Przejdź do zawartości

Fokker A.I

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fokker A.I
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Producent

Fokker Flugzeug-Werke GmbH

Typ

obserwacyjny

Konstrukcja

mieszana stalowo-drewniana

Załoga

2

Historia
Data oblotu

1915

Lata produkcji

1915–1916

Dane techniczne
Napęd

1 x silnik rotacyjny Oberursel U.0

Moc

80 KM (58,8 kW)

Wymiary
Rozpiętość

12,12 m

Długość

7,54 m

Wysokość

2,75 m

Powierzchnia nośna

16 m²

Osiągi
Prędkość maks.

135 km/h

Pułap

3000 m

Zasięg

400 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
brak
Użytkownicy
Luftstreitkräfte
Kaiserliche Marine
K.u.k. Luftfahrtruppen

Fokker A.I (oznaczenie fabryczne M. 8) – niemiecki nieuzbrojony jednopłatowy samolot obserwacyjny z okresu I wojny światowej, zbudowany w zakładach Fokkera.

Fokker A.I był samolotem klasy A, czyli nieuzbrojonym jednopłatowcem. Służył w latach 1914–1915, na początku I wojny światowej. Podobnie jak wcześniejszy Fokker M.5, napędzany był tym samym siedmiocylindrowym silnikiem rotacyjnym Oberursel o mocy 80 KM (58,8 kW)[1], kopią silnika Gnome Lambda o tej samej mocy; silnik Oberusel był wykorzystywany przez wszystkie wojskowe jednopłatowce Fokkera do czasu wprowadzenia do służby myśliwca Fokker E.II w latach 1915-1916[2].

Fokkery A.I, A.II i A.III wywodziły się od zakupionego we Francji Morane-Saulnier H. Na jego podstawie Martin Kreutzer opracował płatowiec M.5, od której pochodził powiększony A.I[3]. Podstawowym ulepszeniem zastosowanym w maszynach Fokkera była kratownica kadłuba spawana ze stalowych rur, w odróżnieniu od pierwotnej drewnianej Morane’a[4]. Prototyp powiększonego M.5, dwumiejscowy M.6, zbudowany w czerwcu 1914 roku, szybko się rozbił. Wersja seryjna M.8, produkowana od września 1914 roku, była (podobnie jak prototyp) górnopłatem, różniła się pokryciem kadłuba dochodzącym do pierwszego dźwigara skrzydła; za to boczne pokrycie kadłuba było wycięte na wysokości kabiny, dla poprawienia widoczności[5].

Samolot A.I przypominał znacznie powiększonego Fokkera M.5, z wysoką piramidą na grzbiecie, do której zamontowane było sześć kompletów odciągów. Trzy z nich były nieruchome, zamocowane do przedniego dźwigara skrzydła – ich zadaniem było przenoszenie obciążeń skrzydła i podwozia. Pozostałe trzy pary były ruchome, zamocowane do tylnego dźwigara, i służyły do wyginania płaszczyzny skrzydła. Skrzydła miały po 14 żeber. Samoloty A.I i wczesne maszyny typu A.II były budowane w zakładach Fokkera i, na mocy licencji, w Halberstädter Flugzeug-Werke[2].

Tuż przed wojną Anton Fokker wielokrotnie dawał pokazy akrobatyczne na swoim M.5[4]. Zachęcone, dowództwo Luftstreitkräfte (lotnictwa niemieckiego) zamówiło samolot M.8 pod wojskowym odznaczeniem A.I. Łącznie w zakładach Fokker i Halberstadt zostało wyprodukowane ok. 63 maszyn[3].

Dane techniczne

[edytuj | edytuj kod]

Dane wg J. Scott, Fokker Eindecker Compendium[1]:

Opis
  • Załoga: 2, pilot i obserwator
  • Długość: 7,54 m
  • Rozpiętość: 12,12 m
  • Wysokość: 2,75 m
  • Powierzchnia skrzydeł: 16 m²
  • Silnik: 1 × Oberursel U.0, 58,8 kW (80 hp)
Osiągi

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Scott 2012 ↓, s. 18.
  2. a b Scott 2012 ↓, s. 23, 25–27.
  3. a b Scott 2012 ↓, s. 14–15, 23.
  4. a b Thomas R. Funderburk: The early birds of war; the daring pilots and fighter airplanes of World War I. New York: Grosset & Dunlap, 1968, s. 29.
  5. Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of the First World War. London: Putnam, 1970, s. 337-338. ISBN 0-85177-809-7.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]