C: Różnice pomiędzy wersjami
Wygląd
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
ale bez przesady, tablice rejestracyjne zaczynają się od wyróżników powiatów... |
m r2.7.1) (Robot dodał mhr:C (латин тиште) |
||
Linia 94: | Linia 94: | ||
[[mr:C]] |
[[mr:C]] |
||
[[ms:C]] |
[[ms:C]] |
||
⚫ | |||
[[my:C]] |
[[my:C]] |
||
[[nah:C]] |
[[nah:C]] |
||
Linia 102: | Linia 101: | ||
[[nn:C]] |
[[nn:C]] |
||
[[nrm:C]] |
[[nrm:C]] |
||
[[mhr:C (латин тиште)]] |
|||
[[uz:C (harf)]] |
[[uz:C (harf)]] |
||
[[pt:C]] |
[[pt:C]] |
||
[[crh:C]] |
[[crh:C]] |
||
⚫ | |||
[[qu:C]] |
[[qu:C]] |
||
[[ru:C (латиница)]] |
[[ru:C (латиница)]] |
Wersja z 23:52, 18 paź 2011
C c
C jest trzecią literą alfabetu łacińskiego, czwartą literą alfabetu polskiego.
Wywodzi się z greckiej litery gamma (Γ). W łacinie klasycznej pierwotnie służyła do oznaczania głosek [k] i [ɡ], a od III wieku p.n.e. jedynie [k] – do oznaczania głoski [ɡ] powstała litera G.
Współcześnie używana jest do oznaczania głoski:
- w języku polskim – [ʦ], a przed i – [ʨ]
- w pozostałych językach słowiańskich, w językach bałtyckich i ugrofińskich oraz w języku albańskim – [ʦ]
- w językach zachodnioeuropejskich – zazwyczaj [k], a przed e lub i:
- w języku angielskim, francuskim i katalońskim – [s]
- w języku irlandzkim – [c]
- w języku walijskim – zawsze [k]
- w języku włoskim i rumuńskim – [ʧ]
- w języku hiszpańskim i galicyjskim – [θ]
- w językach tureckich – zazwyczaj [ʤ]
- w języku zhuang – [ʃ]
Zobacz też