Stary Dobrotwór

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stary Dobrotwór
Старий Добротвір
Ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Rejon

kamionecki

Powierzchnia

3,328 km²

Populacja 
• liczba ludności
• gęstość


1200
360,58 os./km²

Nr kierunkowy

+380 3254

Kod pocztowy

80410

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Stary Dobrotwór”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Stary Dobrotwór”
Ziemia50°13′11″N 24°22′26″E/50,219722 24,373889
Wieś na mapie Wacława Grodeckiego, Poloniae finitimarumgue locarum descriptio[1]

Stary Dobrotwór (ukr. Старий Добротвір, Staryj Dobrotwir, dawniej Dobrotwór) – wieś (dawniej miasto i miasteczko) na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie kamioneckim.

Miasto królewskie Dobrotwór lokowane w 1472 roku położone było w XVI wieku w województwie bełskim[2]. Wchodziło w skład starostwa kamionackiego w XVIII wieku[3].

Dziedzicem majątku był hr. Karol Mier (zm. 1885)[4]. Pod koniec XIX wieku właścicielką majątku była jego żona hr. Helena Mierowa[5].

W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Dobrotwór w powiecie kamioneckim w województwie tarnopolskim. W 1921 liczył 2979 mieszkańców[6].

Miejsce urodzenia polskiego leśnika Henryka Strzeleckiego, jednego z pionierów leśnictwa w Polsce i jednego z najwybitniejszych organizatorów leśnictwa polskiego w drugiej połowie XIX wieku[7] oraz kajakarza Michała Śliwińskiego.

W 1951 w pobliżu Dobrotwora powstało osiedle Dobrotwór jako zaplecze dla pobliskiej elektrociepłowni. Wieś Dobrotwór przemianowano natomiast na Stary Dobrotwór.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. (fragment), 1571, wyd. 2Biblioteka Narodowa, syg. ZZK 18611, domena publiczna
  2. Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 173.
  3. Wiesław Bondyra, Własność ziemska w województwie bełskim w czasach saskich, Lublin 2015, s. 37.
  4. Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach błękitny. Genealogia żyjących rodów polskich. Lwów / Warszawa: 1908, s. 635.
  5. Obwieszczenie. „Gazeta Lwowska”. Nr 109, s. 6, 12 maja 1889. 
  6. Wg publikacji: Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom XV - Województwo Tarnopolskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923.
  7. Stanisław Tadeusz Sroka. Strzelecki Henryk (1819–1901) [w:] Polski Słownik Biograficzny. T. XLIV, 2006-2007.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]