Emeryson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Emeryson
Ilustracja
Emeryson Formel Junior z 1960 roku podczas Classic Days Schloß Dyck
Pełna nazwa

Emeryson Cars Ltd.

Aktywna

?–1962

Siedziba

Send, Wielka Brytania

Ważni ludzie
Założyciel

George Emery
Paul Emery

Kierowcy

Paul Emery
Lucien Bianchi
Olivier Gendebien
André Pilette
Wolfgang Seidel
Tony Settember

Inne
Debiut

Grand Prix Wielkiej Brytanii 1956

Ostatni wyścig

Grand Prix Włoch 1962

Emeryson Cars – brytyjski konstruktor samochodów wyścigowych, założony w latach 30. XX wieku. Emeryson brał udział w kilku wyścigach Formuły 1, nie odnosząc sukcesów.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W latach 30. George Emery zaczął budować samochody wyścigowe pod nazwą Emeryson. Po II wojnie światowej jego syn Paul wznowił działalność. Kierowcą pierwszego samochodu Emeryson po wojnie był Eric Winterbottom, który wygrał wyścig na lotnisku Gransden Lodge w 1947 roku. Rodzina planowała debiut w Formule 1, ale ze względu na brak pieniędzy skoncentrowała się raczej na produkowaniu i sprzedawaniu klientom samochodów Formuły 3. W 1953 roku Emeryson, napędzany silnikiem Alta, zadebiutował w Formule 2, a kierowcą był Paul Emery. Wystawiono również samochody z silnikami Aston Martin, prowadzone przez Petera Joppa i Alana Browna. W następnym roku Emery wciąż się ścigał, ale rezultaty nie poprawiły się. W roku 1955 Emery był natomiast drugi w zawodach London Trophy.

W roku 1956 Emeryson zadebiutował w Formule 1 (Emery nie ukończył Grand Prix Wielkiej Brytanii, nadal brał także udział w niższych seriach, ale niewielki budżet i problematyczne silniki powodowały słabe rezultaty. W roku 1957 Emery wziął udział tylko w jednym wyścigu.

Na rok 1960 nowym pracownikiem Emeryson został były fabryczny kierowca Coopera, Alan Mann. Zbudowano wówczas nową serię samochodów, przejęta została też fabryka Connaught w miejscowości Send. Kierowcami byli Ron Flockhart, John Turner i George Wicken. W 1961 roku Bruce Halford ścigał się samochodem napędzanym silnikiem Coventry Climax. Kilka modeli zostało zakupionych także przez Ecurie Nationale Belge, jednak zespół korzystał później z Lotusów 18. Jednakże kierowca Emeryson, Mike Spence, odnosił sukcesy w Formule Junior, między innymi wygrywając wyścig na torze Silverstone. Spence ponadto był drugi w zawodach Lewis-Evans Trophy na torze Brands Hatch. Pod koniec roku firma została zakupiona przez Hugh Powella, ale Emery pozostał w zespole w charakterze projektanta, pracując nad modelem Mk3, którym ścigali się John Campbell-Jones i Tony Settember, a z klientów Graham Eden.

W roku 1962 Powell utworzył Scirocco-Powell, który w sezonie 1963 wystawiał wyposażone w silniki BRM samochody Emeryson pod nazwą Scirocco SP. Pod koniec 1962 roku Emery opuścił zespół i zajął się tuningowaniem silników. Jego syn Peter konstruował później samochody Formuły Junior Elfin.

Wyniki w Formule 1[edytuj | edytuj kod]

Sezon Zespół Samochód Silnik Opony Kierowcy Wyniki w poszczególnych eliminacjach Pkt. Msc.
1956 Emeryson Cars Emeryson 56 Alta R4 D ARG MCO 500 BEL FRA GBR DEU ITA 0 *
Wielka Brytania Paul Emery NU
1961 Ecurie Nationale Belge Emeryson 1003 Maserati R4 D MCO NLD BEL FRA GBR DEU ITA USA 0 NS
Belgia Lucien Bianchi NZ
Belgia Olivier Gendebien NZ
Emeryson P Climax R4 Belgia André Pilette NZ 0 NS
1962 Écurie Maarsbergen Emeryson 1003 Climax R4 D NLD MCO BEL FRA GBR DEU ITA USA ZAF 0 9
Niemcy Wolfgang Seidel NS
Emeryson Cars Stany Zjednoczone Tony Settember 11 NU
Lotus 18 Wielka Brytania John Campbell-Jones 11 36 2

* Przed 1958 rokiem nie przyznawano punktów w klasyfikacji konstruktorów.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]