Frédéric Joliot-Curie: Różnice pomiędzy wersjami

Frédéric Joliot-Curie
Data i miejsce urodzenia	19 marca 1900 ; Paryż, Francja
Data i miejsce śmierci	14 sierpnia 1958 ; Paryż, Francja
Zawód, zajęcie	fizyk
Narodowość	francuska
Małżeństwo	Irène Joliot-Curie
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 08:17, 16 lip 2017

Jean Frédéric Joliot-Curie, początkowo Jean Frédéric Joliot (ur. 19 marca 1900 w Paryżu, zm. 14 sierpnia 1958 w Paryżu) – francuski fizyk, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii.

Życiorys

Plik:Curie Joliot 1934 London.jpg

Irène Curie i Frédéric Joliot (1934)

Ukończył École de physique et chimie w Paryżu i w 1925 r. zaczął pracować jako asystent Marii Skłodowskiej-Curie w Instytucie Radowym. W 1926 roku poślubił jej córkę, Irène Curie, a niedługo po tym oboje zmienili nazwisko na Joliot-Curie. Wraz z żoną odkrył zjawisko tworzenia par elektron-pozyton (pozytonium) z fotonów; w 1934 r. wspólnie odkryli i badali zjawisko sztucznej promieniotwórczości.

Za te odkrycia zostali wspólnie uhonorowani Nagrodą Nobla z chemii w 1935 r.

Później w Collège de France pracował nad reakcją łańcuchową i kontrolowaną reakcją nuklearną z użyciem radu i ciężkiej wody. Po inwazji hitlerowskich Niemiec udało mu się wyniki swoich badań przemycić do Anglii.

Brał czynny udział we francuskim ruchu oporu. Po wojnie rozpoczął pracę we francuskim ośrodku badań jądrowych w Orsay, następnie został dyrektorem ośrodka. Był komunistą, członkiem Francuskiej Partii Komunistycznej od 1942 r. W 1950 r. odsunięty od prac w Orsay, pracował jednak dalej w Collège de France, a po śmierci żony w 1956 objął katedrę fizyki na Sorbonie. Od 1950 r. do śmierci pełnił funkcję prezydenta Światowej Rady Pokoju. Sygnatariusz apelu sztokholmskiego z 1950 roku^[1].

Członek wielu prestiżowych towarzystw naukowych. W 1946, pełniąc wówczas stanowisko komisarza do spraw energii atomowej, został odznaczony Komandorią Legii Honorowej^[2]. Od 1954 r. był członkiem zagranicznym Polskiej Akademii Nauk. W 1946 r. został odznaczony Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy^[3], a w rok później Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski^[4]. Natomiast w roku 1950 otrzymał Międzynarodową Leninowską Nagrodę Pokoju.

Irène i Frédéric Joliot-Curie mieli dwoje dzieci: Hélène i Pierre’a.

Imieniem Frédérica Joliot-Curie nazwano Złoty Medal Pokoju^[5].

↑ Dziennik Polski, rok VI, nr 91 (1861), Kraków 1 kwietnia 1950 roku, s. 1.
↑ Odznaczenie wielkiego przyjaciela Polski. „Dziennik Polski”, s. 2, Nr 92 z 2 kwietnia 1946.
↑ 11 lipca 1946 „za zasługi położone na polu opieki, pomoc okazaną Polakom we Francji i życzliwość do spraw polskich” M.P. z 1947 r. nr 17, poz. 38
↑ M.P. z 1947 r. nr 58, poz. 405
↑ Wręczenie „Złotego Medalu Pokoju” L. Breżniewowi. „Nowiny”, s. 1, Nr 264 z 28 listopada 1975.

Linki zewnętrzne

Informacje na internetowej stronie Nagrody Nobla

[1] Dziennik Polski, rok VI, nr 91 (1861), Kraków 1 kwietnia 1950 roku, s. 1.

[2] Odznaczenie wielkiego przyjaciela Polski. „Dziennik Polski”, s. 2, Nr 92 z 2 kwietnia 1946.

[3] 11 lipca 1946 „za zasługi położone na polu opieki, pomoc okazaną Polakom we Francji i życzliwość do spraw polskich” M.P. z 1947 r. nr 17, poz. 38

[4] M.P. z 1947 r. nr 58, poz. 405

[5] Wręczenie „Złotego Medalu Pokoju” L. Breżniewowi. „Nowiny”, s. 1, Nr 264 z 28 listopada 1975.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Linia 31: / Linia 31: @@
 Irène i Frédéric Joliot-Curie mieli dwoje dzieci: [[Hélène Langevin-Joliot|Hélène]] i [[Pierre Joliot|Pierre’a]].
+Imieniem Frédérica Joliot-Curie nazwano Złoty Medal Pokoju<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Wręczenie „Złotego Medalu Pokoju” L. Breżniewowi | czasopismo = [[Nowiny (dziennik rzeszowski)|Nowiny]] | strony = 1 | data = Nr 264 z 28 listopada 1975 | url = http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/docmetadata?id=5447}}</ref>.
 {{Przypisy}}