wł. Toscana) to kraina historyczna w starożytnej Italii, znajdująca się w środkowej części Półwyspu Apenińskiego nad Morzem Tyrreńskim, pokrywająca się ze współczesną Toskanią i północnym Lacjum. Kraina ta otoczona jest na północy i północnym wschodzie łańcuchem Apeninów, na południu i wschodzie Tybrem. Główna rzeka Arnus (Arno). Kraj na ogół górzysty, na południu zaś ślady pochodzenia wulkanicznego. Liczne jeziora: Trazymeńskie, Sabatyńskie i in. wypełniają wygasłe i zapadłe kratery. Wybrzeże morskie posiadało w starożytności gęste zaludnienie i uprawne grunta. Apeniny zapewniały budulec na mieszkania i okręty. Wyspa Ilva, dzisiejsza Elba, dostarczała żelaza; w Etrurii znajdowano również miedź i ołów. W wielu miejscach pozostały potężne ruiny murów, świadczące o rozległości ówczesnych miast. Od około 1000 p.n.e. Etruria była zamieszkana przez Etrusków. Od III w. p.n.e. pod panowaniem Rzymian.

Główne miasta

Etruria

• Arretium – (Arezzo)
• Caere – (Cerveteri)
• Clusium – (Chiusi)
• Cortona
• Perusia – (Perugia)
• Pisae – (Piza)
• Populonia
• Rusellae
• Tarquinii – (Tarkwinia)
• Veii – (Weje)
• Vetulonia
• Volsinii – (Bolsena)
• Volterrae – (Volterra)
• Vulci – (Wulczi).