Gromobój (pociąg pancerny)
Gromobój - improwizowany polski pociąg pancerny z okresu walk polsko-ukraińskich w latach 1918-1919. Pociąg ten powstał z inicjatywy kolejarzy z Zagórza[1] w Fabryce Maszyn i Wagonów w Sanoku. Brał udział w walkach w rejonie węzła kolejowego w Zagórzu.
7 lutego 1919 batalion polowy pułku piechoty ziemi rzeszowskiej przy wsparciu baterii haubic z Jasienia oraz pociągu pancernego „Gromobój” zdobył miejscowości Bandrów i Daszówkę[2].
Pancerz pociągu zbudowany był z ceglanych ścian, między którymi znajdował się żwir rzeczny[3].
Odznaka pamiątkowa[edytuj | edytuj kod]
Odznaka w kształcie tarczy herbowej, odlewana w jasnym brązie, srebrzona obustronnie w kąpieli, lekko oksydowana, minimalnie wypukła. Wymiary: 42x48 mm, grubość ok. 2 mm. U góry daty: 8 XII 18 - 8 VIII 19. Pomiędzy datami wianek, z którego biją dwie zygzakowate linie piorunów. Pod wiankiem fantazyjny napis: Pancernik. Pod napisem wyobrażenie wozu bojowego, a pod nim napis: Gromobój. Odznaka noszona na śrubie[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wortal Turystyczny, www.wortal-turystyczny.pl [dostęp 2017-11-23].
- ↑ Mieczysław Roszkiewicz: Zarys historii wojennej 18-go Pułku Piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, s. 6, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- ↑ Edward Zając: Jak Sanok wybił się na niepodległość. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1995, s. 30. ISBN 83-901466-3-0.
- ↑ Marian Żebrowski: "Zarys historii polskiej broni pancernej 1918-1947" s.109.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marian Żebrowski: "Zarys historii polskiej broni pancernej 1918-1947". Zarząd Zrzeszenia Kół Oddz. Broni Pancernej. Londyn 1971
| |||||||||||||||||||||||||||||
