Pułk Lekkokonny Starozakonny
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1794 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Działania zbrojne | |
| Insurekcja kościuszkowska | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
Pułk Lekkokonny Starozakonny (znany też jako lekkokonny pułk żydowski) – polski pułk jazdy okresu powstania kościuszkowskiego[1].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Sformowany na mocy odezwy Tadeusza Kościuszki 17 września 1794 pod dowództwem płk Berka Joselewicza, na którego organizację w dniu 5 października 1794 otrzymał z kasy generalnej sumę 3 000 zł w biletach skarbowych[2].
Oddział został rozbity w walce podczas obrony warszawskiej Pragi przed wojskami rosyjskimi w październiku 1794[3]. Polegli żołnierze spoczęli na cmentarzu żydowskim na Pradze[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dominik Flisiak, Participation of Jews in the Kościuszko Uprising : the memory of Polish and Jewish brotherhood of arm, „Studia Humanistyczno-Społeczne”, t. 14 (2016), s. 19-21.
- ↑ Zygmunt Gloger "Encyklopedia staropolska"
- ↑ Historia Żydów, wydanie specjalne Polityki pod red. Leszka Będkowskiego, ISSN 1730-0525
- ↑ Adam Dylewski: Ruda, córka Cwiego. Historia Żydów na warszawskiej Pradze. Wołowiec: Czarne, 2018, s. 21. ISBN 978-83-8049-775-7.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dominik Flisiak, Participation of Jews in the Kościuszko Uprising : the memory of Polish and Jewish brotherhood of arm, „Studia Humanistyczno-Społeczne”, t. 14 (2016), s. 15-28.
- Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
- Bolesław Twardowski: Wojsko Polskie Kościuszki w roku 1794. Poznań: Księgarnia Katolicka, 1894.