Kietrz: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m →Położenie: poprawa linkowań |
redakcyjne, int., poprawa linków |
||
Linia 47: | Linia 47: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
Osada słowiańska z [[XI wiek]]u. [[Lokacja (historia)|Lokacji]] miasta dokonał w 1321 roku biskup [[Konrad z Ołomuńca]]<ref>Na Ziemi Ojców, Rocznik Ziem Zachodnich i Północnych, 1962, Towarzystwo Rozwoju Ziem Zachodnich, |
Osada słowiańska z [[XI wiek]]u. [[Lokacja (historia)|Lokacji]] miasta dokonał w 1321 roku biskup [[Konrad z Ołomuńca]]<ref>''Na Ziemi Ojców, Rocznik Ziem Zachodnich i Północnych'', 1962, Towarzystwo Rozwoju Ziem Zachodnich, s. 199</ref>. |
||
W latach |
W latach 1557–1877 Kietrz był własnością śląskiego rodu [[Ród von Gaschin|von Gaschin]]. Kietrz z okolicami stanowił od średniowiecza majątek [[Archidiecezja ołomuniecka|biskupstwa ołomunieckiego]], co czyniło z niego tzw. [[Morawskie enklawy na Śląsku|morawską enklawę na Śląsku]]. Po [[wojny śląskie|I wojnie śląskiej]] od 1742 znalazł się w granicach [[Królestwo Prus|Królestwa Prus]] i stał się głównym ośrodkiem kościelnego [[dystrykt kietrzański|dystryktu kietrzańskiego]] formalnie podległego archidiecezji ołomunieckiej do 1972. |
||
Jednym z głównych zajęć mieszkańców Kietrza było tkactwo. W 1905 r. kierownictwo Królewskiej Szkoły Tkackiej w Kietrzu objął [[Richard Keilholz]], który uruchomił tu m.in. tkalnię mechaniczną z maszyną żakardową oraz propagował produkcję dywanów typu |
Jednym z głównych zajęć mieszkańców Kietrza było [[tkactwo]]. W 1905 r. kierownictwo Królewskiej Szkoły Tkackiej w Kietrzu objął [[Richard Keilholz]], który uruchomił tu m.in. tkalnię mechaniczną z maszyną żakardową oraz propagował produkcję dywanów typu „perskiego”. Po wybuchu I wojny światowej Keilholz zorganizował w Kietrzu system chałupniczych szwalni, szyjących bieliznę dla armii pruskiej<ref>Syniawa Mirosław: ''Richard Keilholz'', w: „Przyroda Górnego Śląska” nr 57 jesień 2009, s. 13–15</ref>. Szkoła Tkacka działała w Kietrzu do 1935 r. |
||
Podczas II wojny światowej w miejscowości od 1942 roku funkcjonował jeden z sieci niemieckich obozów koncentracyjnych przeznaczonych dla Polaków na Śląsku |
Podczas II wojny światowej w miejscowości od 1942 roku funkcjonował jeden z sieci niemieckich obozów koncentracyjnych przeznaczonych dla Polaków na Śląsku – [[Polenlager]] 92<ref>Roman Z. Hrabar, Niemieckie obozy dla Polaków na Śląsku w czasie II wojny światowej „Polenlager”, Śląski Instytut Naukowy w Katowicach, Wydawnictwo „Śląsk”, 1972</ref>. |
||
Zabytkowe centrum zostało spalone przez wojska radzieckie. Po II wojnie ruiny rozebrano a odzyskaną cegłę wywieziono z miasta. Powojenny rozwój miasta ściśle związany był Fabryką Dywanów |
Zabytkowe centrum zostało spalone przez wojska radzieckie. Po II wojnie ruiny rozebrano, a odzyskaną cegłę wywieziono z miasta. Powojenny rozwój miasta ściśle związany był Fabryką Dywanów „Welur” i kombinatem rolnym. |
||
Po 1945 r. ludność niemiecką, która pozostała w Kietrzu wysiedlono do Niemiec. W maju 1946 administracyjnie zatwierdzono obecną nazwę<ref>Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. ({{Monitor Polski|rok=1946|numer=44|pozycja=85}}).</ref>. |
Po 1945 r. ludność niemiecką, która pozostała w Kietrzu wysiedlono do Niemiec. W maju 1946 administracyjnie zatwierdzono obecną nazwę<ref>Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. ({{Monitor Polski|rok=1946|numer=44|pozycja=85}}).</ref>. |
||
W latach |
W latach 1945–1991 stacjonowała tu [[Strażnica WOP Kietrz|strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza]]. Z dniem 16 maja 1991 roku strażnica została przejęta przez [[Straż Graniczna (Polska)|Straż Graniczną]] i funkcjonowała do 30 czerwca 2006 r., kiedy to została rozformowania. |
||
== Demografia == |
== Demografia == |
||
* Piramida wieku mieszkańców Kietrza w 2014 roku <ref>[http://www.polskawliczbach.pl/Kietrz#dane-demograficzne http://www.polskawliczbach.pl/Kietrz], w oparciu o dane GUS.</ref>. |
* Piramida wieku mieszkańców Kietrza w 2014 roku <ref>[http://www.polskawliczbach.pl/Kietrz#dane-demograficzne http://www.polskawliczbach.pl/Kietrz], w oparciu o dane GUS.</ref>. |
||
<br />[[Plik: |
<br />[[Plik:Piramida wieku Kietrz.png|690x480px]] |
||
== Zabytki == |
== Zabytki == |
||
Obecnie w centrum dominuje zabudowa współczesna. Zachowało się też kilka kamienic i barokowe figury na rynku. |
Obecnie w centrum dominuje zabudowa współczesna. Zachowało się też kilka kamienic i barokowe figury na rynku. |
||
Linia 70: | Linia 71: | ||
* Stare Miasto, wypisane z księgi rejestru |
* Stare Miasto, wypisane z księgi rejestru |
||
* kościół par. pw. św. Tomasza, [[barok]]owy z XVI-XVIII w., wypisany z księgi rejestru |
* kościół par. pw. św. Tomasza, [[barok]]owy z XVI-XVIII w., wypisany z księgi rejestru |
||
* kościół klasztorny franciszkanek pw. Trzech Króli, ul. Raciborska 81, wybudowany w latach |
* kościół klasztorny franciszkanek pw. Trzech Króli, ul. Raciborska 81, wybudowany w latach 1928–29 |
||
* kaplica cmentarna pw. Świętego Krzyża, wybudowana w 1783 r., połowie XIX w. |
* kaplica cmentarna pw. Świętego Krzyża, wybudowana w 1783 r., połowie XIX w. |
||
* plebania, obecnie dom mieszkalny, ul. Kościelna 6, wybudowany w XVIII wieku |
* plebania, obecnie dom mieszkalny, ul. Kościelna 6, wybudowany w XVIII wieku |
||
Linia 89: | Linia 90: | ||
== Gospodarka == |
== Gospodarka == |
||
W Kietrzu działa Kombinat Rolny |
W Kietrzu działa Kombinat Rolny „Kietrz” Sp. z o.o, państwowa spółka, powstała na bazie [[Państwowe gospodarstwo rolne|Państwowego Gospodarstwa Rolnego]] Kietrz. Kombinat o powierzchni 5553 ha, zatrudniający ponad 300 osób, jest przedsiębiorstwem państwowym, często określany mianem ostatniego polskiego [[Państwowe gospodarstwo rolne|PGRu]] – jedynego, któremu udało się przetrwać transformację ustrojową<ref>{{cytuj stronę|url=http://biznes.onet.pl/wideo/ostatni-pgr-duma-polskiego-rolnictwa,150379,w.html|tytuł=Ostatni PGR dumą polskiego rolnictwa|data dostępu=2014-06-10}}</ref>. |
||
W Kietrzu planowana jest budowa [[Biogazownia|biogazowni]] o mocy 2 MW kosztem 40 mln zł |
W Kietrzu planowana jest budowa [[Biogazownia|biogazowni]] o mocy 2 MW kosztem 40 mln zł<ref>[[Dziennik Polska-Europa-Świat]], 20.01.2009 r., s. 7.</ref>. |
||
== Wspólnoty religijne == |
== Wspólnoty religijne == |
||
W Kietrzu działa [[Kościół katolicki w Polsce|rzymskokatolicka]] [[Parafia św. Tomasza Apostoła w Kietrzu|parafia pw. świętego Tomasza Apostoła]] oraz |
W Kietrzu działa [[Kościół katolicki w Polsce|rzymskokatolicka]] [[Parafia św. Tomasza Apostoła w Kietrzu|parafia pw. świętego Tomasza Apostoła]] oraz Dom Zakonny [[Franciszkanki misjonarki|franciszkanek misjonarek Maryi]]. Na terenie miasta działalność duszpasterską prowadzi także [[Kościół Zielonoświątkowy w RP|Kościół Zielonoświątkowy]], [[protestantyzm|protestancka]] wspólnota o charakterze [[ewangelikalizm|ewangelicznym]]: Zbór Betlejem. W Kietrzu mieści się również [[Sala Królestwa]] miejscowego [[Świadkowie Jehowy|Chrześcijańskiego Zboru Świadków Jehowy]]<ref>Dane według raportów [http://www.jw.org/apps/P_YBBXHC wyszukiwarki zborów] (www.jw.org) z 4 czerwca 2014.</ref>. |
||
== Sport == |
== Sport == |
Wersja z 13:32, 24 lip 2016
Szablon:POL miasto infobox Kietrz (niem. Katscher, czes. Ketř) – miasto w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kietrz, w południowej części Płaskowyżu Głubczyckiego, nad rzeką Troją (dorzecze Odry).
Według danych z 31 grudnia 2014 roku miasto miało 6167 mieszkańców[1].
Położenie
Według danych z 1 stycznia 2010 powierzchnia miasta wynosi 18,74 km²[2].
W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do poprzedniego województwa opolskiego.
Historia
Osada słowiańska z XI wieku. Lokacji miasta dokonał w 1321 roku biskup Konrad z Ołomuńca[3].
W latach 1557–1877 Kietrz był własnością śląskiego rodu von Gaschin. Kietrz z okolicami stanowił od średniowiecza majątek biskupstwa ołomunieckiego, co czyniło z niego tzw. morawską enklawę na Śląsku. Po I wojnie śląskiej od 1742 znalazł się w granicach Królestwa Prus i stał się głównym ośrodkiem kościelnego dystryktu kietrzańskiego formalnie podległego archidiecezji ołomunieckiej do 1972.
Jednym z głównych zajęć mieszkańców Kietrza było tkactwo. W 1905 r. kierownictwo Królewskiej Szkoły Tkackiej w Kietrzu objął Richard Keilholz, który uruchomił tu m.in. tkalnię mechaniczną z maszyną żakardową oraz propagował produkcję dywanów typu „perskiego”. Po wybuchu I wojny światowej Keilholz zorganizował w Kietrzu system chałupniczych szwalni, szyjących bieliznę dla armii pruskiej[4]. Szkoła Tkacka działała w Kietrzu do 1935 r.
Podczas II wojny światowej w miejscowości od 1942 roku funkcjonował jeden z sieci niemieckich obozów koncentracyjnych przeznaczonych dla Polaków na Śląsku – Polenlager 92[5].
Zabytkowe centrum zostało spalone przez wojska radzieckie. Po II wojnie ruiny rozebrano, a odzyskaną cegłę wywieziono z miasta. Powojenny rozwój miasta ściśle związany był Fabryką Dywanów „Welur” i kombinatem rolnym.
Po 1945 r. ludność niemiecką, która pozostała w Kietrzu wysiedlono do Niemiec. W maju 1946 administracyjnie zatwierdzono obecną nazwę[6].
W latach 1945–1991 stacjonowała tu strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza. Z dniem 16 maja 1991 roku strażnica została przejęta przez Straż Graniczną i funkcjonowała do 30 czerwca 2006 r., kiedy to została rozformowania.
Demografia
- Piramida wieku mieszkańców Kietrza w 2014 roku [7].
Zabytki
Obecnie w centrum dominuje zabudowa współczesna. Zachowało się też kilka kamienic i barokowe figury na rynku.
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są[8]:
- Stare Miasto, wypisane z księgi rejestru
- kościół par. pw. św. Tomasza, barokowy z XVI-XVIII w., wypisany z księgi rejestru
- kościół klasztorny franciszkanek pw. Trzech Króli, ul. Raciborska 81, wybudowany w latach 1928–29
- kaplica cmentarna pw. Świętego Krzyża, wybudowana w 1783 r., połowie XIX w.
- plebania, obecnie dom mieszkalny, ul. Kościelna 6, wybudowany w XVIII wieku
- ruiny zamku-pałacu, z XVI w.-XIX wieku
- zagroda, ul. Górska 2, wybudowany ok. 1800 r.
- dom
- ogrodzenie z bramą i furtą, nie istnieje
- dom, ul. Górska 6, wybudowany w 1728 r.
- dom, ul. Górska 16, z pocz. XIX w. , nie istnieje
- dom zagroda, ul. Górska 32, wybudowany na początku XIX w.
- dom zagroda, ul. Górska 40, wybudowany na początku XIX w.
- dom
- spichrz, nie istnieje
- ogrodzenie z bramą i dwie furty, nie istnieje
inne zabytki:
Gospodarka
W Kietrzu działa Kombinat Rolny „Kietrz” Sp. z o.o, państwowa spółka, powstała na bazie Państwowego Gospodarstwa Rolnego Kietrz. Kombinat o powierzchni 5553 ha, zatrudniający ponad 300 osób, jest przedsiębiorstwem państwowym, często określany mianem ostatniego polskiego PGRu – jedynego, któremu udało się przetrwać transformację ustrojową[9].
W Kietrzu planowana jest budowa biogazowni o mocy 2 MW kosztem 40 mln zł[10].
Wspólnoty religijne
W Kietrzu działa rzymskokatolicka parafia pw. świętego Tomasza Apostoła oraz Dom Zakonny franciszkanek misjonarek Maryi. Na terenie miasta działalność duszpasterską prowadzi także Kościół Zielonoświątkowy, protestancka wspólnota o charakterze ewangelicznym: Zbór Betlejem. W Kietrzu mieści się również Sala Królestwa miejscowego Chrześcijańskiego Zboru Świadków Jehowy[11].
Sport
- Osobny artykuł:
W Kietrzu istnieje drużyna piłkarska Włókniarz Kietrz, która grała w sezonach 2000/2001, 2001/2002 oraz 2002/2003 w 2. (obecnie 1.) lidze polskiej.
14 marca 2011 roku została otwarta kryta pływalnia przy Zespole Szkół w Kietrzu[potrzebny przypis]
Transport
Przez miasto przebiegają dwie drogi wojewódzkie:
Do 21 grudnia 2007 roku w miejscowości funkcjonowało Przejście graniczne Kietrz - Třebom.
Współpraca partnerska
Miastami partnerskimi są:
- Bílovec, Czechy – od 8 czerwca 2001 r.[12]
- Tyśmienica, Ukraina
Linki zewnętrzne
- Kietrz, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 52 .
- ↑ Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2014 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2015-05-01. ISSN 2083-3342.
- ↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2013-07-26. ISSN 1505-5507.
- ↑ Na Ziemi Ojców, Rocznik Ziem Zachodnich i Północnych, 1962, Towarzystwo Rozwoju Ziem Zachodnich, s. 199
- ↑ Syniawa Mirosław: Richard Keilholz, w: „Przyroda Górnego Śląska” nr 57 jesień 2009, s. 13–15
- ↑ Roman Z. Hrabar, Niemieckie obozy dla Polaków na Śląsku w czasie II wojny światowej „Polenlager”, Śląski Instytut Naukowy w Katowicach, Wydawnictwo „Śląsk”, 1972
- ↑ Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. (M.P. z 1946 r. nr 44, poz. 85).
- ↑ http://www.polskawliczbach.pl/Kietrz, w oparciu o dane GUS.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. opolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 27. [dostęp 30.11.2012].
- ↑ Ostatni PGR dumą polskiego rolnictwa. [dostęp 2014-06-10].
- ↑ Dziennik Polska-Europa-Świat, 20.01.2009 r., s. 7.
- ↑ Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 4 czerwca 2014.
- ↑ Partnerstwo Gmin. Urząd Miejski w Kietrzu. [dostęp 2010-11-19].