Bill Demong
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
Lake Placid Ski Club | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
178 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
William "Bill" Demong (ur. 29 marca 1980 r. w Vermontville w stanie Nowy Jork) – amerykański narciarz, specjalista kombinacji norweskiej, dwukrotny medalista olimpijski, czterokrotny medalista mistrzostw świata oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów.
Kariera
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Bill Demong pojawił się w lutym 1998 roku, kiedy wystartował w igrzyskach olimpijskich w Nagano. Zajął tam 34. miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena, a drużynowo był dziesiąty. Rok później zdobył złoty medal w drużynie na mistrzostwach juniorów w Saalfelden, a w lutym 1999 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Ramsau, gdzie był między innymi dziesiąty w drużynie i osiemnasty w sprincie. W Pucharze Świata zadebiutował 9 grudnia 1999 roku w fińskim Vuokatti. Zajął tam 11. miejsce w Gundersenie, tym samym zdobył punkty już w swoim debiucie. W sezonie 1999/2000 pojawił się jeszcze jedenaście razy, w większości przypadków zdobywając punkty. W klasyfikacji generalnej zajął 41. miejsce. Podczas mistrzostw juniorów w Štrbskim Plesie wraz z kolegami z reprezentacji wywalczył tym razem srebrny medal w sztafecie.
Najlepszym wynikiem Demonga w zawodach pucharowych sezonu 2000/2001 było dziewiąte miejsce w starcie masowym wywalczone 1 marca 2001 roku w japońskim Nayoro. Punktował w większości konkursów i w efekcie zajął 16. pozycję w klasyfikacji generalnej. Na mistrzostwach świata w Lahti indywidualnie plasował się na przełomie drugiej i trzeciej dziesiątki, a w konkursie drużynowym był ósmy. W lecie 2011 roku wystąpił w czwartej edycji Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej. W cyklu tym zajął drugie miejsce, przy czym 3 września 2001 roku w Ramsau zajął drugie miejsce w Gundersenie. Dobrą formę prezentował także w sezonie 2001/2002, który ukończył na dziesiątym miejscu. Siedmiokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, a 19 stycznia 2002 roku w Libercu nie tylko po raz pierwszy stanął na podium, ale od razu zwyciężył, wgrywając zawody metodą Gundersena. Było to jednak jego jedyne podium w tym sezonie. W lutym 2002 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, gdzie indywidualnie zajmował miejsca w drugiej dziesiątce. W konkursie drużynowym Amerykanie z Demongiem w składzie otarli się o podium, jednak ostatecznie zakończyli zawody na czwartej pozycji, przegrywając walkę o brązowy medal z Austriakami.
W sezonie 2002/2003 ani raz nie pojawił się w zawodach Pucharu Świata. W sezonach 2003/2004, 2004/2005, 2005/2006 startował rzadko, osiągając przeciętne wyniki. Ani razu nie stanął na podium i tylko trzykrotnie plasował się w czołowej dziesiątce. Najlepszy wynik w zawodach pucharowych tym okresie osiągnął 23 stycznia 2005 roku w Libercu, gdzie był dziewiąty w sprincie. W tym czasie wystąpił na mistrzostwach świata w Oberstdorfie w 2005 roku, zajmując między innymi dwunaste miejsce w Gundersenie i piąte w drużynie. W 2006 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Turynie, jednak prezentował się tam słabiej niż cztery lata wcześniej w Salt Lake City.
Demong poprawił się w sezonie 2006/2007. Pięciokrotnie znalazł się w pierwszej dziesiątce zawodów, w tym dwukrotnie stawał na podium: 9 marca 2007 roku w Lahti wygrał w Gundersenie, a dziewięć dni później w Oslo był trzeci w sprincie. W klasyfikacji generalnej zajął tym razem 11. pozycję. Na przełomie lutego i marca 2007 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Sapporo, gdzie wywalczył srebrny medal w Gundersenie, ulegając tylko Niemcowi Ronny'emu Ackermannowi. Na tych samych Mistrzostwach zajął trzynaste miejsce w sprincie, a drużynowo był dziewiąty. Najlepsze wyniki osiągał w sezonach 2007/2008 i 2008/2009, w których zajmował trzecie miejsc w klasyfikacji generalnej. W sezonie 2007/2008 sześciokrotnie stawał na podium, w tym raz na jego najwyższym stopniu - 8 grudnia 2007 roku w Trondheim był najlepszy w Gundersenie. Rok później prezentował się jeszcze lepiej - na podium stawał dziesięć razy, z czego pięć konkursów wygrał. Pierwsze zwycięstwo odniósł 20 grudnia 2008 w Ramsau, następnie wygrywał 16 stycznia w Whistler, 15 lutego w Klingenthal, 6 marca w Lahti i 15 marca 2009 roku w Vikersund. Wszystkie zwycięstwa odniósł w zawodach metodą Gundersena. Podczas mistrzostw świata w Libercu w 2009 roku Amerykanie byli jednymi z faworytów do medalu w konkursie drużynowym. Jednak podczas skoków Demong zapomniał swojego numeru startowego i został zdyskwalifikowany[1]. Kombinatorzy z USA zajęli ostatecznie ostatnie, dwunaste miejsce. Indywidualnie wywalczył złoty medal w Gundersenie na dużej skoczni oraz brązowy na normalnej. Był także piąty w starcie masowym.
Sezon 2009/2010 zakończył na dwunastej pozycji. Na podium stanął raz - 10 stycznia 2010 roku w Val di Fiemme wygrał zawody metodą Gundersena. Igrzyska olimpijskie w Vancouver w 2010 roku przyniosły mu dwa medale. W Gundersenie na dużej skoczni po konkursie skoków był szósty. Na trasę biegu wyruszył ze stratą 46 sekund do prowadzącego Bernharda Grubera z Austrii. W biegu okazał się jednak najlepszy i sięgnął po złoty medal wyprzedzając drugiego na mecie Johnny'ego Spillane'a o 4 sekundy. Ponadto wspólnie ze Spillane'em, Brettem Camerotą i Toddem Lodwickiem wywalczył srebrny medal. Już po skokach Amerykanie zajmowali drugie miejsce i na trasę biegu wyruszyli ze stratą dwóch sekund do prowadzących Finów. W biegu wyprzedzili reprezentantów Finlandii, jednak dali się wyprzedzić Austriakom, którzy sięgnęli po złoty medal. Na mecie Amerykanie stracili do zwycięzców nieco ponad pięć sekund i o około czternaście wyprzedzili Niemców, którzy uplasowali się na trzeciej pozycji.
Kolejny sezon był słabszy. Amerykanin ani razu nie stanął na podium i w klasyfikacji generalnej zajął dopiero 44. miejsce. Na mistrzostwach świata w Oslo w 2011 roku indywidualnie był szósty w Gundersenie na dużej skoczni oraz siódmy na normalnym obiekcie. Startował także w obu konkursach drużynowych, w których Amerykanie zajęli odpowiednio szóste i czwarte miejsce. W sezonie 2011/2012 powrócił na podium zawodów pucharowych zajmując trzecie miejsce 5 lutego 2012 roku w Val di Fiemme. Oprócz tego jeszcze pięciokrotnie znalazł się w pierwszej dziesiątce, ale na podium już nie stawał. W klasyfikacji generalnej zajął 21. miejsce.
Ostatni medal zdobył podczas mistrzostw świata w Val di Fiemme w 2013 roku, gdzie Amerykanie w składzie: Bryan Fletcher, Todd Lodwick, Taylor Fletcher i Bill Demong zajęli trzecie miejsce w zawodach drużynowych na normalnej skoczni. Był też między innymi szósty w sprincie drużynowym oraz piętnasty indywidualnie na dużym obiekcie. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Soczi wypadł nieco słabiej. Indywidualnie lepiej zaprezentował się na normalnej skoczni, gdzie zajął 24. miejsce, a w drużynie był szósty. W tym czasie nie stawał na podium zawodów Pucharu Świata.
Na mistrzostw świata w Falun w 2015 roku zajął 7 miejsce w konkursie drużynowym. Indywidualnie był 25 na normalnej skoczni i 33 na skoczni dużej. Po sezonie 2014/2015 postanowił zakończyć sportową karierę.
Osiągnięcia
Igrzyska Olimpijskie
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
34. | 14 lutego | 1998 | Nagano | Gundersen K-90/15 km | 41:21.1 min | +5:57.8 min | Bjarte Engen Vik |
4. | 20 lutego | 1998 | Nagano | Sztafeta K-90/4x5 km[2] | 54:11.5 min | +4:27.1 min | Norwegia |
19. | 9 lutego | 2002 | Salt Lake City | Gundersen K-90/15 km | 39:11.7 min | +4:06.4 min | Samppa Lajunen |
4. | 14 lutego | 2002 | Salt Lake City | Sztafeta K-90/4x5 km[3] | 48:42.2 min | +1:11.9 min | Finlandia |
14. | 21 lutego | 2002 | Salt Lake City | Sprint K-120/7.5 km | 16:40.1 min | +1:16.0 min | Samppa Lajunen |
15. | 11 lutego | 2006 | Pragelato | Gundersen HS106/15 km | 39:44.6 min | +2:23.9 min | Georg Hettich |
7. | 15 lutego | 2006 | Pragelato | Sztafeta HS134/4x5 km[4] | 49:52.6 min | +1:59.9 min | Austria |
25. | 21 lutego | 2006 | Pragelato | Sprint HS134/7.5 km | 18:29.0 min | +1:34.7 min | Felix Gottwald |
6. | 14 lutego | 2010 | Vancouver | Gundersen HS106/10 km | 25:47.1 min | 17.9 s | Jason Lamy Chappuis |
2. | 23 lutego | 2010 | Vancouver | Sztafeta HS140/4x5 km[5] | 49:31.6 min | +5.2 s | Austria |
1. | 25 lutego | 2010 | Vancouver | Gundersen HS140/10 km | 25:32.9 min | - | - |
24. | 12 lutego | 2014 | Soczi | Gundersen HS106/10 km | 23:50.2 min | +1:49.6 min | Eric Frenzel |
31. | 18 lutego | 2014 | Soczi | Gundersen HS140/10 km | 22:45.5 min | +2:13.8 min | Jørgen Gråbak |
6. | 21 lutego | 2014 | Soczi | Sztafeta HS140/4x5 km[6] | 47:13.5 min | +2:21.6 min | Norwegia |
Mistrzostwa świata
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
27. | 20 lutego | 1999 | Ramsau | Gundersen K-90/15 km | 37:04.8 min | ? | Bjarte Engen Vik |
10. | 25 lutego | 1999 | Ramsau | Sztafeta K-90/4x5 km[7] | 49:34.2 min | ? | Finlandia |
18. | 27 lutego | 1999 | Ramsau | Sprint K-90/7.5 km | 17:48.4 min | ? | Bjarte Engen Vik |
18. | 15 lutego | 2001 | Lahti | Gundersen K-90/15 km | 39:26.7 min | ? | Bjarte Engen Vik |
8. | 20 lutego | 2001 | Lahti | Sztafeta K-90/4x5 km[3] | 48:54.1 min | +3:11.4 min | Norwegia |
22. | 24 lutego | 2001 | Lahti | Sprint K-116/7.5 km | 19:40.3 min | ? | Marko Baacke |
12. | 18 lutego | 2005 | Oberstdorf | Gundersen HS100/15 km | 38:56.2 min | +1:00.5 min | Ronny Ackermann |
5. | 23 lutego | 2005 | Oberstdorf | Sztafeta HS137/4x5 km[4] | 49:45.5 min | +1:29.9 min | Norwegia |
19. | 27 lutego | 2005 | Oberstdorf | Sprint HS137/7.5 km | 20:15.6 min | +1:57.8 min | Ronny Ackermann |
13. | 23 lutego | 2007 | Sapporo | Sprint HS134/7.5 km | 17:40.2 min | +1:45.9 min | Hannu Manninen |
4. | 25 lutego | 2007 | Sapporo | Sztafeta HS134/4x5 km[8] | 49:14.9 min | +5:19.7 min | Finlandia |
2. | 3 marca | 2007 | Sapporo | Gundersen HS100/15 km | 38:35.6 min | +3:23.4 min | Ronny Ackermann |
5. | 20 lutego | 2009 | Liberec | Start masowy HS100/10 km | 276.0 pkt | -17.3 pkt | Todd Lodwick |
3. | 22 lutego | 2009 | Liberec | Gundersen HS100/10 km | 24:22.3 min | +33.5 s | Todd Lodwick |
1. | 28 lutego | 2009 | Liberec | Gundersen HS134/10 km | 23:36.6 min | - | - |
7. | 26 lutego | 2011 | Oslo | Gundersen HS106/10 km | 25:19.2 min | +46.2 s | Eric Frenzel |
4. | 28 lutego | 2011 | Oslo | Sztafeta HS106/4x5 km[9] | 48:07.8 min | +54.8 s | Austria |
6. | 2 marca | 2011 | Oslo | Gundersen HS134/10 km | 25:31.6 min | +49.3 s | Jason Lamy Chappuis |
6. | 4 marca | 2011 | Oslo | Sztafeta HS134/4x5 km[9] | 47:12.3 min | +1:44.0 min | Austria |
23. | 22 lutego | 2013 | Val di Fiemme | Gundersen HS106/10 km | 29:13.2 min | +1:31.6 min | Jason Lamy Chappuis |
3. | 24 lutego | 2013 | Val di Fiemme | Sztafeta HS106/4x5 km[10] | 57:34.0 min | +4.2 s | Francja |
15. | 28 lutego | 2013 | Val di Fiemme | Gundersen HS134/10 km | 27:22.8 min | +1:26.2 min | Eric Frenzel |
6. | 2 marca | 2013 | Val di Fiemme | Sprint drużynowy HS134/2x7.5 km[11] | 35:37.9 min | +1:24.6 min | Francja |
25. | 20 lutego | 2015 | Falun | Gundersen HS100/10 km | 26:38.9 min | +1:51.8 min | Johannes Rydzek |
7. | 22 lutego | 2015 | Falun | Sztafeta HS100/4x5 km[12] | 44:20.7 min | +2:37.8 min | Niemcy |
33. | 26 lutego | 2015 | Falun | Gundersen HS134/10 km | 22:45.8 min | +2:27.3 min | Bernhard Gruber |
Mistrzostwa świata juniorów
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 4 lutego | 1997 | Saalfelden am Steinernen Meer | Sztafeta K-89/3x5 km[13] | ? | - | - |
2. | 27 stycznia | 2000 | Štrbské Pleso | Sztafeta K-90/3x5 km[14] | ? | ? | Finlandia |
Puchar Świata
- sezon 1998/1999: 53.
- sezon 1999/2000: 41.
- sezon 2000/2001: 16.
- sezon 2001/2002: 10.
- sezon 2003/2004: –
- sezon 2004/2005: 17.
- sezon 2005/2006: 24.
- sezon 2006/2007: 11.
- sezon 2007/2008: 3.
- sezon 2008/2009: 3.
- sezon 2009/2010: 12.
- sezon 2010/2011: 44.
- sezon 2011/2012: 21.
- sezon 2012/2013: 37.
- sezon 2013/2014: 25.
- sezon 2014/2015: 48.
Miejsca na podium chronologicznie
Nr | Data | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Pozycja | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 19 stycznia 2002 | Liberec | Gundersen K120/15 km | 42:48.5 min | 1. | - | - |
2. | 9 marca 2007 | Lahti | Gundersen HS130/15 km | 39:31.9 min | 1. | - | - |
3. | 18 marca 2007 | Oslo | Sprint HS128/7.5 km | 21:48.2 min | 3. | +24.3 s | Jason Lamy Chappuis |
4. | 1 grudnia 2007 | Kuusamo | Sprint HS142/7.5 km | 19:05.8 min | 3. | +13.8 s | Björn Kircheisen |
5. | 8 grudnia 2007 | Trondheim | Gundersen HS131/15 km | 38:54.9 min | 1. | - | - |
6. | 30 grudnia 2007 | Oberhof | Gundersen HS140/15 km | 40:08.8 min | 2. | +0.1 s | Magnus Moan |
7. | 5 stycznia 2008 | Schonach | Sprint HS96/7.5 km | 17:29.6 min | 2. | +0.2 s | Jason Lamy Chappuis |
8. | 12 stycznia 2008 | Val di Fiemme | Gundersen HS134/15 km | 41:52.2 min | 2. | +34.1 s | Ronny Ackermann |
9. | 24 lutego 2008 | Zakopane | Sprint HS134/7.5 km | 18:51.8 min | 3. | +13.0 s | Bernhard Gruber |
10. | 20 grudnia 2008 | Ramsau | Gundersen HS98/10 km | 25:59.4 min | 1. | - | - |
11. | 21 grudnia 2008 | Ramsau | Gundersen HS98/10 km | 23:43.3 min | 2. | +0.3 s | Björn Kircheisen |
12. | 4 stycznia 2009 | Schonach | Gundersen HS96/10 km | 22:15.4 min | 2. | +6.7 s | Anssi Koivuranta |
13. | 16 stycznia 2009 | Whistler | Gundersen HS140/10 km | 25:07.9 min | 1. | - | - |
14. | 17 stycznia 2009 | Whistler | Gundersen HS140/10 km | 25:18.7 min | 3. | +0.5 s | Magnus Moan |
15. | 15 lutego 2009 | Klingenthal | Gundersen HS140/10 km | 27:04.4 min | 1. | - | - |
16. | 6 marca 2009 | Lahti | Gundersen HS130/10 km | 26:10.8 min | 1. | - | - |
17. | 7 marca 2009 | Lahti | Gundersen HS130/10 km | 26:34.5 min | 3. | +2.5 s | Magnus Moan |
18. | 14 marca 2009 | Vikersund | Gundersen HS117/10 km | 26:03.9 min | 2. | +6.5 s | Anssi Koivuranta |
19. | 15 marca 2009 | Vikersund | Gundersen HS117/10 km | 26:31.6 min | 1. | - | - |
20. | 10 marca 2010 | Val di Fiemme | Gundersen HS134/10 km | 33:49.9 min | 1. | - | - |
21. | 5 lutego 2012 | Val di Fiemme | Gundersen HS134/10 km | 28:27.8 min | 3. | +3.9 s | Akito Watabe |
Puchar Kontynentalny
Miejsca w klasyfikacji generalnej
- sezon 1997/1998: 69
- sezon 1998/1999: 4
- sezon 2003/2004: 22
- sezon 2010/2011: 70.
- sezon 2013/2014: 12
- sezon 2014/2015: 61
Miejsca na podium chronologicznie
Nr | Data | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Pozycja | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 14 lutego 2004 | Nozawa Onsen | Gundersen K90/15 km | ? | 3. | +55.0 s | Takashi Kitamura |
2. | 11 grudnia 2004 | Steamboat Springs | Gundersen HS127/15 km | 41:56.0 min | 2. | +1.0 s | Matthias Menz |
3. | 12 grudnia 2004 | Steamboat Springs | Sprint HS127/7.5 km | 17:44.0 min | 3. | +6.0 s | Eric Camerota |
4. | 16 grudnia 2004 | Lake Placid | Gundersen HS100/15 km | ? | 1. | - | - |
5. | 16 grudnia 2005 | Park City | Sprint HS134/7.5 km | ? | 1. | - | - |
6. | 20 grudnia 2005 | Lake Placid | Gundersen HS134/15 km | ? | 1. | - | - |
7. | 17 grudnia 2013 | Park City | Gundersen HS100/10 km | 21:51.8 min | 1. | - | - |
8. | 18 grudnia 2013 | Park City | Gundersen HS100/10 km | 23:10.3 min | 2. | +10.6 s | Tomaz Druml |
9. | 19 grudnia 2013 | Park City | Gundersen HS100/10 km | 23:55.8 min | 1. | - | - |
Letnie Grand Prix
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium chronologicznie
Nr | Data | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Pozycja | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 26 lipca 2008 | Hinterzarten | Gundersen HS108/16.1 km | 31:42.4 min | 2. | +1.3 s | Georg Hettich |
2. | 28 sierpnia 2011 | Oberwiesenthal | Penalty Race HS106/10 km | 25:26.2 min | 3. | +32.0 s | Johannes Rydzek |
Biegi narciarskie
Mistrzostwa świata
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
51. | 6 marca | 2011 | Oslo | 50 km stylem dowolnym | 2:08:09.0 h | +11:57:9 min | Petter Northug |
Miejsca w poszczególnych zawodach
Sezon 2012/2013 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
TdS | punkty | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
- | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 58 | - | - | - | - | - | 0 | |||||||||||||||||||||||
Legenda | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1 2 3 4-10 11-30 31-100 wyniki anulowane
- – zawodnik nie wystartował |
Przypisy
- ↑ Sportowe Fakty.pl: Złoto w kombinacji dla Japończyków (pol.)
- ↑ Skład drużyny: Dave Jarrett, Tim Tetreault, Bill Demong, Todd Lodwick
- ↑ a b Skład drużyny: Todd Lodwick, Matt Dayton, Johnny Spillane, Bill Demong
- ↑ a b Skład drużyny: Bill Demong, Carl Van Loan, Johnny Spillane, Todd Lodwick
- ↑ Skład drużyny: Brett Camerota, Todd Lodwick, Johnny Spillane, Bill Demong
- ↑ Skład drużyny: Bryan Fletcher, Todd Lodwick, Taylor Fletcher, Bill Demong
- ↑ Skład drużyny: Carl Van Loan, Todd Lodwick, Johnny Spillane, Bill Demong
- ↑ Skład drużyny: Bryan Fletcher, Johnny Spillane, Eric Camerota, Bill Demong
- ↑ a b Skład drużyny: Bill Demong, Bryan Fletcher, Johnny Spillane, Todd Lodwick
- ↑ Skład drużyny: Bryan Fletcher, Taylor Fletcher, Todd Lodwick, Bill Demong
- ↑ Skład drużyny: Taylor Fletcher, Bill Demong
- ↑ Skład drużyny: Bill Demong, Adam Loomis, Taylor Fletcher, Bryan Fletcher
- ↑ Skład drużyny: Carl Van Loan, Johnny Spillane, Bill Demong
- ↑ Skład drużyny: Johnny Spillane, Bill Demong, Jed Hinkley, Carl Van Loan
Linki zewnętrzne
- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na sports-reference.com (ang.)
Szablon:Mistrzowie olimpijscy w kombinacji norweskiej - duża skocznia
- Amerykańscy kombinatorzy norwescy
- Amerykańscy medaliści olimpijscy
- Medaliści Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym, Sapporo 2007
- Medaliści Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym, Liberec 2009
- Medaliści Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym, Val di Fiemme 2013
- Medaliści Zimowych Igrzysk Olimpijskich, Vancouver 2010
- Uczestnicy Zimowych Igrzysk Olimpijskich, Salt Lake City 2002
- Uczestnicy Zimowych Igrzysk Olimpijskich, Turyn 2006
- Urodzeni w 1980