Gotha G.V
|
||
 Gotha G.V |
||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Cesarstwo Niemieckie |
|
| Producent | Gotha | |
| Konstruktor | Hans Burkhard | |
| Typ | ciężki samolot bombowy | |
| Konstrukcja | dwupłat konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne, stałe | |
| Załoga | 3 | |
| Historia | ||
| Data oblotu | 1917 | |
| Lata produkcji | 1917 – 1918 | |
| Egzemplarze | 205 | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | 2× silnik rzędowy Mercedes D.IVa | |
| Moc | 382 kW (520 KM) 2× 191 kW (260 KM) |
|
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 23,70 m | |
| Długość | 12,42 m | |
| Wysokość | 4,50 m | |
| Powierzchnia nośna | 89,5 m² | |
| Masa | ||
| Własna | 2739 kg | |
| Użyteczna | 1228 kg | |
| Startowa | 3967 kg | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 140 km/h | |
| Pułap | 6500 m | |
| Zasięg | 840 km | |
| Dane operacyjne | ||
| Uzbrojenie | ||
| 2 lub 3 × km Parabellum lMG 14 kal. 7,92 mm | ||
| Użytkownicy | ||
| Cesarstwo Niemieckie | ||
Gotha G.V – ciężki bombowiec używany przez Luftstreitkräfte (Cesarska Niemiecka Służba Powietrzna) podczas pierwszej wojny światowej.
Spis treści
Rozwój[edytuj]
Użycie bojowe G.IV udowodniło, że zabudowanie zbiorników paliwa w gondolach silników było błędem. W razie katastrofy podczas lądowania zbiorniki mogły pęknąć i rozlać paliwo na gorące silniki. To stanowiło poważny problem, ponieważ wypadki przy lądowaniu stanowiły 75% strat niebojowych. Aby temu zaradzić firma Gothaer stworzyła wersję G.V, w której zbiorniki paliwa znajdowały się w centropłacie. Mniejsze gondole silników zostały zamontowane na rozpórkach powyżej dolnych płatów.
W Gotha G.V siedzisko pilota zostało przesunięte w lewo a zaraz zanim zainstalowano zbiorniki paliwa. To blokowało możliwość przechodzenia członków załogi pomiędzy trzema stanowiskami strzeleckimi istniejącą w poprzednich wersjach. Wszystkie bomby w tej wersji były przenoszone na podwieszeniach zewnętrznych. Nowa Gotha zawierała ważną innowację w formie "tunelu karabinowego", gdzie spód tylnego kadłuba był zakrzywiony co umożliwiało umieszczenie skierowanego w dół karabinu maszynowego chroniącego przed atakiem od dołu usuwając tym samym martwy sektor ostrzału.
Podstawowy wariant G.V nie oferował żadnego wzrost osiągów w porównaniu do G.IV. G.V był o 350 kg cięższy od G.IV z powodu dodatkowego wyposażenia i użycia niewystarczającej ilości wysuszonego drewna. Silniki Mercedes D.IVa nie mogły wytworzyć teoretycznej mocy 190 kW z powodu stosowania paliwa o niższej jakości.
Użycie bojowe[edytuj]
G.V wszedł do służby w sierpniu 1917 roku. Z powodu wspomnianych ograniczeń przeważnie nie mógł latać na pułapie tak dużym jak G.IV. Przez Niemców użyty w 1919 roku podczas powstania wielkopolskiego. Po wojnie był używany przez lotnictwo polskie.
Użytkownicy[edytuj]
Literatura[edytuj]
- "The Complete Encyclopedia of Flight 1848-1939", John Batchelor & Malcolm V. Lowe
