Chrystian legnicki
Portret Chrystiana legnickiego autorstwa Mathiasa van Somera | |
Herb księstwa legnickiego | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Ojciec | |
Matka | |
Rodzeństwo |
Jerzy III brzeski |
Żona | |
Dzieci |
Karolina |
Chrystian (ur. 19 kwietnia 1618, zm. 28 lutego 1672) – książę legnicki, jeden z ostatnich Piastów śląskich.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodzony 19 kwietnia 1618 r., był synem księcia brzeskiego Jana Chrystiana i Doroty Sybylii, młodszy brat Jerzego III i Ludwika IV[1].
W młodzieńczych latach wraz ze starszymi braćmi odbył kilkuletnią podróż po Europie, w trakcie której odwiedził dwór króla Francji Ludwika XIII i króla Anglii Karola I. Po powrocie na Śląsk dostał się w wir wojny trzydziestoletniej. W 1635 ojciec Jan Chrystian brzeski wysłał Chrystiana na Litwę, by tam w Kiejdanach kształcił się w szkole kalwińskiej. Pobyt w szkole pozwolił Chrystianowi poznać m.in. króla Polski Jana Kazimierza, którego żona Maria Ludwika była matką chrzestną córki księcia (córka zmarła w wieku dwóch lat). Poznał również swego kuzyna księcia Bogusława Radziwiłła, którego matka była siostrą matki Chrystiana. Przyjaźnił się on też z kolejnym polskim monarchą, Michałem Korybutem Wiśniowieckim. Dzięki naukom w szkole książę opanował w dobrym stopniu język polski.
Po ukończeniu nauki Chrystian powrócił na Śląsk, gdzie nadal grasowały szwedzkie wojska. W 1642 przeżył 4-tygodniowe oblężenie Brzegu przez Szwedów. W grudniu 1645 został pojmany i wzięty do niewoli przez Szwedów. Na szczęście jeden z ludzi księcia zdołał się wymknąć i powiadomić brzeskich mieszczan, którym udało się odbić ich pana. Książę Christian był słabego zdrowia i psychiki. Oprócz incydentu ze Szwedami, został postrzelony w stopę podczas polowania, a pewnego razu na jego oczach utonęło dwóch pokojowców.
14 listopada 1648 poślubił Ludwikę Anhalcką.
W 1668 wysunął swoją kandydaturę do tronu polskiego, jednak nie znalazł poparcia szlachty polskiej[2].
Zmarł z powodu puchliny wodnej. Pogrzeb odbył się 31 marca 1672 w Legnicy, w kościele św. Jana. Księcia złożono w złoconej trumnie, a tłumowi rozdawano złocone monety.
Książę miał czwórkę dzieci: Karolinę, Ludwikę, Jerzego Wilhelma i Chrystiana Ludwika[3]. Do dnia jego śmierci dożyli jedynie: Karolina i Jerzy Wilhelm, który został spadkobiercą ojca i na nim wygasła gałąź Piastów Śląskich.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Piotr Kalinowski , Monety książąt legnicko-brzeskich, Verlag_PK, 2009, ISBN 978-83-61755-26-5 [dostęp 2017-03-25] (pol.).
- ↑ Ostatnia gałąź Piastów [online], Historia.Focus.pl [dostęp 2017-03-25] (pol.).
- ↑ Piastowie legnicko-brzescy [online], www.poczet.com .