Przejdź do zawartości

Akcja Taśma

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Addbot (dyskusja | edycje) o 17:19, 16 mar 2013. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Tadeusz Zawadzki „Zośka”

Akcja Taśma – jedna z większych operacji bojowych Kedywu Armii Krajowej w czasie II wojny światowej poprzedzających wybuch powstania warszawskiego.

W sierpniu 1943 roku dowództwo Armii Krajowej poleciło Kierownictwu Dywersji przygotowanie szeregu akcji zbrojnych wymierzonych w niemieckie posterunki graniczne pomiędzy Generalnym Gubernatorstwem a terytoriami polskim włączonymi do Rzeszy. Do lutego 1944 roku zniesiono trzynaście posterunków niemieckich przy niewielkich stratach własnych strony polskiej.

Mimo powodzenia akcji podziemie dotkliwie odczuło śmierć [1] harcmistrza Tadeusza Zawadzkiego Zośki, jednego z wybijających się dowódców polskiego podziemia (Grupy Szturmowe), który poległ w ataku na strażnicę Grenzschutzpolizei w Sieczychach koło Wyszkowa w nocy z 20 na 21 sierpnia 1943 roku, uczestnicząc w akcji „Taśma” jako obserwator[2].

Tak pisał o tym Stanisław Broniewski Orsza:

„Marsz na miejsce akcji wykonano planowo. O określonej godzinie oddział był na miejscu, gotów do uderzenia. Powodzenie akcji było całkowicie uzależnione od zaskoczenia Niemców. Tymczasem po rzuceniu granatów nastąpiła chwila wyczekiwania – trwała ona ułamki sekund, lecz była niewątpliwie tym, co wielu teoretyków wojny nazywa kryzysem boju. Kryzys przełamał Tadeusz, podrywając najbliższych chłopców do ataku. Pierwszy wpadł w drzwi strażnicy i tu trafił go śmiertelny strzał w samo serce. Walka została wygrana; strażnica opanowana; Niemcy wybici. Z naszej strony tylko jedna strata – Tadeusz...”[3]

Nie znajduje to potwierdzenia w relacjach uczestników akcji. W czasie walki nie było momentu kryzysu. Natomiast jest faktem, że Tadeusz brał żywy udział zarówno w działaniach przygotowawczych, jak i w trakcie samej akcji, wskutek czego niektórzy uczestnicy sądzili, że to on jest dowódcą, a nie Andrzej Morro, który znany był tylko w swym najbliższym środowisku[4].

W kilka dni po śmierci Tadeusza Zawadzkiego powstał batalion AK o nazwie „Zośka”[5], który odznaczył się w walkach na Woli, Starówce i Czerniakowie w dniach powstania[6].

Zobacz też

  1. Kamiński: Kamienie na szaniec, s. 163.
  2. Broniewski, Całym życiem, s. 167.
  3. Broniewski, Całym życiem, s. 168.
  4. Borkiewicz-Celińska, Batalion „Zośka”, s. 282.
  5. Strzembosz, Oddziały szturmowe konspiracyjnej Warszawy, s. 187.
  6. Kamiński: Zośka i Parasol, s. 9.

Bibliografia