Przejdź do zawartości

Alfabet hiszpański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alfabet hiszpański

Alfabet hiszpańskialfabet oparty na alfabecie łacińskim, służący do zapisu języka hiszpańskiego. Składa się z 26 podstawowych liter alfabetu łacińskiego oraz Ñ.

Litery

[edytuj | edytuj kod]

Pełny alfabet hiszpański składa się z następujących 27 znaków:

A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, Ñ, O, P, Q, R, S, T, U, V, W, X, Y, Z

Litery K i W używane są przede wszystkim w wyrazach zapożyczonych.

Digrafy

[edytuj | edytuj kod]

Obowiązujące słowniki traktują „ch”, „gu”, „ll”, „qu” i „rr” jako dwuznaki, nie zaś jako oddzielne litery[1]. Do 2010 r. „ch” i „ll” były jednak traktowane jako osobne litery[2].

Znaki diakrytyczne

[edytuj | edytuj kod]

W ortografii hiszpańskiej zastosowanie mają trzy znaki diakrytyczne: kreska, tylda (nad Ñ) i diereza.

Litery á, é, í, ó, ú i ü nie są częścią alfabetu, ani zasadniczo nie wpływają na alfabetyczną kolejność wyrazów. Jeżeli para wyrazów różni się jedynie znakami diakrytycznymi, brak znaku ma pierwszeństwo nad kreską, a kreska ma pierwszeństwo nad dierezą[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Alfabeto español (ABC): 27 letras y 5 dígrafos [online] [dostęp 2023-01-02] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-15] (hiszp.).
  2. Exclusión de «ch» y «ll» del abecedario [online], Real Academia Española, 22 lipca 2024 [dostęp 2024-12-28] (hiszp.).
  3. Ordenación alfabética - Lengua y estilo de la UOC [online], www.uoc.edu [dostęp 2024-12-28].