Przejdź do zawartości

Danuta Hübner

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Jakubkaja (dyskusja | edycje) o 18:41, 29 wrz 2015. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Danuta Hübner
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 kwietnia 1948
Nisko

Szef Kancelarii Prezydenta RP
Okres

od 2 grudnia 1997
do 13 listopada 1998

Poprzednik

Danuta Waniek

Następca

Ryszard Kalisz

Komisarz UE ds. polityki regionalnej
Okres

od 22 listopada 2004
do 3 lipca 2009

Poprzednik

Jacques Barrot

Następca

Paweł Samecki

podpis
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Wielki Oficer Orderu Zasługi (Portugalia) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Danuta Maria Hübner z domu Młynarska (ur. 8 kwietnia 1948 w Nisku) – polska ekonomistka i polityk, była minister ds. europejskich w rządzie Leszka Millera i była szefowa UKIE, pierwszy polski komisarz w Unii Europejskiej (ds. polityki regionalnej), posłanka do Parlamentu Europejskiego VII i VIII kadencji.

Życiorys

Wykształcenie i działalność zawodowa

W 1971 ukończyła studia na Wydziale Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki, w 1974 doktoryzowała się na tej uczelni, a w 1980 została doktorem habilitowanym. 18 lutego 1992 uzyskała tytuł profesora nauk ekonomicznych. Pozostaje wykładowczynią w Katedrze Ekonomii Rozwoju i Polityki Ekonomicznej SGH.

W latach 1988–1990 odbywała staż w ramach stypendium Fulbrighta na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, a w 1994 w Centre for European Studies na Uniwersytecie Sussex. Wykładała na California State University w San Jose. W latach 70. przebywała na stypendium w madryckim Universidad Autonoma. W pierwszej połowie lat 90. przewodniczyła Społecznej Radzie Planowania przy Centralnym Urzędzie Planowania.

Od 1992 była redaktorem naczelnym miesięcznika „Gospodarka Narodowa” oraz zastępcą redaktora naczelnego dwumiesięcznika „Ekonomista”.

Działalność publiczna

W latach 1970–1987 była członkinią Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[1]. Od tego czasu pozostaje bezpartyjna. Należała do Stowarzyszenia „Ordynacka”[2].

W 1994 została doradcą wicepremiera Grzegorza Kołodki ds. społecznych, a w latach 1994–1996 pełniła funkcję wiceministra przemysłu i handlu[1]. W 1996 współorganizowała nowo utworzony Urząd Komitetu Integracji Europejskiej.

W 1997 otrzymała propozycję prowadzenia kancelarii prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego, funkcję tę pełniła do 1998. Jesienią tego samego roku została wiceprzewodniczącą Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ, od 2000 pełniła zaś funkcję jej przewodniczącej (w randze zastępcy sekretarza generalnego ONZ).

Po wyborach parlamentarnych w 2001 zastąpiła Jacka Saryusza-Wolskiego na stanowisku sekretarza KIE i szefa UKIE, mianowano ją również wiceministrem spraw zagranicznych. Po wygranym referendum akcesyjnym z czerwca 2003 została ministrem-członkiem Rady Ministrów. Przez półtora roku reprezentowała Polskę w Konwencie Europejskim.

W styczniu 2004 została rekomendowana przez Komisję Spraw Zagranicznych na polskiego komisarza w Brukseli. W maju tego samego roku objęła stanowisko komisarza, członka Komisji Europejskiej przy Pascalu Lamy, francuskim komisarzu ds. handlu. W listopadzie 2004 została komisarzem ds. polityki regionalnej w nowo utworzonej Komisji Europejskiej pod kierownictwem José Manuela Durão Barroso.

Zaangażowała się w działalność Kongresu Kobiet, ruchu i powstałego na jego bazie stowarzyszenia, działającego na rzecz równego statusu kobiet i mężczyzn. W 2011 została „premierem” tzw. gabinetu cieni Kongresu Kobiet.

W 2009 została kandydatką Platformy Obywatelskiej w wyborach do PE jako lider listy w okręgu Warszawa. Mandat eurodeputowanej uzyskała z wynikiem 311 018 głosów[3]. Przyjmując mandat, złożyła rezygnację z członkostwa w Komisji Europejskiej[4]. 20 lipca 2009 została przewodniczącą Komisji Rozwoju Regionalnego w PE[5].

W 2014 z powodzeniem ubiegała się o reelekcję w wyborach europejskich[6].

Odznaczenia

Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 11 listopada 1996, w uznaniu wybitnych zasług w służbie publicznej, została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[7]. W 1997 została odznaczona portugalskim Orderem Zasługi.

10 listopada 2014 Danuta Hübner odebrała krzyż oficera Narodowego Orderu Legii Honorowej (Francja)[8].

Życie prywatne

Danuta Hübner jest córką Ryszarda i Stefanii[9]. Wyszła za mąż tuż po ukończeniu studiów (1971). Ma dwie córki – Ewę i Karolinę[10].

  1. a b Danuta Huebner, jedynka PO w Warszawie. gazeta.pl, 24 kwietnia 2009. [dostęp 2014-05-19].
  2. Rzeczpospolita towarzyska. onet.pl, 29 listopada 2006. [dostęp 2014-05-19].
  3. Serwis PKW – Wybory 2009. [dostęp 2014-05-19].
  4. Komunikat Rady Europy o mianowaniu nowego członka Komisji Europejskiej. consilium.europa.eu, 3 lipca 2009. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  5. Huebner przewodniczącą komisji ds. rozwoju regionalnego PE. gazeta.pl, 20 lipca 2009. [dostęp 2014-05-19].
  6. Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-05-27].
  7. M.P. z 1997 r. nr 14, poz. 124
  8. Wręczenie odznaczeń: Marcinowi Zaborowskiemu, Markowi Borowskiemu i Danucie Hübner. 10 listopada 2014. [dostęp 2014-11-12].
  9. Dane osoby z wykazu osób publicznych. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2014-05-19].
  10. Prymuska – wywiad z Danutą Hübner. zwierciadlo.pl, czerwiec 2009. [dostęp 2014-05-19].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Szablon:Pierwsza Komisja José Barroso Szablon:Minister europejski